Door Henk

Na een drukke dag en de dames naar de stad om te “winkelen” waren we eigenlijk van plan om `s avonds nog een paar uurtjes lekker lui met dood aas voor anker te gaan.
Aangezien ik het niet al te laat wilde maken en dropschotten met een visje al een aantal keren behoorlijk succesvol is geweest, alsnog besloten om met de dropshot te gaan driften.
Bij aankomst op de stek viel op de dieptemeter al op dat het mager was. Geen typische rode ballen tegen de bodem en ook weinig vis op half water. Maar ach, het was top weer met een klein windje in de lengte van het water dus voor de kapitein een makkie. Ook was het te laat om nog 20 minuten naar een andere stek te varen.
Na een paar driftjes toch nog een snoekbaarsje weten te pakken, ook nu viel het op dat ipv de vinnige tikken van de afgelopen keren de snoekbaars niet echt gretig was, want de aanbeet was nauwelijks te voelen. Tijdens het achteruit terug varen naar het begin van het talud laat ik eigenlijk gewoon uit ballorigheid mijn montage in het water en zeg tegen mij maat “en dan zal je zien dat er een snoek op klapt”. Gelijk gaat de hengel krom en krijst de slip, we kijken elkaar aan…….. snoek 😀 , ja soms moet je de goden een beetje verzoeken hahaha.

Net geen meter (99.5 cm), maar een, zeker voor de rivier, zwaar gebouwde vis die het relatief lichte dropshot materiaal zwaar op de proef stelde. Daarna nog ff doorgevist maar niks meer gevangen, ach mij hoor je niet klagen, soms is eentje genoeg……….

Door Henk

De laatste weken is het wormshotten wat de klok slaat, zo ook vandaag. Elke keer weer vol verwachting. Zou ie vandaag in de boot komen? Je weet wel die ene waar ooit de complete visserijwet voor aangepast is, die ene die zo dol is op de worm!!!!!
Vol goede moed varen we weer naar de eerste stek, de visvinder geeft vis tegen de bodem, is dat er één? Vlug de hengel te water en na enkele minuten tik en hangen, het zou kunnen…. maar nee hoor, de korte sprints boren gelijk de hoop de bodem in en een brutale baars heeft helaas het aas voor onze doelvis onverbiddelijk aangevallen.

Teleurstelling alom, maar we gaan stug verder en door naar de volgende stek. We hebben er hier ooit één zien springen dus er zit er in ieder geval ééntje.
Onder aan het taluud geeft de hds vis aan en gelijk weer vol verwachting aan het vissen. Dit keer vergrijpt een vermoedelijk stekeblinde en gedragsgestoorde snoekbaars zich aan onze duur gekochte wormen.

Met de aanhouder wint in het achterhoofd laten we ons niet van de wijs brengen en even later vangen we ook nog een klein familielid (moet haast wel familie zijn want ook deze is vermoedelijk stekeblind).

Gevolgd door weer zo`n lastpost van een baars, pfffff.

Maar dan!!!! Bij mijn vismaat buigt de hengel rustig door en een sloom gewicht doet de hengel buigen, zou het echt!!?? Vol verwachting wachten we het moment af dat de vis aan de oppervlakte komt. YESSSS het is er één! Voorzichtig het net er onder en aan boord die hap.
Dan volgt het fotomoment, maar deze vis laat zich niet zo maar op de foto zetten en na een woest gespartel weet deze vis zich uit de handen van mn vis maat te worstelen.

Poging 2 ging beter en de vangst van het seizoen kon op de foto.

Ze kunnen veel groter maar met 56 cm waren we al dik tevreden.
Ik kan weer rustig slapen 😀 😀 😀

Nawoordje: Met dit verhaaltje had Henk mij zwaar te pakken. Eerst stuurt ie een sms met de mededeling dat ie een nieuw verslag heeft met een schokkende vangst. Ik begin te lezen en verwacht een meerval, maar nee, meneer heeft eindelijk weer eens een brasem (worden slecht gevangen de laatste tijd op de Neder-Rijn). Hopelijk komt die meerval ook Henk, maar dan wel aan wat ander materiaal als een dropshot hengeltje 😉

Door Henk

Voorwoord: vaste lezers (alle 20 ;-)) en bekenden van Henk weten het: hij is een roofvisser in hart en nieren. Andere visserij is ook leuk, maar roofvis (en met name snoekbaars) op de rivier is echt Henk’s ding. Normaal is de gesloten tijd voor aassoorten een lastige tijd om door te komen voor, maar Henk heeft iets ‘nieuws’ gevonden: de worm. Hieronder één van zijn recente avonturen en een ode aan dit alround aasje.

Wie kent hem niet, de worm. Bijna elke visser is zijn carriere begonnen met deze aas soort.
Nu zijn er natuurlijk inmiddels diverse soorten worm verkrijgbaar, iedereen kent wel de beetje sjofele en vaak zelf gevangen gewone regenworm, de altijd dartele mestpier, de benjamin onder de wormen, en de altijd vrolijke en levendige dendero.
Wat minder bekend is hun macho familielid de dauwpier, meestal geimporteerd uit Canada, formaat potlood en nergens bang voor. Een cool figuur die dan ook het liefst in de koelkast bewaard wordt, met recht dus een mighty worm!


Aangezien dit type nergens bang voor is en zijn kleinere neven zelfs voor witwiswatjes uitmaakt is deze worm, na enige training, zeer geschikt om mee op jacht te nemen op de rovers. Na een middagje markt in Zoelen had ik wel erg veel behoefte om deze jongens eens aan het werk te zetten. Dus enkele geschikte exemplaren uitgezocht, het dropschot materiaal in de boot geladen en op weg naar een geschikte stek.

Dat de wormen goed getraind waren bleek al snel en na in totaal een kleine 2 uurtjes vissen wisten ze 3 soorten rovers aan de haak te sleuren, 3 40+ baarzen,

3 snoekbaarzen met als topper een lekkere dikke van 73 cm

en als bonus nog een snoek van 78 cm

Deze laatste deed, eenmaal in de boot, nog een lafhartige wraakpoging op de mighty wormen door hun dooswoning met een staartzwiep van de bank te meppen. Hierdoor belande de inhoud daarvan op de bodem van de boot. Gelukkig konden ze na enig opruimwerk en enige bemoedigende woorden weer allemaal terug in de doos. Een verschrikkelijke moeilijk te verwijderen mix van snoekslijm en wormenturf achter latend.

Ik dank mijn wormen voor deze geweldige middag, ze zitten in de koelkast al weer te wachten op hun volgende en ongetwijfeld heldhaftige avonturen.

HULDE AAN DE MIGHTY WORM