Door Marco

De afgelopen tijd had ik vrij weinig tijd om te vissen. Daarnaast is onlangs de boot van Henk gejat door een stel… De nieuwe boot was woensdag jongstleden afgeleverd en aangezien mijn vakantie afgelopen vrijdag was begonnen, hadden we afgesproken dat ik zondag de 28ste zou komen vissen en blijven slapen zodat we die maandag nog een morgen zouden kunnen vissen.

Zo gezegd zo gedaan en om half 2 stond ik voor Henk zijn neus. Na een kop koffie gingen we welgemoed op weg. De nieuwe boot is echt top. Stabiel, ruim, veel zit mogelijkheid en massa’s opberg mogelijkheden. De stroming was nihil en de water temperatuur was 24,3 graden. Ter vergelijk: 22 juni hadden we ook een poging gewaagd en toen kwam er bijna 500 kuub water per sec door de Rijn. Dat samen met harde wind was toen genoeg om de visdag voortijdig af te breken en s’avonds niet te gaan vissen. Hier een paar foto’s van de magere vangsten van die dag.

Hopend op betere vangsten dan toen begonnen we met trollen in het stuw kanaal en na een half uur had Henk de eerste snoekbaars.

Dat ging goed zeiden we. Al snel daarna pakte ik een mooie baars. En vol goede moed gingen we verder, om die moed vervolgens te laten varen. Het was echt dramatisch, Henk ving ook nog een mooie baars, maar door het wegvallen van de stroming en de beroepsvaart die door de zondags rust afwezig was, was het erg taai. Om 5 uur voeren we huiswaarts om na het eten nog een tijdje te gaan trollen en dan met doodaas te gaan vissen. Vanaf een uur of half negen tot laat die avond. Tevens wouden we met een octopus rig en een bos wormen proberen een meerval te vangen.

Zo gezegd zo gedaan. De boot werd ingepakt met 7 hengels, 2 tassen met kunstaas onderlijnen en allerhande meuk. Twee ankers met dertig meter ankerlijn in emmers, een schepnet, een emmertje met grote wormen en een emmer met aasvisjes. Gelukkig is de boot groter dan de vorige, anders had ik er achteraan moeten zwemmen. Na eerst een tijdje getrolld te hebben, wat niks opleverde, ankerden we bij de favoriete plek van Henk voor de doodaas visserij. Ieder 2 hengels met dood aas tegen het talud aan en aan de walkant ieder een hengel met 120 gram gecoat lood met een dreg met een dikke bos wormen. Dit alles verstopt in een bos plastic wat het geheel deed lijken op een octopus achtig iets. Al met al was het druk op de boot met hengels.

Henk gebruikte regelmatig een zogenaamd kwakhout om het geluid van een azende meerval te imiteren. En na 2 a 3 keer zagen we een massieve echo die diep rood gekleurd was opstijgen van de bodem op weg naar de bos wormen, die dankzij het lood een blauw signaal gaf op de lowrance. Dat was gewoonweg gaaf om te zien, de echo van de ”meerval” was echt groot en om dat omhoog te zien komen deed je adem stokken en je hartslag versnellen. Jammer genoeg bleef de beet uit. Ook op de dood aas hengels was het niks. Het leverde wel een mooi plaatje op met hengeltoppen die in rust bleven staan.

Rond 11 uur waren we het zat, we besloten te kappen en naar de caravan te gaan om daar een biertje te nuttigen. We begonnen de hengels op te ruimen en ineens op de valreep kreeg ik beet. Na een korte dril met vlak aan de boot twee runs kwam er eindelijk een 69cm snoekbaars aan boord. Een verbetering van mijn pr met 6cm

met deze pleister op de wonde togen we huiswaarts. Onder het genot van een biertje zaten we nog wat na te praten en plannen te maken. Om half 5 op en dan met dood aas de boot even volgooien. Als ze s’avonds niet jagen dan doen ze het s’morgens. Tenminste dat was de theorie. Na een korte nachtrust waren we weer op weg naar de stek van de vorige avond. Na een uur hadden we niks en verkasten we. Daar was hetzelfde beeld, niks nada noppes. Dan maar op diep water proberen. We ankerden op de splitsing van het stuw en sluiskanaal en visten op 5 en 7 meter diepte. Maar helaas dat was het ook niet. De ideeën waren op en we besloten maar te gaan trollen. Op deze manier maak je veel meters en zoek je het water af.

En dat leverde na een half uur een snoekbaars op voor mij. Een kleintje maar ik was er blij mee.

Henk pakte kort daarna een mooie baars van 46cm.

Tot half 9 trollden we verder en zochten we de thuisbasis weer op. Daar was alles in diepe rust en na een half uurtje elkaar aangekeken te hebben gingen we het water weer op. Zonde om die tijd niet benutten was de gedachtegang. Toen begon de Henk show. Verleden jaar zijn er een aantal sessies geweest waar ik en Joris ook meer vingen dan Henk. “Paybacktime” moet Henk gedacht hebben. Eigenlijk was ik er zelfs blij mee. Er was zo weinig actie geweest dat het heerlijk was dat er vis in de boot kwam. In een vrij kort tijdsbestek ving Henk een paar mooie vissen.

Ik kreeg een goeie aanbeet op een kantje waar elke drift een beet opleverde maar helaas loste deze vis. Toen was daar eindelijk ook mijn visje. Een leuk baarsje klapte op de shad rap. Klein maar heel erg welkom was deze.

Vlak daarna kreeg ik op dezelfde plek weer een beet, maar deze loste ook.

Op de terugweg pakte Henk op diep water nog een mooie snorkel.

Na overleg besloten we een einde te maken aan deze visdag. Na een broodje en een koffie nam ik afscheid van Henk, Marion en zijn moeder.

In totaal hadden we 15 uur gevist. En de vangsten waren niet super Henk had er een stuk of 9 ik een stuk of 4. Het was wel weer erg gezellig en heb een hoop lol gehad. De nieuwe boot is echt topperdetop. En ik verheug me op de volgende dag. Dat Henk een visser pur sang is bewijst wel het feit dat hij s’middags toch er over nadenkt waarom de vangsten tegenvallen. Na het eten zet hij zijn ideeën om in daden om er vervolgens een een snorkel van 91cm uit te trekken

Henk, Marion en moeders bedankt voor een geweldige dag en avond vissen en gezelligheid. De vangsten vielen zwaar tegen maar deze dag gaat toch met stip de top 10 in van geslaagde visdagen.

Door Marco

Het missen van de Helmondse snoek verleden week, en het dood aas debacle van Harderwijk brachten mij toch een beetje aan het twijfelen over het systeem voor het dood azen wat ik gebruikte. Immers in Harderwijk had ik wel een mooie snoek gevangen. maar dat was op een tripple devil swimbait. Terwijl ik ook daar een snoek miste op het doodaas. Dus besloot ik om de 16de nog een paar uur te gaan proberen op een thuiswatertje waar ik vroeder veel viste. Namelijk de Kromme Rijn en dan het stuk tussen de universiteit en de Galgenwaard. Daar heb je een aftakking en een paar afsplitsingen van de hoofdstroom, waardoor er een soort eiland is waar je op kan komen via een simpel bruggetje. En door de aftakkingen heb je een paar kruispunten van waterlopen. En in mijn boekje zijn dat potentiële hotspots.

Van Henk had ik een dvd gekregen over dood aas vissen van twee Duitse cracks. Uit dit filmpje besloot ik om de aasvis niet horizontaal onder de dobber te hangen, maar zo in de takel te zetten dat de vis met de kop naar beneden hing. Ik had Henk dat ook zien doen verleden week, en eigenlijk vergeten te vragen waarom dat was. Ook had ik vrijdag op een stek die ik wou bevissen een zestal horsmakrelen en een haring, die in hapklare brokken waren gesneden, in het water gedeponeerd. Jullie lezen dat ik alles wou proberen om een snoek aan de vinnen te komen.

Ik begon te vissen op een eerste kruising, wat me opviel was dat het warmere weer van de laatste dagen wat activiteit had laten ontstaan in het water. Je zag her en der bewegingen die duiden op vis. Welke soort tja dat weet Joost maar ik niet.

Na pak en beet een half uur kwam er een beuk op de dobber, hij ging niet onder maar maakte een rare beweging. Ik besloot om het aas te controleren, en het arme makreeltje was onthoofd. Maar goed gesterkt door deze ”beet” viste ik door. Na een uurtje besloot ik te verkassen naar de stek waar ik de chum had gevoerd. De eerste stek was op het eiland. Je staat/zit daar lekker rustig. De tweede stek is vlak naast een brug waar nogal wat joggers over heen komen.

Ik wierp in zodat de aas vis in de monding lag van de waterloop recht tegenover me. Ik had daar het lokaas in gedeponeerd, en had wat beweging gezien in het water. Rustig tegen de brugleuning geleund staarde ik naar mijn dobber,

Af en toe een jogster nakijkend die dat nakijken ook waard was. Ik schat dat ik daar zo een drie kwartier stond toen ineens de dobber de diepte in knalde. Yes dit was een duidelijke beet, en nog steeds is er niks mooiers dan een dobber die de diepte in getrokken word. Rustig pakte ik de hengel op deed de beugel dicht en maakte contact met de vis. Met een zwaai zette ik de haak. En verrek in tegenstelling tot de vorige beten bleef deze goed hangen. De vis bleef vrij lang diep. En ik weet dat daar nogal wat takken en rommel op de bodem ligt. Dus bang als ik was om de vis te verspelen, oefende ik aardig wat druk uit. En een mooie snoek doorbrak het water oppervlakte. Na een dril van een minuut of 5, 6. Gleed de snoek het schepnet is. YES eindelijk succes, snel legde ik de snoek op de onthaakmat. En onder publieke belangstelling onthaakte ik de snoek. Hij was perfect gehaakt met de onderste dreg van de takel voorin de bek. Er stonden een 6 a 7 joggers om me heen. Waar van 1 beweerde dat ze niet eens wist dat er karper in de Kromme Rijn zwom 😆 Maar goed. Er stond een man tussen die aanbood om een paar foto’s te maken. Daar was ik erg blij mee.

79cm en een kerngezonde snoek had ik in mijn handen. Na de foto’s zette ik de snoek voorzichtig terug. Met de kieuwgreep hield ik hem/haar in het water en na een paar seconden zwiepte de snoek met haar staart, en verdween de diepte in. Persoonlijk vind ik dat een net zo mooi moment als het landen van de vis. Erg tevreden met mezelf stond ik op, ruimde de onthaakmat en het landingsnet uit de weg, beaasde de takel met een nieuwe voorn, en met een ferme zwiep legde ik de aasvis op ongeveer dezelfde plek. Immers waar 1 snoek ligt, liggen er meestal meerdere in deze tijd van het jaar.

Via de app en email stelde ik mijn vismaten Joris en Henk op de hoogte. En aan de reacties te merken waren die net zo blij als ik. Henk belde en die ging ook nog even een paar uurtjes. En terwijl ik appte met Joris dook de dobber weer onder, maar helaas dook hij net zo weer snel op. Een half uurtje later vond ik het welletjes. 3 beten waarvan 1 verzilverd in ongeveer 3 uurtjes vissen. Ik was tevreden en ging erg happy naar huis.

Door Marco

Een paar weken geleden had ik via de mail een afspraak gemaakt met Henk, om een dag te komen vissen bij hem. Henk stelde voor om een paar dagen voor de visdag contact te hebben om te beslissen waar op we zouden vissen. Wat mij betrof zou dat roofvis worden. Daar had ik de smaak van te pakken gekregen na de laatste dag dat ik met Henk had gevist. Henk waarschuwde wel dat door het sluiten van de stuwen de stroming weg was. En het niet mee zou vallen om een visje te verschalken.

We spraken af om 14.00 uur, dan zouden we tot het eten gaan trollen, na het eten effe een paar trolls maken, en dan voor anker met dood aas op snoekbaars zouden vissen. Zo gezegd zo gedaan, om 14.00 uur stond ik voor Henk zijn neus. Gezellig even een babbeltje gemaakt onder het genot van een kop koffie. En al snel togen we naar de steiger.

Op het gemakje trollend, voeren we naar het stuwkanaal, we keerden bij de laatste boeien lijn voor de stuw, en daarbij zwom mijn kunstaas aan de rivierkant, ik trolde met een spro pike fighter junior in de kleur mirror clown. Ploteling een doffe dreun, en kon ik de eerste vis van de dag drillen. Een baars van 40 centimeter dacht een lekker hapje te hebben, maar helaas hij moest in mijn handen even voor een foto poseren.

Yes de 0 was weg op de boot, vol goede moed trolden we verder, maar helaas het was echt taai. En onder het bidden voor een visje, en het zingen van, Moeder we willen een visje vangen. Maakten we aardig wat kilometers, en af en toe als we beet hadden maar niet haakten vlogen de wat mindere woorden door de boot, we voeren voorbij de pont van Eck en Wiel, wisselden van aas, probeerden alles maar helaas goede aanbeten bleven uit. Henk had dat al gezegd, dus echt teleurgesteld was ik niet. Henk is gewoon goed gezelschap, en ik hoop dat hij dat ook van mij vind, anders heeft hij gister een saaaie dag gehad.

Na een stuk getrold te hebben, zagen we een collega schipper in de problemen. Snel voeren we erheen, en de start motor bleek kapot te zijn. Hij draaide wel, maar de startekrans pakte niet, doordat de bendix niet los kwam. We sleepten de ongelukkige schipper met vrouw en kind naar de trailer plek. Daar werden we bedankt voor bewezen diensten, en onder het uitroepen van, dat was een goede daad dus nu gaan we vangen as een achterlijke, begaven we ons weer op weg richting Rhenen.

We trolden richting een plek waar zandschepen gelost worden, en ik besloot om een baars kleurige rapala shad rap aan de lijn te hangen. op ons gemak verder varend voelde ik ineens een enorme weerstand. Shit vast Henk riep ik, en die gooide de motor in zijn vrij, en achteruit. Nee riep ik hij geeft mee, en denkend aan een plastic tas of zoeiets haalde ik lijn binnen. Na een paar meter vond ik de plastic tas wel een eigen wil krijgen. Verrek, het is vis, begon ik aan een dril. Na een minuut riep Henk, Snoek. En dat dacht de vis ook, die dook de diepte in mij achterlaten met een kromme hengel en gierende slip.

Toen maakte ik een fout, bang om de vis te verspelen begon ik stug te drillen en Henk stak al snel het Rozemeijer rubberen schepnet buitenboord. Bam, vis in de boot, en wat voor 1. Dit kon wel eens mijn lang verlangde meter zijn. Maar door de stugge dril was de snoek nog vol energie, En onthaken was even een nachtmerrie, de kieuwgreep kende ik niet echt, en ondanks dat de dreggen mooi voorin de bek zaten, ging het onthaken niet zo snel als ik wilde. Sterker nog, ik loste de achterste dreg als eerste en toen besloot snoek vrouw even te demonstreren waarom een rivier snoek effe wat anders is dan een snoek uit de polders. Het achterstuk van de jointe shad rap, vloog met een boog uit de bek en het majem in. En passant haalde zij met een tand een stukje Marco weg uit mijn duim, maar goed degene die me kennen weten dat er nog wel wat over is

Henk legde me de kieuwgreep uit en toen had ik de voorkant van de plug er snel uit. Nou begon het, snel meten, de lat stopte op 98 centimeter. 1 centimeter onder mijn pr van 99. Een snoek die ik toen ving op Fort Rhijnauwen. Maar deze Neder Rijn snoek was vele malen sterker en zwaarder. De dril was enerverender, en gebeurde van uit een boot. Deze vangst was vele malen zwaarder en spectaculairder, dan die in de polder tussen Bunnik en Utrecht. Mede om die redenen zie ik de snoek die ik op de Rijn ving als mijn pr. per centimeter was dat meer snoek, dan die uit Rhijnauwen.

Ander half uur later had ik nog de heebiejeebies, en stroomde de adrenaline nog door mijn lichaam. We trolden nog een tijdje maar het was echt taai. Nou boeide mij dat niet zoveel, na de vangst van de snoek. Maar het frustreert na een tijdje wel. Henk begon ondertussen grapjes te maken in de trant van´met Joris vissen heeft wel een voordeel ten opzichte van jou, en dat is Henk, de boot gaat 5 kilometer sneller. Jullie zien het niveau daalt.

Dus besloten we snel naar huis te gaan om te eten. Bij de camping aangekomen stond Marion samen met Henk zijn moeder ons op te wachten met een heerlijke pan pasta. Gezellig kletsend en etend zaten we lekker in de buitenlucht met uitzicht over de Rijn en het polder gebied van Amerongen, zo de Utrechtse Heuvelrug opkijkend. Het is echt een stukje Neerlands schoon daar en ik benijd Henk en Marion om hun plekje.

Na het eten gingen we al snel verder. Nog een uurtje trollen en dan voor anker gaan om te gaan dood azen. Dat uurtje leverde mij nog een baars op van rond de 40 centimeter. En als snel gingen we voor anker. Lekker kletsend en een shaggie rokend wachten we de gebeurtenissen af. Nou daar kon ik kort over zijn. Dat was net zo taai als het trollen, 2 beten waarvan 1 verzilverd. Die leverde een snoekbaars op van rond de 60 centimeter.

Maar zo af en toe een vallende ster die langs kwam, en het gezellige gezelschap van Henk, maakten een hoop goed. Rond 23.00 uur, hielden we het voor gezien en togen we naar de thuishaven. We haalden de boot leeg, en na nog een laatste shaggie gerookt te hebben nam ik afscheid en toog weer naar het Stichtse land aan de overkant. Na 2 alcohol controles was ik om 00.30 thuis.

Henk, Marion en moeders hartstikke bedankt voor de gezellige en leuke dag, ik heb echt genoten, en het is en blijft leuk om bij jullie te komen. De vangsten vielen tegen, maar een eerste rivier snoek maakt alles goed, want dat is echt KICKEN. Samen met de baarzen en de snoekbaars, heb ik de grote drie gevangen op de zelfde dag. In de voetballerij heet dat een hattrick. En dat stemt mij meer dan tevreden over de dag van gisteren.