Wedstrijdvissen: een tak van de hengelsport die mij eigenlijk helemaal niet trekt. Één keer per jaar echter is er een wedstrijd waar ik graag één en ander voor aan de kant zet: de nacht van Koedijk. Een nachtelijke wedstrijd op witvis waarbij er in koppels gevist wordt van 20:00 tot 8:00. Deze wedstrijd wordt georganiseerd door hengelsportforum http://www.sportvistotaal.nl. Dit jaar was het alweer de 4e editie van dit evenement dat werd gehouden in de nacht van 27 op 28 juni. In totaal is er ruimte voor 12 koppels en er doen sportvissers uit alle windstreken van het land aan mee. Fanatieke wedstrijdvissers, maar ook doorgedraaide hobbyisten zoals ikzelf en mijn koppelmaat Michaël (team Sjors en Sjimmie). Enige voorwaarde voor deelname is dat je lid bent van het forum. Doel van een wedstrijd is natuurlijk winnen, maar de meeste deelnemers (waaronder ikzelf) vinden vooral het meedoen het leukst.

Zoals de titel al doet vermoeden vindt de wedstrijd plaats in het Noord Hollandse Koedijk. Het viswater is het Noord-Hollandskande kanaal. Zoals elk jaar (ik doe nu voor de 3e keer mee) is het tegen 17:00 verzamelen in molen ‘De Gouden Engel’ voor de loting, alwaar we ontvangen worden met versie koffie. Hard nodig, want vele vissers hebben een lange rit achter de rug om hier te komen. Brabant, België, Gelderland, Friesland, Overijssel, overal komen de mensen vandaan om hier een goede prestatie neer te zetten, maar vooral ook om leden van het forum nu eens in ‘real live’ te ontmoeten.

Zoals altijd wordt er alweer veel gepocht en geblaat over wie nu wie nu gaat verslaan. Niks vreemds dus. Er hangt echter ook een mysterieuze sfeer over de groep. Er is iets geks aan de hand. We staan allemaal buiten, er zijn mensen die alleen een t-shirtje aan hebben (en ook een broek hoor ;-)). De zon schijnt en er staat een zacht aangenaam briesje. Dit klopt niet, bij alle vorige edities was er storm en regende het keihard. Zou dit dan het jaar worden waarbij we super weer hebben? Een vreemde gewaarwording.

Tegen 17:30 is het tijd voor de loting. Er is 1 vak, maar dit vak is wel opgedeeld in 2 stukken vanwege een onvisbare oever in het midden. Hierdoor zijn feitelijk 4 van de 12 stekken kop-/ staartstek. Vorig jaar hadden Michaël en ik zo’n plek en werden we 2e met 37kg. We hoopten er dit jaar dus weer op, maar helaas was het een plek middenin het eerste gedeelte van het vak (stek 4). Ook prima, wij vangen onze vis wel…. toch??

Rond 18:00 was het tijd om naar de stek te rijden en de boel op te bouwen. Dit moet secuur en goed gebeuren, want de komende 12 uur zit je op die plek en je moet het dus wel even kunnen uithouden. In het donker is het ook lastig om nog dingen te veranderen. Aangezien er nog 2 uur de tijd was, konden we daar rustig opbouwen. Dus alles goed klaarzetten, peilen voor de vastestokkers, lijnen uitlopen voor de feedereraars etc.


De stekken zijn mooi gemaaid, wat het allemaal nog makkelijker maakt om je plek perfect in te richten.

Ongeveer een half uur voor het begin waren we klaar en konden we onder genot van koffie de tactiek nog eens doornemen die wij als niet wedstrijdvissers toch hadden uitgedacht. Allebei vissen we met de feeder en allebei gingen we twee stekken onderhouden. Één strak aan de overkant en één op zo’n 17 meter. Michaël ging beginnen op de korte stek en ik op de lange. De korte stekken gingen we aanvoeren met een zoet vismeel voertje en de lange stek met een ‘klassiek’ feedervoer (dus geen vismeel). Michaël is vanaf woensdagavond al bezig geweest de voeren perfect te bevochtigen en zeven. Daar zal het niet aan liggen. Beide voeren konden we opvullen met allerlei lekkers zoals geknipte mais, geknipte wormen en casters.

Om 20:00 klonk het start signaal (denken we, we begonnen maar in overleg met de buren) en het jaarlijks voerbombardement begon weer. Korven vlogen door de lucht en voerballen plompten met veel bombarie in het water. De lange zit kon beginnen. Het zonnetje scheen nog steeds heerlijk en de voorspellingen gaven aan dat het voorlopig ook wel zo zou blijven. Alleen ’s nachts was er een kans op een klein buitje. Uniek dus voor dit evenement, dat al jaren geteisterd wordt door noodweer. Het aanvoeren van 2 stekken koste toch wel een half uur dus tegen 20:30 ging de beaaste onderlijn er aan en kon het echte vissen beginnen. Na ongeveer 15 minuten kreeg ik de eerste aanbeet op de lange stek en het eerste halfwas brasempje kon in het leefnet. Niet de vissen waar je op hoopt, maar vang er heel veel van en je komt een eind.

De eerste uren bleven bij mij de aanbeten en vissen doorkomen. Helaas waren het meestal ronduit kleine visjes met af en toe zo’n halfwas brasempje ertussen. De dikke zware platten lieten het bij ons massaal afweten. Onze buren zagen we af en toe wel een visje vangen, maar ook daar leek het er op dat de grote brasems niet dik op het voer lagen. Bij Michaël op de korte stek bleef het lang stil. Nadat hij geswitcht was van stek echter begon ook hij zijn vis te vangen.

Totdat het donker werd konden we onze directe buren nog wel een beetje in de gaten houden, maar daarna was het gissen hoe het in de rest van het parcours ging. We bleven wel vangen, maar het bleef kleine vis. Op de korte stek kreeg ik helemaal geen actie, maar ik bleef daar wel doorvoeren voor de zekerheid, maar ik bleef vissen op lang. Ook Michaël was nu overgeschakeld op de overkant stek wat toch het beste liep. De breekstaafjes op onze feedertoppen gaven de aanbeten goed door. Voor ons de beste methode, lekker simpel.

Met dat het donker werd kwam ook de eerste paling voor Michaël. Irritant, want ze tellen natuurlijk niet mee en je bent bijna zeker je onderlijn kwijt. We vangen die beesten eigenlijk nooit behalve hier. Gedurende de nacht loopt het niet storm bij ons. Er gaat geen uur voorbij zonder vis, maar de vis ligt er niet dik op. Een buurman komt nog eens een praatje maken en ook bij hen is het niet wild. Het blijft natuurlijk afwachten hoe het met de rest gaat. We krijgen niet veel mee uit de rest van het deelnemersveld

Voordat we het weten begint het alweer te gloren en om 5:00 is het licht. Bizar hoe snel zo’n nacht voorbij gaat. Bij Michaël komen de aanbeten ondertussen in een wat hoger tempo door dan bij mij, maar het blijft allemaal klein spul. Beiden hebben we nu slechts 1 ‘fatsoenlijke’ brasem (50cm+). We beseffen heel goed dat we er echt meer moeten hebben om een kans te maken.

Helaas voor ons blijft het bij kleine vis en voordat we het weten is het alweer 8:00. We proberen in te schatten hoeveel gewicht we in de netten hebben en hopen dat we de 7kg halen. Heel wat anders als de 37kg van vorig jaar. Na het opruimen kletsen we wat met de buren. Zij hebben ook niet tientallen kilo’s, maar net als wij ook wel genoeg actie gehad. Ze hadden zelfs enkele snoekbaarsjes gevangen op de worm. Leuk, maar telt helaas niet voor de wedstrijd.

Het wachten was nu op de weegploeg. Het begin van onze sector werd als eerste gewogen. Geen extreme hoge gewichten, maar we zagen al meer grote brasems dan wij ons in onze netten hadden. Na weging bleken we precies 13kg te hebben. Michaël en ik hadden praktisch hetzelfde gewicht (6,85 voor mij en 6,15 voor Michaël). Zeker niet het hoogste gewicht uit onze sector, maar het viel mee. De laatste weging was van de weegploeg zelf (Antoine en Alex). Bij aankomst bij hun stek was al duidelijk dat dit wel eens de klapper kon worden aangezien Antoine 2 leefnetten in het water had hangen. Na weging bleek dit team ruim 42kg te hebben. Ruime winnaar van onze sector, maar we wisten nog niet wat de andere sector (met een andere weegploeg) had gedaan.

Na het wegen konden we aanschuiven voor het ontbijt in ‘De Gouden Engel’. De gewichten werden op een rijtje gezet en na het ontbijt werden uitslagen bekend gemaakt en de prijzen uitgereikt.

Uitslag:

1 Team Alex en Twanneke———– 42.100 Grs.
2 Team Maurice en Franske——— 31.925 Grs.
3 Team Erik en Ron—————— 27.700 Grs.
4 Team Hans en Pascal————– 20.440 Grs.
5 Team Adje en Akkie—————- 19.730 Grs.
6 Team Sander en Frank————- 17.900 Grs.
7 Team John en Jan—————— 14.000 Grs.
8 Team Ruud en Vincent————-13.250 Grs.
9 Team Sjoris en Sjimmie————13.000 Grs.
10 Team Mark en Marinus———–10.300 Grs.
11 Team Martin en Leon————–8.990 Grs.
12 Team Sil en Fred——————-4.300 Grs.

Een 9e plaats voor ons. Geen topscore, maar we hebben ons weer prima vermaakt en lekker gevist. Op een klein buitje in de nacht na was het weer perfect. Er was wel onweer in de buurt, maar dat bleef boven zee (je kon de flitsen op afstand zien). Er is in totaal toch weer een groter gewicht gevangen dan vorig jaar (223.635 om 210.150 kg).

Hans en Pascal (eigenaren forum), wederom bedankt voor de perfecte organisatie. Sponsor http://www.jwh-hengelsport.nl, bedankt voor het ter beschikking stellen van prijzen.

Net als vorig jaar wilden Marco, Henk en ik het witvisseizoen ‘openen’ op de Neder-Rijn. Zoals de vaste lezers weten heeft Henk daar een sta caravan aan het water. Eigenlijk wilden we dit een paar weken geleden al doen. Helaas gooide het slechte weer toen roet in het eten. Toen maar verplaatst naar 2e paasdag, want dan is het vast een stuk warmer……

Voorjaar 2013 wil echter maar niet op gang komen en dus was de voorspelling nog steeds 6 graden, helder en niet teveel wind. Henk had de 2 dagen voor onze komst ook al gevist (in de sneeuw) en de vangsten waren mager (paar brasems en een winde). Henk hield ons op de hoogte en de twijfel sloeg toe, gaan we / gaan we niet? Het water was nog zeer koud (graadje of 5), maar zondag had Henk nog een bijzondere vangst: een barbeeltje van 30 cm! Dat gaf de doorslag: het gaat door.

Om 6:30 reed ik weg, maar ik moest eerst krabben!! Wat een rot voorjaar. Maar toch vol goede moed richting Eck en wiel en tegen 8:00 was ik ter plaatse. Marco arriveerde kort erna en Henk verwelkomde ons in zijn verwarmde caravan met koffie. Een goed basisstation is natuurlijk een must op zo’n dag. Na de koffie even de zooi naar het water slepen en met z’n drieën naast elkaar konden we mooi tussen 2 kribben vissen. Gezien het weer van de laatste tijd en de watertemperatuur waren de verwachtingen zeer laag. Mijn voornemen was dan ook: elke vis op de foto!!!

We begonnen alle drie gewoon met één hengel op de klassieke manier. Dus gewoon een simpel feedervoer met wat casters, hennep en een beetje mais. Maden / caster / maiskorreltje / pier aan de haak en gaan. Simpel en hopelijk doeltreffend. Het was koud, maar de zon scheen en met de weinige wind was het goed uit te houden. Relax onderuit in onze Korum tronen kon het grote wachten beginnen. Met enige regelmaat wat voer brengen en hopen dat de zon stiekem toch nog warmer ging worden als voorspeld.

Vol verbazing was ik toen na een half uur de top van mijn feeder begon te tikken. Rustig aanslaan en hangen!! Dat ging sneller als verwacht. Helaas verspilde ik deze vis na een korte dril. Het was duidelijk het slome gebonk van een brasem. Balen, want op dit soort dagen is elke vis een bonus. Gevangen op één van de klassiekers onder het aas: made icm met een caster.

Maar vlak daarna: Marco met een kromme hengel er is dus toch leven.




Deze vis wordt gelukkig wel geland (zonder al teveel tegenstand). Een mooie stevig brasem is voor Marco, wel een enorme bleekscheet. De vis moest van ver komen. Een meter of 70 ver en in diep water. Bij normale temperaturen hoef je dat soort afstanden niet te vissen hier. Gevangen op de combi van een worm met een maiskorrel

Verdere aanbeten blijven uit, dus om de kansen te vergroten besluiten Marco en ik ook maar een tweede feeder in te zetten. Tegen beter weten in zet ik de helicopter montage in met een crab pellet. De korf gevuld met een hemp / halibut voer.

De wind begint aan te wakkeren en dus tijd voor koffie in het verwarmde basisstation. Na de koffie beide voerplekken nog wat aanvoeren en de helicopter montage voorzien van een gele Ringers boilie. Na 5 minuten een terugvaller en de vis heeft zichzelf al gehaakt. Zonder al teveel tegenstand laat ook deze vis zich naar de kant dirigeren, alwaar het smurf blauwe landingsnet hem / haar het droge optakelt. Zelfs met deze temperaturen zijn die Ringers boilies bruikbaar! Ook deze vis kwam van een meter of 60 / 70.

Helaas is de wind nu echt aangewakkerd en deze komt schuin vanaf het water recht in ons gezicht. Dat wordt er niet warmer van zoals je aan de hoofden kan zien 😉

Verdere aanbeten blijven uit. En we wisselen rustig wat door met de aassoorten. Door de wind wordt het inwerpen ook wat lastiger. Tijd voor de lunch om de verkleumde botten weer wat rust te gunnen.

Na de lunch vissen we een uurtje of 2 door, maar de kou begint de dames parten te spelen. Ze hebben geen zin meer. Kunnen ze eindelijk vissen, krijgen ze het koud? Ok, de vangsten zijn natuurlijk ook niet al te best. Henk heeft zelfs geen enkele aanbeet gehad. Ik werp nog 1x in met een made / caster / worm cocktail en tijdens het opruimen (natuurlijk) een rustig tikkende top en toch nog een vis.

Rond 15:15 bespreken we nog wat na in de heerlijk verwarmde caravan. Een taaie dag zoals verwacht. De wind heeft het eigenlijk het meest verpest. Als die even stil viel was het namelijk gelijk lekker zo in de zon. Zoals altijd was het echter weer oergezellig. Volgende keer weer 20 graden mannen!