Wat gaat het toch snel. Zo leef je maanden naar deze vakantie toe en zo is alweer de laatste dag aangebroken. Henk en ik wilden eigenlijk zaterdagochtend vertrekken, maar op aanraden van Pascal besloten we toch om vrijdagavond te vertrekken om verkeersdrukte in Duitsland en bij de tolbruggen te omzeilen.

Hans en Pascal gingen niet meer vissen deze dag. Ze gingen samen met Anton naar een hengelsportzaak in Växjö, een wat grotere stad op ongeveer een half uurtje vanaf Rydaholm. Op die manier wilden ze lekker fris blijven voor de terugreis en ze waren benieuwd of er ook witvisspullen te koop waren in een Zweedse hengelsportzaak. Zoals te verwachten was was de winkel een waar roofvisparadijs. Witvissen is kennelijk niet groot genoeg om geld mee te verdienen in Zweden. Wel wist de eigenaar dat in de stad onlangs een grote witviswedtrijd was geweest. Zowel Anton als Hans en Pascal vielen van hun stokje toen ze dat hoorden. Kennelijk is er dus toch een echte witvisscene in Zweden! Op aanwijzingen van de winkelier zijn ze naar het betreffende water gereden. Het was een groot meer in de stad en wat bleek: perfect Hans en Pascal water. Auto dichtbij parkeren, lange steigers en diep genoeg voor korte worpen met de feeder en vissen met de vaste stok. Ook groot genoeg voor verre feeder worpen. Als de heren dat eerder hadden geweten. Voor Hans was het bijna reden om volgend jaar terug te komen. Ik was er niet bij en er zijn geen foto’s, maar ik heb het even opgezocht op google maps. Ik denk dat dit hetgene is wat Hans en Pascal gezien hebben.

Henk en ik wilden toch nog wel even een rustig visdagje. We besloten dat we vandaag met levend aas gingen driften op het riviertje waar we eerder al gevist hadden. Dus eerst wat aasvisjes vangen, dan stroomopwaarts varen en ons rustig op stroom en wind af laten zakken. Corrigerend met de elektromotor. Met allemaal overhangende en half in het water gevallen bomen ruikt het gewoon naar snoek. De aasvis doet zijn werk wel en wij zitten relaxed in ons bootje. Eerst gingen we nog even al onze visspullen uitzoeken en klaarzetten voor het inladen in de auto, zodat dat snel gepiept was na het vissen.

Licht bepakt met 2 roofvishengels en een 4 meter telescoophengeltje gingen we op pad. Het traileren gaat ondertussen heerlijk relaxed, dus we zaten al snel op een aasvis stek. Binnen 40 minuten hadden we genoeg visjes voor 2 a 3 uurtjes driften en voeren we stroomopwaarts het riviertje op. Zonnetje erbij en geen wind. Ingrediënten voor een relaxt paar uurtjes vissen.

Helaas kan ik er verder kort over zijn (ook wel eens fijn toch?) Ook in onze laatste Zweedse vissessie waren de snoeken ons niet goed gezind. Helaas, maar het is niet anders. Wel zeer relaxed gedobberd en totaal niet vermoeid geraakt voor de lange autorit.

Tegen 17:00 waren we weer bij de Stuga en konden we de auto volladen en nog wat rust nemen. Hans en Pascal waren een paar uur geleden reeds vertrokken. Anton regelde een piza als avondeten bij de lokale pizeria. Na het eten nog even een uurtje liggen en tegen 21:00 was het dan echt gedaan met ons Zweedse visavontuur. Na hartelijk afscheid genomen te hebben van Anton en Erna kon de lange reis weer beginnen. Om dat ook maar kort te houden: om 8:30 de volgende ochtend waren we weer in Zwolle. Het was inderdaad heerlijk rustig op de wegen.

Conclusie
Behalve om te vissen en te genieten hadden we natuurlijk ook een missie: ‘onderzoeken’ of het witvissen in Zweden goed mogelijk is. Natuurlijk hebben we niet heel Zweden bekeken, maar alleen de directe omgeving van Rydaholm. Een eenduidig antwoord is eigenlijk niet te geven, maar ik zal het toch proberen.

Ten eerste moet er natuurlijk witvis aanwezig zijn. Als jullie de andere verslagen gelezen hebben weten jullie dat voorn oververtegenwoordigd is. Brasem is zeker aanwezig in grote getale, maar we merkten dat deze niet altijd even eenvoudig op de stek te krijgen was. Hans en Pascal hebben een aantal keren op dezelfde plek gevist, waardoor er als het ware voorgevoerd werd. Dit resulteerde vooral bij de derde dag in snelle aanbeten van brasem. De scholen blijven dus in de buurt op dat moment. De vooraf gefantaseerde 4 kilogram brasems zijn echter uitgebleven. Dat deze wel degelijk aanwezig zijn kon Anton beamen. Er waren vlak voor ons een aantal witvissende Belgen als gast geweest en die vingen deze vissen wel degelijk.

Een probleem van het witvissen in Rydaholm is de bereikbaarheid van kantstekken. Iets wat wij niet voorzien hadden. Wil je vissen vanaf een groot plateau met de hele mikmak en wil je ook nog de auto dichtbij (zoals in Nederland volgens mij bijna overal kan), dan wordt de keus heel erg beperkt. Hans en Pascal hadden een mooi plekje, maar dat betreft wel een strandje. Zodra het weer beter wordt, kan je daar waarschijnlijk niet vissen vanwege de aanwezigheid van badgasten. De laatste dag ontdekten zei een groot meer in Växjö waar je volgens mij zelfs grote wedstrijden kan houden. Hans was in ieder geval wild enthousiast, maar ikzelf heb dat dus niet. Ik ga naar Zweden om te vissen in rust en natuur. Dan wil ik niet aan zo’n stads meer gaan zitten waar je dat niet hebt. Smaken verschillen natuurlijk.

Toen het meer in Växjö nog niet ontdekt was, hebben we onder het genot van een biertje met Anton besproken wat voor mogelijkheden er zouden zijn om de witvis kantvisserij mogelijk te maken in de omgeving van Rydaholm. Optie 1 is om met lokale hengelsportverenigingen de handen in één te slaan en bijvoorbeeld vissteigers te gaan plaatsen. Natuurlijk brengt dit hoge kosten met zich mee en de viscultuur in Zweden is niet kantvissen, dus hoe happig zijn deze verenigingen hier op? Een andere optie is afspraken maken met eigenaars van lokale privé wateren. Hans en Pascal hebben aan zo’n privé water heerlijk zitten vissen in een schitterende omgeving. Gezien het netwerk wat Anton heeft is dat een meer haalbare optie lijkt me.

Over de iets minder gangbare ‘witvis’ (is dat het wel?), maar zeer populaire zeelt wil ik ook graag nog wat zeggen. Helaas hebben wij deze week niet in ons net mogen ontvangen. Maar we zijn er allemaal 100% van overtuigd dat deze vis er voorkomt. We hebben veel typisch zeeltwater gezien (helder water, planten, modder bodem). Daarnaast kon Anton ons een recente foto van een dood gevonden zeelt laten zien. Op het privé meertje waar Henk en ik het voor het laatst geprobeerd hebben zat zeelt, 100% zeker. De maagdelijkheid van het water werkte in dit geval misschien wel tegen: de vis is gewoon totaal onbekend met alle aassoorten. In het verslag van die dag zei ik het al: dit soort wateren vergt investeringen in de vorm van voorvoeren. Als je die moeite neemt, kan je vanuit de boot mooie zeelten gaan vangen.

Eindconclusie: Zweden (in ieder geval in de buurt van Rydaholm) is een prachtig land met een bijna eindeloze hoeveelheid meren, rivieren en plassen. Allemaal met een uitstekende witvisbezetting. Echter moet je een beetje van het traditionele “Hollandse” witvissen en feederen af, waarbij je een half boorplatform langs de waterkant installeert. De mogelijkheden hiervoor zijn i.v.m. de opbouw en bereikbaarheid van de oevers beperkt. Voor wie in staat is zijn vismethodes aan te passen aan de Zweedse omstandigheden en bijvoorbeeld vanuit een boot gaat vissen, zijn er eindeloze rietkragen, ongerepte riviertjes, zacht wiegende plompenvelden en sprookjesachtige eilanden waar allemaal gevist kan worden. Je kan er on-Hollandse puntgave vis vangen in een adembenemende omgeving met vergezichten waar je echt stil van wordt. Je komt echt gewoon de hele dag niemand tegen en het enige dat je hoort is het klotsen van water en de natuur om je heen. Voor wie dit wat lijkt zou ik zeggen, witvissen in zweden? Doen!!!! Wij zijn in ieder geval een onvergetelijke ervaring rijker.

Tot slot
Tenslotte wil ik Anton en Erna nogmaals hartelijk bedanken voor hun gastvrijheid en de mogelijkheid dit avontuur mee te maken. Anton heeft echt de benen uit zijn lijf gerend om alles zo gladjes mogelijk te laten verlopen. Stekken zoeken, vergunningen regelen, contacten bellen met vragen over stekken, boten aanpassen zodat eigen fishfinders er op konden. Niks was te gek.

Het verblijf waar we zaten had alles wat we nodig hadden. Het was basic, maar belangrijke dingen als een goede warme douche waren tip-top in orde. Voor ons avondeten werd gezorgd, maar als je zelf voor je eten moet zorgen is er een compleet ingericht kookgelegenheid. Ook is er een supermarkt in de buurt waar je alles kan krijgen om je een week te redden.

Ook sponsoren nogmaals bedankt:
– Berlok (www.berlok.nl) voor de enorme hoeveelheid lokvoer, aditieven, pellets en soft pellets.
– Hengelsportwinkel Zunnebeld uit Zwolle (www.zunnebeld.nl) bedankt voor het mooie kunstaas.

Hans en Pascal hebben helemaal hun plek gevonden op Furen en gaan hun laatste visdag weer daar besteden. Voor Henk en mij staat er een moeilijke missie op het spel: zeelt vangen op een onbekend meer waar volgens de locals zeelt zit. De kans op een blank is groot, maar we willen het toch proberen.

Tegen 10:30 zitten Hans en Pascal weer volledig visklaar op het bekende strandje bij de trailerhelling. Pascal dit keer ook voorzien van een heavy feeder die hij heeft kunnen lenen van Henk. Gisteren ving Hans op de grote afstand namelijk beduidend meer brasem op 80 meter dan Pascal op 50. De heren bemerkten wel dat het diepte verschil op 50 of 80 meter vrijwel nihil was, dus wat nou het verschil maakte? Vandaag werd het Berlok voer op vismeel basis ingezet. Ook nu weer voorzien van lekkere ingrediënten als mais, maden en casters. Zouden vandaag die 4 kilo jongens (en meisjes) in het net komen? Met 25 graden en een zwak windje een heerlijke (on-koedijks) weertje in ieder geval.

Net als gisteren begon de dag ook nu weer met voorn, maar al snel begon de brasem ook te azen. De sessies van gisteren zullen daar ook aan meegeholpen hebben. Lekker voorvoeren laat maar zeggen. Doordat de heren beiden op dezelfde afstand lagen gingen ze ook mooi gelijk op en menig mooie brasem verdween in de landingsnetten. Dit gaat één van de betere dagen worden.

Op een gegeven moment heeft Pascal net als gisteren lijnbreuk bij de inworp, waarbij hij wederom zijn hele hebben en houwen in de plomp ziet verdwijnen. “Ach”, zegt Hans, “dat vang je zo wel terug, net als gisteren”. En geloof het of niet. Pascal, flikt het hem weer. Even later krijgt hij weer aanbeet van een voorn en hierbij hangt ook zijn vorige korf aan de haak, met nog een extra gehaakt voorntje. Twee keer in 2 dagen een dergelijke stunt, hoe is het mogelijk! Daarnaast kan Pascal nog een goocheltruc met brasems. De zogenaamde ‘zweefbrasem’, schitterende truc wat mij betreft 😉

Zweefbrasem

Uiteindelijk hebben Hans en Pascal in een paar uurtjes zo’n 40 kg vis gevangen. Een mooi resultaat op de voor hun laatste visdag. Morgen staat er een bezoekje aan het plaatsje Växjö op het programma.

Zoals eerder gezegd gingen Henk en ik proberen zeelt te vangen op een ‘echt’ zeeltwater. Een klein meertje (volgens Anton 300 bij 300 meter ongeveer). Kantvissen was niet mogelijk, dus weer vanuit de boot. Het betrof een privé water zonder echte trailerhelling, maar via een zeer smal bospad konden we tot het water komen en met wat duw en trekwerk kon de boot te water gelaten worden. Avontuurlijk traileren laat maar zeggen. Het meertje was veel groter dan Anton zei (1 bij 1 km ongeveer), maar wel goed te overzien. Overal plompenbladeren en andere waterplanten, dus in eerste instantie zag het er zeer zeelterig uit. Vrij helder water ook (zoals overal hier), dus ook dat was een pré. Wel was het vrij zonnig. Fijn voor de vissers, maar voor zeeltvisserij niet echt gunstig eigenlijk.

Dit was de trailerhelling

Dit water was qua witvis / zeeltvisserij absoluut maagdelijk. Het was maar de vraag of er überhaupt wel eens gevist werd. Waar vind je dat nog in Nederland? Aan de ene kant een voordeel, aan de andere kant kennen de vissen ons aas totaal niet en een boot zou ook wel eens als zeer afschrikwekkend kunnen gelden. Is de vis niet aan gewend.

Na wat rondgevaren te hebben op de elektromotor kozen we een mooi plek op een paar meter van een groot plantenveld, zodat we redelijk tegen de rand van dat veld konden vissen. Tijdens het varen hadden we met de schepnetsteel de diepte gepeild (vandaag hadden we geen dieptemeter mee). Het was overal zo’n 1,5 a 2 meter diep en wat nog mooier was: er lag overal een dikke laag slip / modder op de bodem. Ook perfect voor zeelt dus!

Stek 1, recht tegenover de trailer helling…. zien jullie hem?

Beiden gingen we met de penhengel in de weer. Henk had ook nog zijn feeder erbij. Een klein voerplekje aanmaken met wat Berlok vismeel voer en wat mais moest de truc gaan zijn voor vandaag. Als aas 2 dikke pieren. De wind in de rug, dus dat viste redelijk makkelijk. Na ongeveer een half uur ging mijn pen onder, aanslaan en hangen. Natuurlijk was het weer voorn. Wel weer een mooie dikke 30 plus voorn, maar niet waar we voor kwamen. Henk ving ondertussen een kleine voorn op de feeder, welke vrijwel onmiddellijk werd gegrepen door ene kleine snoek. Natuurlijk had Henk voor de zekerheid zijn roofvishengel meegenomen, dus deze voorn verdween onder de snoekdobber. Binnen 30 minuten had Henk het snoekje te pakken. Een klein beestje van ongeveer 50 cm. snel weer terug en verder met waar we voor kwamen: zeelt.

Helaas hadden we net als de eerste dag weer last van bizarre Zweedse draaiwinden: wind in de rug, windstil en dan plotseling wind van opzei. Allemaal heel plaatselijk. Want als je het bij ons voelde waaien, zag je dat het op een andere plek van het meertje windstil was, heel bizar.

Omdat de wind ongunstig bleef waaien (niet in de rug) en omdat er helemaal geen vis op de stek kwam, besloten we het elders op het meertje te proberen. Op de elektromotor voeren we naar de andere kant en vonden daar een mooie lege plek, tussen 2 plantenbedden in. Wederom twee kleine voerplekken tegen de rand van de planten en de pen er op. Op een gegeven moment hoorden we steeds geplons tussen het de waterplanten een meter of 30 naast de boot. Vlak daarna zagen we rietstengels heen en weer bewegen. Duidelijk grote vis die er tegenaan zwemt. Daarna bewogen ook de plompenbladeren vlak bij mijn dobber. Er is leven en duidelijk grote vis. 5 minuutjes later gaat mijn pen onder…… mis. Gat in de lucht.

Dat is dan ook zowat het laatste leven dat we gezien hebben. Opvallend dat ook de voorntjes niet zo massaal op het aas duiken als de andere meren. Dat geeft toch het idee dat het voorn bestand hier niet zo groot is als op andere meren. Henk vangt er nog wel 1 met de feeder, maar het stelt allemaal niet zoveel voor. Als laatste truc beaast Henk zijn feeder met een dikke pier en als werpgewicht worden alleen 2 loodhagels gebruikt. Deze werpt hij simpelweg midden in het plantenbed in de hoop dat de gevlochten lijn bij een grote vis wel door de planten snijd. Helaas, alleen 1 klein voorntje trapt er in. Tegen 17:00 ben ik het vertrouwen kwijt en stoppen we ermee. Weer een leuke dag met heerlijk weer, maar de best moeilijk missie is mislukt. Was ook een gok natuurlijk.

Beiden zijn we het er over eens dat dit een meertje is waar je in moet investeren. Dat wil zeggen: voorvoeren. Een paar dagen achter elkaar met de boot wat plekken aanmaken aan de rand van de plantenbedden en deze markeren met een boei. Op deze manier kan je de aanwezige zeelt (want dat zit er absoluut!) ook laten wennen aan onbekende aassoorten als pellets en mais. Na een paar dagen is het dan zaak om tegen de avond te gaan vissen. Wat ons betreft succes gegarandeerd. Helaas hebben wij met onze beperkte tijd geen tijd voor deze manier van vissen.

Voor Hans en Pascal een geslaagde visdag met mooie vangsten. Voor Henk en mij een beetje een gokdag en helaas misgegokt.

Vandaag stond er voor beide teams een witvisdag op het programma. Hans en Pascal wilden Furen nog een keer onderwerpen aan feeder geweld. Henk en ik wilden vanuit de boot feederen. Gisteren waren we op een riviertje waar we enkele mooie plekken hadden gezien waar we wel aan konden leggen. De boot kon daar mooi stil gelegd worden, zodat we perfect konden vissen.

Hans en Pascal waren tegen 9:30 ter plaatse bij het strandje / trailerhelling waar ze eerder gevist hadden. Dit keer echter had Hans zijn Heavy feeder mee, zodat hij er tot ongeveer 80 meter in kon met 50 grams korf. Door ruimte problemen in de auto had Pascal zijn heavy feeder niet bij zich waardoor hij tot ongeveer 50 meter kon werpen. Het door Hans zorgvuldig gezeefde voer van Berlok was door de heren voorzien van mais, casters en maden. Lekker gevuld voor de grote brasems dus.

Ook nu weer begonnen de voorns als eerste te azen. Hier zaten echter wel exemplaren van 30 a 35 cm tussen. Dat zijn wel de betere maten natuurlijk. Allen hadden die voor Zweden zo kenmerkende zwarte kleur. Net als alle dagen waren er weer stilval momenten, maar na verloop van tijd begon het toch weer.


Hans ving 4 mooie brasems achter elkaar en dan viel het weer stil. Daarna weer een uur rust (met af en toe een voorn) en dan weer een serie brasems. Hans ving op de 80 meter beduidend meer brasems dan Pascal op 50 meter. Bij elkaar hebben de heren toch zo’n 30 kg gevangen. Het is een schatting, want door de waterondiepte bij de kant, kon het leefnet niet gebruikt worden.

Stunt voor de dag was voor Pascal. Bij een inworp breekt zijn voorslag en vliegt zijn korf zonder verbinding te hebben met de hengel het water in. Wel ongeveer op de voerplek. Na opnieuw opgetuigd te hebben werpt hij in, krijgt beet, slaat aan en landt een kleine voorn. Maar wat blijkt! De vorige korf hangt er ook aan met aan die onderlijn ook nog een voorn! Tja, hoe gek wil je het hebben? Wel mooi constant op dezelfde plek geworpen Pascal!

Een heerlijk dagje vissen bij zomerse temperaturen (24 graden). Dat doet de mens goed. De volgende dag wilden Hans en Pascal weer terug, maar Pascal baalde wel een beetje dat hij zijn heavy feeder niet mee had. Gelukkig mocht hij de heavy feeder van Henk lenen (Preston Dutch Master), waardoor de 80 meter grens (en dus de brasems) voor Pascal nu ook haalbaar was.

Voor Henk en mij begon de ochtend met het traileren van de boot.


Na dit lekker rustig gedaan te hebben voeren we op ons gemak naar een mooi riet / gras veld in de buitenbocht van het riviertje. Daar konden we ‘aanleggen’ door simpelweg de ankers in dat rietveld te gooien en de kettingen strak aan te trekken. We lagen als een huis. Doordat we in een bocht lagen konden we mooi een groot gedeelte van de rivier bestrijken. Vanaf 2 meter uit de kant was het bijna overal zo’n 5 a 6 meter diep. Er zat een lichte trek in het water, dus dat is ook altijd goed.

Henk ging met 1 feeder in de weer ik met 2. Één feeder werd gewoon de ‘klassieke’ feeder. Deze ging iets over het midden van de rivier recht tegenover de boot. De 2e hengel werd de ‘alles of niks hengel’. Voorzien van een helicoptermontage, Berlok vismeelvoer en een 10cm method onderlijntje. Dit is iets waar ik in Nederland veel vis mee vang, maar hier is het feitelijk kansloos. Ik had echter zoiets, omdat we er de hele dag gingen zitten kon het maar zo wat opleveren als je daar de hele dag lekkere dingen gaat brengen met je korf. De verbazing was dan ook best groot dat juist deze hengel als eerste vis opleverde. Een fikse voorn van een cm of 30 had zich vergrepen aan een witte Ringers + maiskorrel + dikke pier op de hair. Na nog een grote voorn werd het stil op die hengel.

Henk begon ondertussen ook met het vangen van voorns. Eigenlijk allemaal mooi formaat (25cm+). De kleintjes beleven gelukkig een beetje weg. De brasems lieten het helemaal afweten. Gedurende de ochtend bleven we beiden lekker doorvangen, maar alleen voorn. Tegen de middag zakte bij ons allebei de vangsten behoorlijk in. Op de alles of niks hengels experimenteerde ik er druk op los qua aas. Wel zorgde ik er altijd voor dat er wat natuurlijk aas bij zat (worm / mais), want dat dat is in Zweden simpelweg het gene wat je nodig hebt.

Van Berlok hadden we ook nog 4 smaken paste pellets gekregen, een soort kneedbare pellets. Dus geschikt voor de hair en voor aan de haak. Twee zoete varianten en 2 vis varianten. Ik weet zeker dat ik er op mijn method watertjes in Zwolle genoeg mee vang, maar hier werkt het helaas niet.

Op een gegeven moment ving ik een kleine voorn op de klassieke feeder, waardoor ik de ‘alles of niks’ hengel even uit het oog verloor. Toen ik weer keek, lag de lijn slap. Snel opdraaien en een enorme weerstand aan de andere kant van de lijn, grote vis! Henk en ik waren beiden gelijk scherp. Wat zou dit zijn? Te sterk voor een brasem, wellicht zeelt? Met veel moeite kreeg ik de vis naar de boot, maar deze bleef diep. Plotseling een schim aan de oppervlakte…. snoek. Pfff, een snoek van zeker 70cm had een gehaakt voorntje gegrepen (deze zagen we ook aan de buitenkant van de bek). Helaas was dat ook de laatste keer dat we de vis zagen, want daarna was de onderlijn doorgebeten. Spannend moment in ieder geval.

Wat later in de middag vielen de beten bijna helemaal weg op een sporadisch klein voorntje na. Henk besloot één van deze kleine visjes rond te laten zwemmen onder een snoekdobber. Wellicht kon hij nog een rover verleiden? Binnen 10 minuten ging de dobber inderdaad onder, maar helaas kon Henk de vis niet verzilveren.

Aan het eind van de middag kreeg Henk zo’n typische brasem aanbeet en kon eindelijk de eerste platte geland worden. In ieder geval begon er weer iets meer leven in het water te komen, dus besloten we het laat te maken vanavond. Wellicht dat de brasem in de avond echt los komt. Beiden vingen we nog verschillende voorns, maar pas tegen 18:00 ving Henk weer een fatsoenlijke brasem. Een mooie donkere die erg graag wilde knuffelen met Henk 😉

Kort daarna weer zo’n donkere slijmerd (al valt de slijm wel mee) met paaipukkels.

Is er dan eindelijk een school brasems gearriveerd? Helaas, het valt weer weg. Op een gegeven moment pakt Henk er 3 in nog geen 10 minuten en lijkt het los te gaan. Aanbeet zodra de korf de bodem raakt. Maar ook dan valt het weer weg. Zelf verspeel ik eerst een brasem en ik pak er toch ook nog 2.

Echt helemaal los komt het niet en tegen 21:00 besluiten we dat het mooi geweest is. Bij elkaar zit er naar schatting toch zo’n 20kg vis in het net. Naar het aantal uren niet echt veel, maar een goede ochtend met knappe voorns en een goede avond met (vooral voor Henk) de nodige brasem maken het toch nog een aardige vangst.

Opvallend was dat alles is gevangen op groot aas. Dus 2 of 3 hele dikke pieren, dat soort formaat. Ik had zelfs een voorn op het zelfhaaksysteem gevangen met 3 dikke pieren en een 10mm boilie. Deze vis van 20 cm had het voor elkaar gekregen om de boel te slikken (karperhaak maat 10!), echte slokkoppen.

Vandaag hebben we allemaal heerlijk ontspannen zitten vissen in ieder geval. Ik was blij dat kapitein Henk nu ook echt kon genieten van vissen i.p.v. alleen maar bezig te zijn met sturen. ’s avonds bij de Stuga dronken we nog even lekker een koud biertje en dan weer naar bed voor het volgende avontuur.

[wordt vervolgd]

Na het teleurstellende resultaat van gisteren voor beide teams was het vandaag tijd voor de herkansing.

Hans en Pascal gingen een dag witvissen op een privémeertje (Tjurkensjo). Dit meertje hoort bij een huis waar Anton de eigenaresse goed van kent. In overleg mochten de heren daar een dag doorbrengen.

Hans en Pascal waren tegen 9:00 ter plaatse. Via een smalle bosweg konden zei het watertje bereiken. Wat een schitterende omgeving (zie de foto’s).



Hans ging met de vaste stok in de weer en Pascal met de feeder. Hans begon met een voerplek aanmaken van 6 ballen Berlok met casters en maden. Vanaf de eerste keer ingooien hadden de voorns zijn aas gevonden en hij ving er vele. Niet allemaal even groot, maar stuk voor stuk mooie exemplaren. Af en toe een mooie brasem, maar ook nu weer vielen de beten soms helemaal weg. Op een gegeven moment ving Hans weer een kleine voorn. Tijdens het afsteken van de hengel werd deze tussen de planten gegrepen door een snoekje van ongeveer 45cm. De snoek was keurig voorin de bek gehaakt, waardoor Hans deze netjes kon drillen en landen. Een leuke bijvangst voor Hans op de vaste stok.

Pascal kreeg al snel de brasem op de voerplek. Helaas was de obstakel dichtheid van het water nogal groot (rotsen op de bodem?), waardoor Pascal zeer veel materiaal verspeelde. Soms leek de bodem vlak, maar de gevangen vis zwom zich dan toch weer snel vast. De plompenbladeren bij de kant kosten ook de nodige moeite bij het landen, maar uiteindelijk hebben de heren een mooi net vol gevangen, ongeveer 25 a 27 kilo. Ook met veel brasem, welke voornamelijk de Pascal met de feeder werd gevangen. Een mooi resultaat op een schitterende plek (maar dat laatste is natuurlijk een beetje standaard hier).

Henk en ik gingen vandaag de herkansing in op het gebied van roofvis. Dit keer naar een ander meer (nog groter): Floren. De helling bij dit meer is veel minder steil, dus konden we nu zelf de boot meenemen en traileren. Leuk van dit meer was dat er vlakbij de helling ook een riviertje stroomt waar je ook op kan om te vissen. Vooral i.v.m. de aanwezige wind zou dat wel eens een handig kunnen zijn (vooral na de ervaringen van gisteren). We besloten gelijk al: we gaan niet uren en uren doortrollen. Als het niet gaat, gaat het niet.

Na het traileren voeren we eerst door een relatief smal vaartje met plompenbladeren aan de zijkant. Het was toch 4 m diep, dus gelijk het kunstaas te water dan maar. Zodra we het open water opkwamen bemerkten we gelijk dat het nog harder waaide als gisteren. De schuimkoppen stonden op het water. Toch maar gewoon proberen. Dit keer hadden we ook een waterkaart mee met de waterdieptes. M.b.v. van wat oriëntatiepunten hadden we nu ook een beter idee van waar we waren en konden we op zoek naar potentieel interessante plekken. Ook nu echter bleef vis uit. Henk kreeg wel tot 2x toe een felle aanbeet op zijn cowgirlspinner, maar niks bleef plakken.

Pas na de middag voelde ik de eerste felle tik op een grote Squirly Jake. Ik voelde geen vis, maar bemerkte dat mijn plug geen actie meer gaf, dus het zal wel vuil geweest zijn…… Nee hoor, het was deze 47 cm snoekbaars gevangen op de Squirly Jake van 25cm. Wat je noemt grootheidswaanzin…..

Nou, geen monster en zeker geen tegenstand, maar eindelijk vis in de boot. Op naar meer vis. Dat bleef echter uit. De wind ging wel nog harder waaien. Op een gegeven moment wilden we een paar driften maken boven een diep gat. Een beetje verticalen met extreem groot rubber (bulldawgs). De wind blies ons met 4km per uur over het water. Gewoon trollsnelheid dus. Na dit een keer gedaan te hebben, besloten we dat het genoeg was. Het grote water is gewoon te groot. Veel grote vlaktes, zonder enige interessante plekjes. Ook weinig aasvis. We besloten terug te trollen naar het ‘vaartje’ waar we uitkwamen vlakbij de trailerhelling. Daar was ook meer beschutting voor wind. Eenmaal daar aangekomen besloot Henk dat er nu toch echt vis gevangen moest worden, desnoods een baarsje. Daarom maar ene klein baarsplugje aan de speld. Binnen 10 minuten had ook Henk eindelijk zijn eerste roofvis te pakken. Een baarsje van een cm of 20. Als je kijkt naar de verhouding kunstaas / vis is het dezelfde grootheidswaanzin als die snoekbaars van mij.

Even later gingen we voor anker in een mooi beschut baaitje. Het plan was even rust en tegelijk wat aasvisjes vangen waarmee we op het riviertje wellicht nog wat konden vangen. Nadat we genoeg aasvisjes hadden zijn we langzaam het riviertje opgevaren, al trollend, want het was toch ook al weer zo’n 4 a 5 meter diep. Een schitterende plek die rook naar snoek. Meter of 25 breed, bomen aan beide zeiden met veel omgevallen bomen half in het water. Binnen 20 minuten kwamen we bij een bruggetje waar gaten van 7 meter diep zaten. Op de fishfinder zag Henk onmiddellijk dat hier veel vis lag. Henks eerste reactie was: ‘hier ligt snoekbaars, aasvissen overboord!’. Zo gezegd zo gedaan. Ik een levende voorn onder een snoekdobber. Henk hetzelfde, alsmede een dode voorn aan de fireball als bijhengel. De boot lieten we (ok, ok, Henk) zo goed en kwaad als het ging een beetje driften op wind en stroming. Corrigerend met de elektromotor. Binnen 5 minuten ging mijn lompe snoekdobber met levende voorn onder op 50cm van de boot. Aanslaan en hangen! Na een korte dril kon ik deze mooie 57cm snoekbaars landen. Na zo’n wederom taaie dag was ik daar zeer blij mee!

Hierna hebben we het nog even geprobeerd, maar helaas kregen we niet nog meer rovers zo ver ons even met een bezoekje te vereren.

Wederom een taaie dag, maar gelukkig nu wel wat vis in de boot. Kapitein Henk was er na 2 dagen trollen wel even klaar mee (en terecht!), dus morgen een lekker rustig visdagje inplannen.

[wordt vervolgd]

Hans en Pascal gingen vandaag vissen op hetzelfde meer waar Henk en ik de eerste avond even een paar uurtjes hadden gezeten (Tjurken), maar dan aan de andere kant van een dijkje. Ze konden daarbij op een kleine zwemsteiger zitten en op die manier (met de feeder) wat dieper water bereiken (dat was het idee tenminste).

Pascal hanteerde vandaag de feeder en Hans ging met de vaste stok in de weer. Helaas bleek de diepte wat tegen te vallen. Hoewel de heren natuurlijk heerlijk konden zitten, met de auto recht achter zich. Bleven de vangsten behoorlijk achter. Ook de wind speelde hen parten (net zoals Henk en mij zoals je verderop kan lezen) De gewenste brasems kwamen helemaal niet op gang. Alleen de altijd aanwezige voorns wilden happen op het aas.

Veel vroeger dan normaal zagen Hans en Pascal er geen heil meer in en werd de balans opgemaakt: veel ondermaatse voorn en een enkel baarsje. Hoewel ik de eerste avond nog aardig wat (kleine) brasem had gevangen, was het vandaag een nationale niet bijtdag of zo. Hans en Pascal hebben de rest van de middag nuttig besteed met het bekijken van potentiele visplaatsen waar Anton ze de coördinaten van had gegeven. Bij bijna alle stekken was er wel een probleem: of er was niet te vissen vanaf de kant of je kon er met de auto niet tot het water komen (voor Hans en Pascal wel een vereiste met zie zware plateaus). Daarmee werd in ook in één keer duidelijk dat de kantvisserij in Zweden niet iets is wat veel gebeurd. Helaas een niet zo succesvolle visdag voor Hans en Pascal.

Vandaag stond er voor Henk en mij een dagje roofvissen op het programma. Wederom op Furen. Het plan was om het meer trollend af te vissen en tussendoor nog wat met levend / dood aas te proberen.
Henk en ik werden tegen 9:00 bij de trailerhelling afgezet door Anton. Na het traileren besloten we eerst wat aasvis te gaan vangen met onze 4 meter stokjes. Vanuit de boot op dezelfde plek als waar we gisteren de hele dag gelegen hadden. De eerste alvers en voorns waren als snel binnen. De meeste alvers gooiden we terug, omdat deze als levende aasvis vrij zwak zijn. Tegen 11:00 besloten we dat we genoeg aasvis hadden. Benzine motor aan en varen maar. Omdat dit voor ons natuurlijk totaal onbekend water is, is het natuurlijk een beetje gokken waar je moet wezen. Volgens Anton bevond de roofvis zich op dit moment (dit jaargetijde) op ongeveer 5 a 6 meter diepte. Dat waren dus de zones die we moesten opzoeken in eerste instantie. Daarnaast natuurlijk taluds, richels etc. Aan de andere kant van het meer kwam een rivier uit in het meer. Dat leek ons ook een mooie plek om het te proberen.

Vijf minuten na het wegvaren, kwamen we er achter waarom je toch zo weinig zeilbootjes op dit soort meren ziet. Plotseling begon de dieptemeter (Henk had die van zichzelf meegenomen) waarschuwingssignalen weer te geven i.v.m. ondieptes. Er bleken allemaal grote rotsblokken vlak onder de waterspiegel te zitten. Zeer voorzichtig laveerde Henk de boot naar dieper water. Uitkijken hier, het is verraderlijk. Bij een volgende boottocht niet vergeten de waterkaart te vragen van Anton!

Na dit eerste semi-avontuurtje begon het zoeken naar vis op deze enorme plas water. Na ongeveer een uur had Henk zijn eerste vis op een gigantische dubbele spinner (cowgirl). Helaas loste deze, maar op een dergelijke plas water al vis na 1 uur geeft de burger moed. Ondertussen was het natuurlijk vooral genieten van de omgeving (voor mij dan), maar voor Henk was het ook werken. Er stond een stevige bries en de golven waren behoorlijk hoog. Het zoeken naar potentiele hotspots valt dan niet mee.

Na een 3 tal visloze uurtjes was het tijd voor een pauze. Even voor anker voor een rietkraag. Boterham eten en wat aasvissen laten zwemmen. Vooral voor kapitein Henk fijn om even rustig te kunnen zitten. Ondertussen was de golfslag een beetje naar mijn hoofd gestegen, m.a.w.: ik werd niet fitter van dat geschommel. Henk merkte dat ook aan mijn ‘vrolijke’ stemming bij het optuigen van de aavishengel, sorry Henk….

Na ruim een uur naar roerloze dobbers gekeken te hebben, besloten we weer verder te trollen. Helaas verliep de rest van de middag hetzelfde als ervoor: visloos. Grote pluggen, enorme pluggen, kleine pluggen, cowgirls. Het hele kunstaas arsenaal in alle mogelijke kleuren kwam wel aan de beurt, maar niks hielp. De wind was nog wat steviger gaan waaien dus het werd er niet makkelijker op. De omgeving bleef prachtig, met dit ‘bonsai boom’ eiland als hoogtepunt (vonden wij zelf dan).

Op een gegeven moment hadden we het idee om wat dichter naar de kant te gaan (bijvoorbeeld om wat te werpen), maar de uitstekende rotsen (en wat ligt er onder water?), deden ons besluiten dat risico maar niet te nemen.

Ook op dieper water bleek het niet altijd veilig te zijn. Want uit het niets gaf de dieptemeter plotseling aan dat er 15cm onder de boot een rotsblok lag. Gelukkig raakte de motor niets.

Op een gegeven moment kwamen we bij de plek waar de rivier uit zou moeten monden, maar door de ruige omgeving konden we dit niet precies vinden. De rotsblokken hielden ons tegen om het van dichterbij te gaan bekijken en we besloten om maar weer langzaam terug te trollen naar de helling. Als laatste truc besloten we maar eens een keer dwars over het meer te varen, wellicht dat daar wat vis te vinden was? Maar helaas, het mocht niet baten. Tegen 17:00 waren we weer terug bij de trailerhelling. Henk helemaal kapot van al het stuur en navigeer werk. Ik gewoon van de golven (zeeziek?). Door de harde wind, werden we gewoon de kant opgeblazen. Anton kwam ons even later weer ophalen.

Een teleurstellende sessie. Dat we niet 20 snoeken per persoon zouden vangen wisten we wel (we zitten ook buiten het seizoen), maar een dubbele blank (op de aasvis na) was wel erg teleurstellend. Zo zie je maar ‘even’ een Zweeds meer opvaren en roofvis vangen is er niet bij. En vooral Henk weet echt wel wat hij doet op dat gebied. Bij terugkomst bij de stuga voelde ik me nog steeds niet fit en ging ik ‘even’ liggen. Dat was rond 18:30, om 7:30 werd ik wakker….. ik zal het wel nodig gehad hebben?

[wordt vervolgd]