Na het teleurstellende resultaat van gisteren voor beide teams was het vandaag tijd voor de herkansing.

Hans en Pascal gingen een dag witvissen op een privémeertje (Tjurkensjo). Dit meertje hoort bij een huis waar Anton de eigenaresse goed van kent. In overleg mochten de heren daar een dag doorbrengen.

Hans en Pascal waren tegen 9:00 ter plaatse. Via een smalle bosweg konden zei het watertje bereiken. Wat een schitterende omgeving (zie de foto’s).



Hans ging met de vaste stok in de weer en Pascal met de feeder. Hans begon met een voerplek aanmaken van 6 ballen Berlok met casters en maden. Vanaf de eerste keer ingooien hadden de voorns zijn aas gevonden en hij ving er vele. Niet allemaal even groot, maar stuk voor stuk mooie exemplaren. Af en toe een mooie brasem, maar ook nu weer vielen de beten soms helemaal weg. Op een gegeven moment ving Hans weer een kleine voorn. Tijdens het afsteken van de hengel werd deze tussen de planten gegrepen door een snoekje van ongeveer 45cm. De snoek was keurig voorin de bek gehaakt, waardoor Hans deze netjes kon drillen en landen. Een leuke bijvangst voor Hans op de vaste stok.

Pascal kreeg al snel de brasem op de voerplek. Helaas was de obstakel dichtheid van het water nogal groot (rotsen op de bodem?), waardoor Pascal zeer veel materiaal verspeelde. Soms leek de bodem vlak, maar de gevangen vis zwom zich dan toch weer snel vast. De plompenbladeren bij de kant kosten ook de nodige moeite bij het landen, maar uiteindelijk hebben de heren een mooi net vol gevangen, ongeveer 25 a 27 kilo. Ook met veel brasem, welke voornamelijk de Pascal met de feeder werd gevangen. Een mooi resultaat op een schitterende plek (maar dat laatste is natuurlijk een beetje standaard hier).

Henk en ik gingen vandaag de herkansing in op het gebied van roofvis. Dit keer naar een ander meer (nog groter): Floren. De helling bij dit meer is veel minder steil, dus konden we nu zelf de boot meenemen en traileren. Leuk van dit meer was dat er vlakbij de helling ook een riviertje stroomt waar je ook op kan om te vissen. Vooral i.v.m. de aanwezige wind zou dat wel eens een handig kunnen zijn (vooral na de ervaringen van gisteren). We besloten gelijk al: we gaan niet uren en uren doortrollen. Als het niet gaat, gaat het niet.

Na het traileren voeren we eerst door een relatief smal vaartje met plompenbladeren aan de zijkant. Het was toch 4 m diep, dus gelijk het kunstaas te water dan maar. Zodra we het open water opkwamen bemerkten we gelijk dat het nog harder waaide als gisteren. De schuimkoppen stonden op het water. Toch maar gewoon proberen. Dit keer hadden we ook een waterkaart mee met de waterdieptes. M.b.v. van wat oriëntatiepunten hadden we nu ook een beter idee van waar we waren en konden we op zoek naar potentieel interessante plekken. Ook nu echter bleef vis uit. Henk kreeg wel tot 2x toe een felle aanbeet op zijn cowgirlspinner, maar niks bleef plakken.

Pas na de middag voelde ik de eerste felle tik op een grote Squirly Jake. Ik voelde geen vis, maar bemerkte dat mijn plug geen actie meer gaf, dus het zal wel vuil geweest zijn…… Nee hoor, het was deze 47 cm snoekbaars gevangen op de Squirly Jake van 25cm. Wat je noemt grootheidswaanzin…..

Nou, geen monster en zeker geen tegenstand, maar eindelijk vis in de boot. Op naar meer vis. Dat bleef echter uit. De wind ging wel nog harder waaien. Op een gegeven moment wilden we een paar driften maken boven een diep gat. Een beetje verticalen met extreem groot rubber (bulldawgs). De wind blies ons met 4km per uur over het water. Gewoon trollsnelheid dus. Na dit een keer gedaan te hebben, besloten we dat het genoeg was. Het grote water is gewoon te groot. Veel grote vlaktes, zonder enige interessante plekjes. Ook weinig aasvis. We besloten terug te trollen naar het ‘vaartje’ waar we uitkwamen vlakbij de trailerhelling. Daar was ook meer beschutting voor wind. Eenmaal daar aangekomen besloot Henk dat er nu toch echt vis gevangen moest worden, desnoods een baarsje. Daarom maar ene klein baarsplugje aan de speld. Binnen 10 minuten had ook Henk eindelijk zijn eerste roofvis te pakken. Een baarsje van een cm of 20. Als je kijkt naar de verhouding kunstaas / vis is het dezelfde grootheidswaanzin als die snoekbaars van mij.

Even later gingen we voor anker in een mooi beschut baaitje. Het plan was even rust en tegelijk wat aasvisjes vangen waarmee we op het riviertje wellicht nog wat konden vangen. Nadat we genoeg aasvisjes hadden zijn we langzaam het riviertje opgevaren, al trollend, want het was toch ook al weer zo’n 4 a 5 meter diep. Een schitterende plek die rook naar snoek. Meter of 25 breed, bomen aan beide zeiden met veel omgevallen bomen half in het water. Binnen 20 minuten kwamen we bij een bruggetje waar gaten van 7 meter diep zaten. Op de fishfinder zag Henk onmiddellijk dat hier veel vis lag. Henks eerste reactie was: ‘hier ligt snoekbaars, aasvissen overboord!’. Zo gezegd zo gedaan. Ik een levende voorn onder een snoekdobber. Henk hetzelfde, alsmede een dode voorn aan de fireball als bijhengel. De boot lieten we (ok, ok, Henk) zo goed en kwaad als het ging een beetje driften op wind en stroming. Corrigerend met de elektromotor. Binnen 5 minuten ging mijn lompe snoekdobber met levende voorn onder op 50cm van de boot. Aanslaan en hangen! Na een korte dril kon ik deze mooie 57cm snoekbaars landen. Na zo’n wederom taaie dag was ik daar zeer blij mee!

Hierna hebben we het nog even geprobeerd, maar helaas kregen we niet nog meer rovers zo ver ons even met een bezoekje te vereren.

Wederom een taaie dag, maar gelukkig nu wel wat vis in de boot. Kapitein Henk was er na 2 dagen trollen wel even klaar mee (en terecht!), dus morgen een lekker rustig visdagje inplannen.

[wordt vervolgd]