Al bijna driekwart jaar geleden heb ik Henk ontmoet op een witvisforum dag op ’t Mun te Appeltern, alwaar wij karpertjes belaagden met de feeder. Wij zaten naast elkaar en al gauw kwam ik er achter dat behalve dat Henk een aardige vent was, hij ook een behoorlijk schat aan hengelsport ervaring met zich meedroeg van allerlei soorten visserij. Hij vertelde toen al dat hij samen met zijn vrouw Marion een stacaravan had aan de Neder Rijn en dat hij daar een boot had liggen. Ik moest maar eens langskomen in de zomer voor een mooi bootvisdagje. Van het voorjaar ben ik samen met een andere vismaat al een keer wezen vissen op de camping, maar toen hebben we vanaf de kant met de feeder gevist. Ik moest zeker nog een keer terugkomen van de zomer. Zondag 22 juli was dat eindelijk zover. We hebben samen op karper gevist, samen op witvis, nu dus maar eens tijd voor roofvis, vanuit de boot wel te verstaan.

Dit ziet Henk dus als hij uit z’n caravan stapt…. daar kan je toch jaloers op worden?

Henk vist al enkele jaren vanuit de boot op deze rivier en hij kent hem op z’n duimpje. Daarnaast heeft hij een paar maanden geleden een mooie Lowrance fishfinder aangeschaft, waardoor hij ook een tikkeltje verder kan kijken dan alleen de waterspiegel.

Tegen 12:00 was ik aanwezig en nadat ik Marion had afgekocht met een bos bloemen begonnen we aan de koffie en de dagplanning. Trollen op alle hongerige soorten roofvis tot het avondeten en daarna met doodaas ‘statisch’ vissen op snoekbaars of in de weer met de fireball. Ook verticalen was nog een optie. In ieder geval 100% roofvis.

Nou ben ik op visgebied redelijk bleu (ik vis nu ongeveer 1,5 jaar), maar op roofvisgebied ben ik echt een nono. Afgelopen najaar ben ik er wel aan begonnen (voornamelijk werpend vanaf de kant), maar dit heeft mij niet het succes opgeleverd waar ik op hoopte. Nodeloos te zeggen dus dat Henk vandaag visgids, mentor, mental coach, vismaat, kapitein en matroos moest gaan spelen. Daarnaast ging ie ook nog vissen. Een zware dag lag voor de boeg. Op basis van zijn informatie had ik mezelf wel wat dieplopend kunstaas aangeschaft (spro pike-fighter, Salmo Pearch, Rapala Deep Taildancer), maar qua resterend materiaal was het even spannend of het ging lukken. Ik heb een wokkie wokkie spin stokkie van 15 euro, maar zo goedkoop (en dus dik), dat die de druk van de getrolde pluggen wel aankon. Voorzien van mijn shimano feeder molen met gevlochten lijn moest het toch gaan lukken. Gevlochten lijn wel dun (6/100) maar met een trekkracht van 10kg net afdoende (al dacht Henk daar enigszins terecht anders over).

Vlak voor 13:00 stapten we op de boot en kon het feest beginnen. Het eerste punt voor de dag was snel binnen want het was stralend weer voor het eerst sinds lange tijd. Of het gunstig was voor de visserij wisten we niet, maar voor de vissers wel in ieder geval. Na wat uitleg van Henk over het op diepte brengen en houden van de plug gingen we van start. We gingen vlak langs het talud met zo’n 5 a 6 meter water onder ons. De plug moest eigenlijk zo dicht mogelijk boven de bodem lopen. Als je af en toe bodem voelt was het goed. Henk vertelde over de vele glooiingen (vooral bij de kribben) en dat je daar dus je hengel omhoog moet houden om je aas niet vast te laten lopen op de vele obstakels. Obstakels is lastig vissen, maar ook vis natuurlijk. Na letterlijk 10meter trollen zat mijn gloednieuwe pikefighter al vast. Geen probleem in 99% van de gevallen vaar je terug en komt je plug los………maar nu dus niet. Zelfs de kunstaasredder bood geen soelaas en ik kon weer opnieuw gaan knopen. Dat hoort erbij dus geen probleem.

We starten weer. Henk vaart wat harder om snel lijn af te laten lopen ik gooi mijn beugel iets te snel dicht….pats, lijn doormidden en weer een plug weg. Ok, nou wordt het vervelend. Is die 10kg niet voldoende? Ik hou het op een zwak punt in de lijn. Gelukje: de Salmo Pearch is een drijvende plug en we zitten net in een ronddraaiende stuk stroom dus even later kan ik mijn plug met onderlijn gewoon uit het water pakken.

Na deze valse start beginnen we echt. Henk geeft met behulp van de dieptemeter mooi aan wanneer er weer ondieptes aankomen, zodat ik er rekening mee kan houden. Genietend van het weer varen we de kanten af. Mooi is dat bij bijna elke krib of damwand of obstakel Henk wel een vis anekdote heeft. Hier ving ik een keer dat, daar ving er 8 achter elkaar, hier hadden Marco en ik een double hook-up, hier MOETEN we baars vangen etc. Helaas was dat vandaag dus niet het geval. Maar na ongeveer een uurtje varen had Henk zijn eerste vis. Een klein vals gehaakt baarsje. “die telt niet, die mag niet op de foto”, maar aan dat soort dingen heb ik dus maling, dus lekker toch op de foto.

We varen nog een keer hetzelfde stukje af en dan is het ook voor mij raak een baars van 25cm op een blauwe Abu Garcia Tormentor Deepdiver. Niet groot, maar eindelijk vis, dus op de foto (ik zet sowieso alles op de foto). Bij invullen van vangstenregistraie blijkt ook dit ene PR te zijn. Da’s weer mooi in de pocket 😉

Weer verder trollend loopt mijn kunstaas weer vast, lijkt los te schieten maar weer is alles er af. Nou ja, alles, mijn stalen onderlijn zit er nog aan, maar de speld is gebroken! Pruttel kwaliteit dus, maar wel gloednieuw dus daar ligt het niet aan. Ook deze plug zien we nog drijven met de restanten van de speld er nog aan, dus weer ‘geluk’. Vijf minuutjes later loopt ook Henk vast en ook hij verliest onmiddellijk zijn kunstaas, voordat we de boot hebben kunnen stoppen. Wat een pech zeg, Henk maakt dat bijna nooit mee, maar vandaag is het dus “zo’n dag”.

Niet iets om je lang druk over te maken, want we moeten vis vangen. En niet alleen kleine baarsjes. Dat blijkt lastiger dan gedacht. We varen alle hotspots af, maar we krijgen geen aanbeten. Tegen 15:30 dan toch weer een vis voor Henk. dit keer een mooie baars van 41 cm die de verleiding niet kon weerstaan. Blijven toch echt schitterende vissen.

Het mag dan een taaie dag zijn qua vangsten, maar ik heb het prima naar mijn zin. Henk is een wandelende Hengelsport encyclopedie. Dus behalve mooie anekdotes en verhalen over dit stuk water zijn er nog veel meer verhalen die de dag snel voorbij laten gaan. Henk is een visser die gewoon veel ervaring heeft en dat graag deelt.

Pas een uur later (na nog wat vastloop avonturen van beide zeiden zonder schade) eindelijk de aanbeet waar we op wachten voor mij. Even denk ik dat ik weer vast zit, maar het klappen van de top geeft toch duidelijk vis aan. De eerste snoekbaars van de dag en de eerste van mijn hele leven (dus een PR) komt de boot in. Een mooie volle vis van 64cm. Erg blij mee natuurlijk.

We trollen vrolijk verder maar zonder nog ook maar een aanbeet te krijgen en dus is het tijd voor een sanitaire stop met koffie en versgebakken kwarktaart. Ja, ja, ik krijg vandaag het luxepakket aangeboden. Na deze korte pauze besluiten we nog tot 18:00 door te trollen, dan even eten en dan zien we wel. De anderhalf uur die dan volgen zijn ook angstaanjagend stil qua vis. Henk krijgt nog een keer een totaal terugvallende lijn (vaak snoek die de plug van achteren grijpt), maar vangt er geen vis op. In de laatste 30 minuten voor het eten krijgt Henk ook eindelijk zijn langverwachte snoekbaars de boot in. Ook een mooie 60er (niet exact opgemeten).

Daarna verspeeld Henk er nog één vlak voor de boot en mist ie nog een echt harde aanbeet. Terwijl we de haven invaren maken we de balans op: 2 baarsjes, 1 mooie baars en 2 maatse snoekbaarzen kan je niet wild noemen. Maar wat heb ik een topdag! Voor degenen onder jullie die dit vaak doen is het misschien niks, maar ik vind het geweldig!

Marion heeft ondertussen het eten al klaargemaakt, dus we kunnen zo aanschuiven. Dat smaakt prima na zo’n lange dag op het water. Tijdens het eten bespreken we de vervolgplannen. Henk stelt voor nog een uurtje door te trollen om daarna voor anker te gaan om de glasogen met doodaas te belagen. Tegen de avond komen deze vissen namelijk de ondieptes in om te jagen en trollen is dan niet meer zo effectief. Klinkt logisch, dus natuurlijk stem ik hiermee in. Voor dit doeleind heb ik mijn Korum barbeelhengel meegenomen dus die tuig ik op met mijn Shimano baitrunner. Van Henk leen ik een hoekafhoudertje, een loodje en een simpel takeltje van gevlochten lijn (heerlijk simpel vissen). Na getankt te hebben pakken we ons boeltje op en beginnen de taluds weer af te trollen. Na een uur volledig visloos rondgevaren te hebben gaan we rond een uur of 20:00 voor anker en worden de aasvissen onsubtiel, doch snel aan hun einde geholpen. Met wat geurverspreidende snedes in de flank gaan zij aan de takel te water. Ben ik toch nog aan het feedervissen ;-).

Henk legt even uit hoe het werkt: de aanbeten zijn meestal voorzichtig. Een paar tikken op de top is het eerste teken. Daarna is het zaak de beugel open te zetten en met de hand te voelen of de aanbeet doorzet en de vis lijn neemt. Als dat zo is is het een kwestie van de haak zetten. Binnen een half uur heeft Henk zijn eerste aanbeet en kan ik het kunstje even afkijken. Helaas wordt deze vis niet gevangen. Ondertussen gaat de wind liggen en begint de zon langzaam onder te gaan. Het aantal boten is natuurlijk bijna nihil, dus nu is het gewoon van genieten van de natuur, de koeien aan de overkant, azende brasem aan de oppervlakte en hopelijk af en toe een vis.

Tegen 21:00 krijgt Henk weer een typische snoekbaars aanbeet. Een paar tikjes en langzaam neemt de vis lijn. En na een tijdje slaat Henk aan, “MIS” zegt ie…..nee, hij zwemt naar me toe. Dat duurt niet lang en er volgt een onderwater explosie. Als dit snoekbaars is, is het een hele grote. Henk zet veel druk op de vis, maar deze blijft gaan. Het vermoeden is snoek en inderdaad na een relatief lange dril (zo lang heb ik het nog niet vaak gezien bij snoek) kan Henk de vis landen: een mooie sterke riviersnoek van 92 cm.

Ik dacht dat het wel leuk was om de dril te filmen. Ik zou zeggen neem eens een kijkje. Ik hoor en lees tegenwoordig vaak discussies over het zo snel mogelijk drillen van een snoek. Daar ben ik het natuurlijk helemaal mee eens, maar kijk eens hoeveel druk Henk op de vis zet en wat zo’n vis daarvan vind. Sneller dan dit is volgens mij niet mogelijk. En ja, je ziet bij de landing ook gelijk dat de vis nog niet helemaal uitgeput was. En Henk voelde dat 😉

Een terecht kritiek punt bij dit filmpje wellicht: we visten niet met stalen onderlijnen. Henk had mij bezworen dat hij hier in de jaren dat hij hier doodaast nog nooit een snoek had gevangen op deze manier. En prompt gebeurd er dit. Stalen lijnen zijn ook funest bij het doodazen (te stug). Zodra er beweging in het spel is (fireball, verticalen, trollen) gaan de stalen lijnen er aan, maar in dit geval dus niet. Gelukkig kunnen de dikke gevlochten onderlijnen ook tegen een stootje. Helaas zat de haak erg diep en moesten we de onderlijn knippen. Waarschijnlijk heeft dit alles te maken met de snoekbaarsachtige aanbeet waardoor de vis tijd had om te slikken. Erg vervelend, maar hopelijk raakt deze dame de vrij kleine dreg nog kwijt. Na een minuutje reanimeren zwom ze in ieder geval krachtig weg.

Na dit spektakel was het mijn beurt. Ik had mij wokkie wokkie spinhengeltje ook maar omgebouwd en deze schoof plotseling krachtig naar links. Zonder aanslaan had ik de vis te pakken en kon ik mijn tweede snoekbaars landen. Deze was 57 cm.

Op een gegeven moment hebben we onze lijnen meer richting de krib gelegd en daar hebben Henk en ik allebei nog een aanbeet gehad die we niet konden verzilveren. Tegen 22:30 vond ik het mooi geweest. Het werd donker, geen aanbeten meer en ik moest nog ‘eventjes’ naar Zwolle rijden. Dus de boel opgeruimd, ankers opgehaald en in de schemering terug naar de haven crossen over een stille rivier. Ook gaaf!

Samenvattend: TOPDAG! De vangsten waren best wel mager, maar ik heb genoten. Henk, ik heb weer veel geleerd en dit gaan we vaker doen (als het aan mij ligt). Bedank ook Marion voor haar (en jou) Brabantse gastvrijheid.

Tenslotte nog wat sfeerplaatjes om je een idee te geven hoe we erbij zaten: