Op 12 januari 2016 begon eindelijk onze lang geleden geboekte vakantie naar het zonnige Bonaire. In de meest deprimerende koude maand van het jaar lekker naar de zon, wat een heerlijk vooruitzicht. Mijn vriendin Liesbeth heeft tussen 2001 en 2003 gewoond op dit eiland en na al die verhalen wilde ik het ook eindelijk wel eens zien. Hoofddoelen waren zonnen, het eiland bekijken, snorkelen, misschien een keertje duiken, lekker eten etc. Kortom gewoon genieten van een tropische vakantie. Vantevoren had ik mij nog wel even verdiept in eventuele vismogelijkheden. Ik kwam er al snel achter dat je dan aangewezen bent op de big-game charters. Kosten voor een dag vissen komt dan tussen de $500 en $800. Je zit dan met 4 a 6 man op een boot en na wat ik later hoorde mag je dan blij zijn met 2 aanbeten op een dag. Als je dat combineert met golven van soms wel 5 meter dan is dat niet een manier van vissen waar ik blij van wordt. Kortom: vissen in deze vakantie had ik eigenlijk afgeschreven.

Na de vlucht van 10 uur stapten we uit het vliegtuig en de warmte viel als een warme deken over ons heen. Wat een heerlijk gevoel. Door het altijd aanwezige windje is het zeer goed uit te houden. Een dag na ons kwamen ook mijn schoonzusje en zwager op het eiland. Met hen hebben we de dag daarna gelijk een eiland tourtje hebben gedaan met de huurauto. Ook mijn schoonzusje heeft hier 2,5 jaar gewoond en de dames konden ons dus veel vertellen en de bezienswaardigheden laten zien.

De beroemde ‘slavenhuisjes’

Leguaan, bijna net zo zeldzaam als mussen in Nederland 😉

Bergen met zeezout, groot export product van het eiland

Gotomeer (zout), foerageer- en broedgebied voor Flamingo’s

En de bijbehorende flamingo’s

Kortom, lekker de toerist uithangen dus. Tijdens het snorkelen komen we tientallen vissoorten tegen, maar de drang om ze te vangen heb ik niet. Gewoon lekker kijken en genieten.

Naast de eerder genoemde toeristenbezigheden zijn mijn schoonzusje en zwager vooral gekomen om te kite-surfen. Spijtig voor hen was dat deze week de wind niet krachtig genoeg was, dus van kiten kwam niet veel terecht. Wel gingen ze met enige regelmaat naar ‘het kitestrand’ om te kijken wat de status aldaar was. Mijn zwager Mathijs kwam daar iemand tegen die druk bezig was om de kaak uit een haaienkop te snijden (schoongemaakt super voor aan de muur natuurlijk). Deze kop was dezelfde ochtend achtergelaten voor lokale vissers.

Ze raakten aan de praat en de ‘ontkaker’ bleek Peter te zijn, een Nederlands kite instructeur, die al enkel jaren op het eiland woont. Als het niet waaide bleek hij veel te vissen vanuit te boot die hij trailert vanaf het kitestrand. Nog mooier is dat Peter tegen vergoeding ook opstappers meeneemt! Toen Mathijs mij dat ’s avonds vertelde, met de mededeling dat we de volgende ochtend meekonden hoefde ik niet lang na te denken natuurlijk.

Maandag 18-01-2016
De volgende dag stonden we tegen 9:00 op het kitestrand en even later kwam Peter ook aanrijden met de boot. Een ‘simpele’ Carolina Skiff met een 15pk motor.

Peter had voor ons beiden een hengel meegenomen. Het plan was trollen met als doel tonijntjes vangen. Daar hadden we wel oren naar, want hoewel ik normaal altijd ‘Catch and Release’ vis, wilde ik nu wel eens een vers maaltje sashimi vangen.

Als setup had Peter voor een beiden een stevige, maar zeer lichte hengel met high-end Daiwa molens in 4000 / 5000 model, voorzien van een 80ponds PE lijn. Deze lijn had een kleurindicatie (elke 10 of 25m een andere kleur), zodat je weet hoeveel lijn je hebt uitstaan. Onderaan de hoofdlijn zat een zeer dikke 1,5 m fluorcarbon leader en tenslotte een korte stalen onderlijn (voor de baracuda’s). Onderaan deze stalen onderlijn geen wartel, zoals we hier in het zoete water gewend zijn, maar een splitring. Peter vist hier al enige jaren en heeft door schade en schande ontdekt dat je materiaal hier ‘top of the bill’ moet zijn om de keiharde aanbeten en runs van sterke zeevissen op te vangen. Peter had nog geen enkele wartel gevonden die de krachten aankon. Wellicht dat grote ‘zeewartels’ het houden, maar aangezien het kunstaas bestaat uit kleine zoetwaterplugjes (Rappala taildancers etc.) is dat geen optie, omdat dat alle actie uit het kunstaas haalt. Een splitring is dan natuurlijk een zeer stevige, maar toch verfijnde optie. Deze doordachtheid gaf mij al gelijk het gevoel dat we hier met een ‘visgids’ te maken hebben die weet wat ie doet.

Na het traileren en de nodige uitleg beginnen we met trollen met dieplopers. Gewoon de plugjes die we hier voor snoekbaars op de rivieren gebruiken. Wel waren ze allen voorzien van stevige splitringen en zeewater bestendige haken. We trollen ze een flink eind achter de boot (50 a 60 meter), want zo vertelde Peter, tonijn is een schuwe vis die zich laat wegjagen door motorgeluid. We trollen langs de rand van de ‘drop-off’. Dus waar het water naar grote diepte gaat. We zigzaggen wat naar dieper water en weer terug. Verschil met het trollen in Nederland is dat de snelheid hoger ligt (geen stationair gepruttel als hier) en dat je veel agressiever actie in je kunstaas brengt. Als ik hier trol op snoek of snoekbaars geef ik ook wel rukjes aan het kunstaas, maar ik ga niet zo tekeer zoals Peter ons heeft voorgedaan. Het eerste half uur zijn er geen aanbeten, maar Peter vertelt ondertussen wat over zijn avonturen hier hoe het er onder water uitziet qua structuur (daar zit een bult, daar een stroomnaad, daar kuil etc.) M.a.w. Peter kent het water behoorlijk goed. Hij vertelt ook dat ie vrij minutieus de boel in kaart heeft gebracht door op diverse plekken zware pilkers te laten zakken. Met de eerder genoemde lijn met kleurindicatie kom je je er dan al snel achter wat de dieptes zijn.

Na het eerste half uur wijst Peter ons op zeevogels die het water induiken als we goed kijken zien we nu ook springende aasvis. Dit duidt duidelijk op roofvis (waarschijnlijk tonijn) die van onder een school aasvis naar de oppervlakte jaagt. Onmiddelijk wordt 1 van onze hengels voorzien van een pilkerachtig stuk kunstaas. Iets zwaars wat lekker ver geworpen kan worden. Peter legt uit dat als we weer zo’n school aasvis zien bovenkomen we zo dichtbij mogelijk proberen te komen en dan moet dat aasje zo dicht mogelijk bij of nog beter over de school heen geworpen worden. Dan binnenhalen en het is direct vis of niks. Te dichtbij komen, of door de school heen varen kan dus niet, want zoals eerder gezegd is tonijn schuw. We varen wat rond en er komt weer een school aasvis boven. We zijn redelijk in de buurt en we komen binnen werp afstand. Ik doe een eerste worp, maar ik mis finaal het doel. De scholen verdwijnen als bij toverslag en komen dan opeens 200 meter de andere kant op weer boven. Vissen kunnen ongekende snelheden halen. Terwijl we rondvaren trolt Mathijs rustig door en ik sta (of zit) werpklaar. Er komen nog twee scholen boven. Ik mis er 1 en de ander is alweer weg, voordat ik kan werpen. Dan is Mathijs aan de beurt. Er komt weer een school boven en Mathijs werpt finaal mis……. Peter maakt er een opmerking over dat dat wel een heel slechte worp is, Mathijs draait binnen en bam, toch vis. Het is niet heel groot merkt Mathijs en inderdaad draait hij evenlater een klein ‘black fin’ tonijntje vinnen. Omdat het nu pas de eerste vis is twijfelen Mathijs en ik om hem mee te nemen, ondanks de maat. Peter geeft de doorslag door aan te geven dat je dergelijke kleine vis moet laten zwemmen. Deze krijgt nog tijd om zich voort te planten.

We gaan verder Mathijs neemt de trollhengel weer over. We zitten in een gebied waar steeds scholen aasvis bovenkomen, maar we kunnen ze niet altijd op tijd bereiken. Dat er in de buurt wel tonijn rondzwemt merkt mathijs aan het feit dat ie weer een beuk krijgt. Wederom een black-fin tonijn en deze keer van het formaat eetbaar en dus gaat deze in de coolbox.

De aanwerpbare scholen blijven even uit de buurt en Peter voorziet mijn hengel ook weer van een trollplugje. Deze is iets zwaarder als de eerdere, dus er kan in geval van een school dichtbij ook nog iets beter mee geworpen worden. Even later heb ook ik mijn eerste black-fin tonijntje te pakken tijdens het trollen. Deze is lekker aan de maat en geeft goed partij. Het zijn lekkere sterke visjes, maar geen probleem voor het gebruikte materiaal.

Omdat we per uur betalen en Mathijs een uurtje vissen wel mooi vind geeft ie de hengel over aan Peter. Ik wil nog wel even doorgaan en al snel pak ik weer een tonijn. Peter weet dat het scholenvis is en dus moeten er meer in de buurt zijn. Hij haalt dan ook niet gelijk binnen maar zegt: “Even een double hookup”. Hij heeft het nog niet gezegd of we staan plotseling allebei vis te drillen. En even later verdwijnen er weer 2 black-fin tonijnen in de coolbox.

Double hookup!

Vlak daarna komen er weer wat scholen aasvis naar boven en we kunnen dichtbij genoeg komen om te werpen. Ik maak een slechte worp naast de school, maar toch vergrijpt een tonijn zich vrijwel onmiddellijk aan de plug. Dit is een ander soort (ik ben even de naam vergeten) en Peter verteld dat deze nog roder is van kleur dan de black-fin en uitermate geschikt is voor sashimi.

Peter haakt even later ook nog een redelijke tonijn, maar deze verspillen we vlak voor de boot. Hierna blijven de ‘aasvis erupties’ uit en we moeten langzamerhand weer terug naar het trailer strand. Dat doen we trollend, waarbij ik helaas niks weet te vangen. Peter vangt nog een mini tonijntje die weer terug gaat. Daarnaast komen er nog 2 kleine typische rifvissen boven. Eert deze ‘lizard fish’. Dit is een klein visje (ongeveer 25cm), maar je ziet de enorme bek waar heel wat in kan verdwijnen. Deze bodemvisjes komen het kunstaas halen wat zo’n 10 meter boven hen langskomt.

Lizard Fish, past genoeg eten in

Even later komt deze ‘grouper’ boven. Deze kan serieus groot worden. zoals Peter omschrijft: ‘een regenton met vinnen’. Beide soorten gaan natuurlijk terug.

Grouper

Uiteindelijk gaan we aan wal met 5 tonijnen. Peter verwijderd voor ons de ingewanden en laat ons zien hoe we ze verder schoon moeten maken.



Prachtige verse shashimi filets

Ik vraag Peter ook eens de maaginhoud te laten zien en dit is het resultaat: Allerlei kleine half verteerde visjes. Dat zijn dus de scholen aasvis die we steeds boven zagen komen.

Maaginhoud

Aangezien er deze week nog geen wind verwacht wordt en Peter dus niet hoeft te werken als kite-instructeur, geeft ie aan dat hij nog wel een keer gaat vissen deze week. Ik besluit dan wat langer mee te gaan, waarbij we ook wat andere technieken kunnen gaan proberen om nog wat meerdere soorten te vangen. Tenzij de wind onverwacht toch aanwakkert zullen we woensdag of donderdag op pad gaan.

Zo blij als kinderen sms’en en Mathijs en ik naar de meiden dat we vanavond verse vis eten. Thuis zijn we nog een paar uur aan het snijden, waarbij we nog bezoek krijgen van een zeer schichtige kat, die zich te goed doet aan wat reststukjes. Resultaat is dit bord vol super verse tonijn waar we 2 dagen van hebben gegeten met z’n vieren. Een waar feestmaal.


Sashimi time!

Zoals eerder gezegd ben ik normaal altijd van het ‘catch and release’, maar op deze manier gevangen en op zo’n eiland geeft het wel een heel speciaal gevoel.

De volgende dag krijg ik van Peter een appje met de vraag of ik vandaag ook kan vissen. Helaas voor mij zie ik dit appje pas in de middag (zeer slecht wifi hier) en ben ik dus te laat. Later op de dag stuurt hij me een foto van de vangsten:

Grote Mahi Mahi’s gevangen aan de oppervlakte! Dit is balen, want dit loop ik dus mis. Peter geeft aan dat het beter is woensdag uit te varen, ivm wind verwachting op donderdag.

Woensdag 20 januari 2016
Met de foto’s van de Mahi Mahi’s in mijn hoofd meld ik me om 9:00 op het kitestrand. Ik hoop dat het vandaag net zo’n succesvolle dag is als gisteren, maar het blijft vissen. Peter vertelde dat de Mahi Mahi’s gewoon 2 meter naast de boot aan het jagen waren. Het kunstaas werd gegrepen op het moment dat het het water raakte. Ze hadden er ook nog 1 verspeeld en daarnaast nog wat andere vissoorten gevangen.

We begonnen wederom met trollen en nadat we bijna tegen een schildpad aanvaren die lucht kwam happen had ik al snel de eerste vis. Een kleine ‘lizard fish’ die direct weer terug mocht zonder foto. Vlak daarna een veel hardere beuk en ik had voor mijn gevoel iets groots aan de haak. Even later kwam er een vis naar boven die veel kleiner was dan ik verwacht had, maar dat geeft dus aan hoe sterk zeevis is. Deze prachtige ‘Bar Jack’ mocht na de foto weer vrolijk rondzwemmen.

Het begin is hoopgevend en hopelijk dienen de grote vissen zich ook aan. Het trollen levert niet veel meer op en Peter besluit om het eens jiggend te proberen met pilkers. Hij legt uit hoe het werkt: de boot wordt stationair in zijn achteruit gezet, waardoor we min of meer stil liggen. De Pilker van 60 a 80 gram moeten we gewoonweg naar beneden laten zakken. Als de bodem bereikt is (zo’n 80 meter onder ons!) stevig ‘zwiepend’ met de hengeltop naar boven rossen, waarbij de pilker steeds even ‘dwarrelt’ (beter als dit kan ik het niet uitleggen) . Peter doet het een paar keer voor en geeft aan dat het niet helemaal naar de oppervlakte hoeft. Het gebeurt op de eerte 20 meter vanaf de bodem of helemaal niet. Nu is de eerder genoemde kleurindicatie op de PE lijnen erg handig, omdat je dan weet waneer je 20 meter hebt opgehaald. Ook krijg je een idee op welke dieptje je vist. Deze visserij is een kwestie van 2 a 3 keer proberen en als je niks vangt een stukje verderop of wat dieper / ondieper vissen.

Al snel krijgt Peter (duidelijk de degene die deze visserij goed beheerst) een gigantische beuk. Zijn pilker is bij de eerste molenslag op 80 meter diepte te grazen genomen. Aan zijn euforie merk ik dat hij ook verrast is door de kracht van de aanbeet. Hij heeft geen idee wat er aan de andere kan van de lijn zit, maar het voelt lomp. Eenmaal aan de oppervlakte ligt ie te ‘knorren’ (ik heb later gelezen dat deze vis daar bekend om is, ook onderwater kan je dat schijnbaar horen soms) en neemt nog even doodleuk een run van 25 meter de diepte in. Uiteindelijk blijkt het te gaan om een ‘Queen Trigger Fish’. Een prachtige tropische vis.

Queen Trigger Fish

Wel een groot exemplaar van deze soort (de max is 60cm), maar veel kleiner dan de dril deed vermoeden. Peter heeft een dergelijk vis slechs 1 keer gevangen (wat kleiner), dus hij is er zeker blij mee. Peter steekt even zijn tang in de bek van de vis en deze begin onmiddelijk keihard te bijten. Geen grote muil, maar wel verstandig je vingers er een beetje bij vandaan te houden. Ook apart is dat de huid van de vis leerachtig ruw aanvoelt. Nodeloos te zeggen natuurlijk dat ook deze vis na de foto weer terug is gezet. Later heb ik nagelezen dat deze vis voor de mens zelfs giftig is om te eten.

We ‘verticalen’ verder en even later vangt Peter weer een soort die we nog niet aan boord gehad hebben.

Onbekende soort

Peter kent de naam van deze vis niet en tot op heden weet ik ook nog steeds niet wat het is. Wel een mooie beestje die weer snel mag zwemmen. Ik weet met deze methode geen vis te vangen en ook bij Peter valt het stil. We besluiten nog een klein stukje te trollen waarbij Peter een vis lost en ik een aanbeet krijg die niet blijft plakken. Dan gaan we op volle snelheid naar een stek waar we vanuit de boot werpend barracuda kunnen vangen. Het trollen levert niks op en dus gaat het gas er even op. Prachtig in deze wateren is dat de vliegende vissen met je meevliegen. ik heb dit nog vastgelegd op film, maar helaas is het allemaal niet goed zichtbaar op het filmpje :-(.

Aangekomen bij de stek Legt Peter wederom de visserij even uit. We vissen met simpele ondiep lopende polder plugjes, maar ipv rustig vissen zoals in de Nederlandse polders moet je ze keihard op hoge snelheid naar binnen rossen. Peter vangt bij de eerste worp gelijk een barracuda van 60 a 70 cm Tijdens de dril komen z’n maatjes even polshoogte nemen wat al die commotie toch is. Prachtig om te zien in het helderee water. Zodra je je plug er naast mikt draaien ze er naartoe om de potentiële prooi te pakken. Naast de boot pakken ze het aas echter niet. Het zijn imponerende vissen, met een vervaarlijk gebit. Een paar worpen later is het voor mij nu ook raak, maar deze verpeel ik (uitgebogen haak blijkt later). Peter pakt er nog één en ik krijg wat volgers die meezwemmen tot aan de boot. Gelukkig is het dan ook raak voor mij en kan ik mijn eerste barracuda landen van 60 a 70cm. Het zijn net snoeken, zowel qua looks als qua vechtgedrag. De aanbeten zijn echt keihard. Ik heb er geen foto van gemaakt, want we zouden er zo ‘nog wel even een paar bijvangen’. Helaas niet dus, want zo fel als deze vissen in eerste instatie toehappen, zo snel stopt het ook. Alsof ze het doorhebben. Daarom maar deze internet foto, zodat jullie begrijpen wat ik bedoel:

Bron: http://bigfishesoftheworld.blogspot.nl

We proberen nog wat worpen en plekjes en trollen nog 1x langs de stek, waarbij Peter nog een beuk krijgt die niet blijft plakken.

We varen op hoge snelheid terug naar de eerdere stekken richting het kitestrand en besluiten het laatste uurtje te trollen, zodat we meters maken. Helaas blijkt de vis er vandaag verder geen zin meer in het hebben. We varen nog een behoorlijk eind tot vlakbij de plek waar het eiland de bocht omgaat. De zee wordt daar gelijk een stuk ruiger, maar de vissen worden er verder niet hongeriger van. We slalommen wat van dieper naar ondieper water, maar we weten ze niet te vinden. We lullen ondertussen (net als de rest van de dag) over vissen en Peter legt me ook uit waarom de wateren hier zo rijk aan vis zijn: grote commerciële visserij is er niet. Alleen lokale vissertjes die met handlijnen kleine hoeveelheden vis vangen. Daarnaast is het speervissen verboden, waardoor de riffen vlak onder de kust ook vol met vis blijven zitten.

Ik merk aan mijn bijna rode benen dat de zon nu echt op zijn krachtigst is en het komt dus ‘goed’ uit dat de visdag erop zit. We varen naar het kitestrand en ik waad naar de kant, waar de volgende opstapper alweer klaarstaat.

Samenvattend een prachtige halve dag vissen. Geen grootse vangsten (een dag te laat opgestapt dus 😦 ), maar wel 5 verschillende soorten aan boord gehad en veel geleerd (al kan ik het in Nederland niet echt gebruiken ben ik bang). In tegenstelling tot de eerdere visdag hebben we vandaag geen enkele oppervlakte activiteit bespeurd (vluchtende aasvis / duikende vogels), waarmee dus duidelijk wordt dat ook hier de ene visdag niet de andere is.

Peter, bedankt voor deze 2 visdagen. Dit was wel een onverwachte verrassing voor mij deze vakantie en ik had ze niet willen missen. Mocht ik nog een keer naar Bonaire gaan (wat ik van harte hoop) dan zal ik zeker contact met je opnemen om een visdagje in te plannen.

Mocht je als lezer van dit verslag ook naar Bonaire gaan en je wil dit ook meemaken dan kan je Peter eventueel benaderen via facebook: https://www.facebook.com/peter.tuinman.1?fref=ts

Peter heeft zijn visgids werkzaamheden ondertussen wat professioneler aangepakt. Meer info, tarieven etc. vind je op zijn website: http://fishingadventuresbonaire.com/nl/

Als je mij even een berichtje stuurt, mag ik je ook zijn telefoonnummer geven.