Voorwoordje: Dag volgers van mijn blog barbelbasterd.com…… Tja, waarschijnlijk zijn jullie al vergeten dat jullie mijn blog überhaupt volgen. Dat snap ik wel. De laatste 1,5 jaar heb ik niet tot nauwelijks aan de waterkant gezeten (5x of zo). Omstandigheden en motivatiegebrek zie ik maar als oorzaak. Sinds eind 2017 echter begon het visvirus weer te kriebelen. Vismaten die mij nauwelijks hebben gezien de laatste tijd, reageerde nogal sceptisch. Dat snap ik wel, eerst maar eens zien. Vandaag 18 februari 2018 liet tijd en weer het weer eens toe er op uit te trekken. Hieronder het relaas. Het is geen spectaculaire sessie, maar meer een teken van: ik leef nog, ik ga weer vissen en ik ga weer actief mijn blog bijwerken. Ik hoop jullie de komende tijd daar weer mee te kunnen vervelen.

Gezien de temperaturen van de laatste tijd had ik wel een zin om te gaan doodazen. Maar ja, dan moet je wel dood aas hebben en dat heb ik niet. Ja, ja, slechte voorbereiding natuurlijk, maar mijn besluit om te gaan vissen was nogal korte termijn genomen. Roofvis was het doel, maar dan met kunstaas. In mijn (reeds verstofte) kunstaastas heb ik nog een doos met grote snoekstreamers die die eenmaal nat prima te vissen zijn met de spinhengel. Deze zijn zeer langzaam te vissen, ideaal met deze koude temperaturen. Het had toch redelijk gevroren, dus de ochtend sloeg ik maar over om de zon kans te geven eventuele ijslagen te laten verdwijnen. De polder van Mastenbroek was de locatie van mijn keuze. Terwijl ik daar doorheen reed zie ik helaas dat veel plekken toch nog voorzien waren van een dun laagje ijs, maar gelukkig kwam ik uiteindelijk bij een favoriet kommetje van me, waar door een lichte kabbel het water volledig ijsvrij was. Het water is erg bruin dus als eerste ging een grote gele streamer met lekker zwabberende zonkerstaarten aan de speld. Twee grote loodhagels op de onderlijn zorgen voor extra werpgewicht en je kan de streamer er lekker ‘duikelend’ mee vissen. Als je stopt met binnendraaien duikt de streamer naar beneden en als je dan weer een rukje geeft komt ie weer omhoog.

Eerst even natmaken en werpen maar. Het uitvissen van het kommtje duurt langer dan bijvoorbeeld met pluggen of swimbaits, omdat je de streamer veel langzamer binnenvist. Na een minuut of 20 duikt er een mooie snoek van onder op mijn aas een meter of 4 uit de kant. Dat blijft toch een mooi gezicht. De fel gele kleur is net zichtbaar in het bruine water en dan plotseling die schim. Na een korte dril en wat gemanouvreer naar een stuk waar ik de vis makkelijk kan pakken zonder er zelf in te vallen, kan ik deze mooie snoek van 81cm uit het water tillen. Op de meetlint foto is goed te zien dat ie een lekkere dikke winterbuik heeft. Een mooi formaat voor een poldervis vind ik. Onthaken met streamers is door de enkele haak altijd zeer simpel en de vis zwemt onmiddellijk na de release weer de diepte in.

Blij met dit redelijk snelle succes vis ik nog even verder in dezelfde kom, maar dan steek ik de weg over naar een andere plek. Bij de eerste worp daar voel ik een tik en zie ik wat roering in het water, gevolgd door een boeggolf richting het daar aanwezige bruggetje. Een snoek die mist? Of wellicht een witvis / karper die ik per ongeluk over de rug schampte? Ik zal het noot weten, want wat het ook was ik kan hem of haar niet meer verleiden tot nog meer actie. Vlak hierna zoek ik met de auto naar het volgende stuk wat ijsvrij is. Ik maak de nodige worpen verkas een paar keer en wissel mijn streamer nog eens voor een ander exemplaar, maar het mag niet baten. Na 1,5 uur heb ik het wel gezien en vertrek ik huiswaarts.

Best leuk resultaat voor zo’n korte sessie. Kan ik tenminste weer eens een verhaaltje typen ;-). Tot aan de gesloten tijd staan er nog wel wat langere roofvissessie op de planning, maar de eerste roest is er nu wel vanaf in ieder geval. Verder is het wachten op de betere temperaturen voor alle andere soorten visserij die ik leuk vindt. Op naar een visrijk 2018!!

Het roofvisseizoen is alweer een tijdje bezig, maar echt veel visuren heb ik dit seizoen nog niet gemaakt. Ruim maand geleden ben ik met Marco en Henk nog wel naar ons favoriete veenplassengebied geweest om te snoeken. Met 2 huurbootjes konden we daar alleen wat 60ers bemachtigen. Vandaag 28 november had ik met Henk bij dezelfde plek afgesproken. Voor ons allebei een uurtje rijden en om 20:30 waren we ter plaatse bij de bootverhuur. De vorige keer hadden we ons alleen op trollen met kunstaas gericht. Vandaag hadden we als extra backup ook de doodaasspullen meegenomen. Henk had de aasvis levend in een emmer met zuurstofpompje. Lekkere verse vis op het menu vandaag dus.

Nadat de bootverhuurder het water even uit de boot gepompt had (Henk begon natuurlijk gelijk te pochen over zijn boot zie zelflozend is 😉 ), konden de spullen aan boord en kozen we het ruime sop. Een vreemde situatie dit keer, omdat ik besloten had dat ik vandaag maar eens ging sturen. Ik moet het toch een keer leren. Meestal nemen Henk of Marco automatisch plaats achter het stuur (en ik protesteer dan natuurlijk niet). Henk liet in de haven zijn pikefighter al los, maar ik besloot even te kijken hoe zo’n boot zich gedraagt. Ja, best bizar eigenlijk. Ik heb al vele, vele uren vanaf de boot gevist, maar nog nooit gestuurd. Een schande! Toen we éénmaal op ons favoriete stuk waren kon ook mijn plug gaan zwemmen. Dit favoriete stuk betreft hier een ‘vaart’ tussen de legakkers en het een grote plas water.

Door ervaringen in het verleden begin ik hier bijna altijd met een zwarte Joe Bucher Shallow Raider van 7″. Het is Henk echter die na koud een paar minuutjes varen een beuk krijgt. Gelijk al op het eerste kruisinkje. Voor mij natuurlijk een test of ik goed kan omgaan met de ‘stress’ van de boot in bedwang houden tijdens de dril van een vis. Dat gaat allemaal prima en na een korte dril en een makkelijke onthaking (ook wel eens fijn), mag deze mooie vis van 72 centimeter op de foto en daarna weer zwemmen.

Goede start, maar dat zegt niet altijd wat helaas. We maken onze ‘drift’ af en aan het einde van het vaartje krijg ik ook nog een overduidelijke aanbeet, maar die blijft niet plakken. We keren en varen dezelfde route terug. Henk en krijgt tussendoor ook nog wel wat onbestendige actie, maar of het vis of bodem / takken is is moeilijk te zeggen. Een uurtje na de eerste vis echter krijgt Henk wederom een harde aanbeet. De vis rolt zichzelf in de onderlijn, maar Henk kan hem / haar verder redelijk probleemloos naar de boot krijgen. Precies 80cm geeft de meetmat aan.

Prima aan de maat de vissen tot nu toe. Geen monsters, maar niet van die frietjes als de vorige keer. Een half uurtje verder zijn we weer bijna bij het andere keerpunt. Ik ben qua aas ondertussen geswitched naar een Rapalla SSR ook ik krijg die verlossende beuk. Het voelt als een redelijk vis en ook deze rolt zich weer in de onderlijn, maar na korte tijd kan ik haar toch in de kieuw pakken. Bij de eerste aanblik hopen we op een 90er, maar de meetmat is onverbiddelijk en geeft 86cm aan. Prima vis en ook al redelijk vol.

Om de eerste en de derde vis van ongeveer hetzelfde stuk komen (een stuk van ongeveer 500 meter) besluiten we hier meerdere keren overheen te trollen. Na een kwartier heeft Henk dan ook alweer een vis te pakken. Dit keer een 60er (maximaal, niet gemeten). Maar ze mag toch even haar tandjes laten zien op de foto.

We trollen nog een keer of 5, 6 heen en weer. Er is redelijk veel actie van missende aanbeten, maar er blijft niks plakken. Na verloop van tijd houdt dit op en besluiten we weer verder te varen. Het is prima vol te houden op het water. Het waait hard, maar we varen bijna continue in de luwte. Daarbij is er ook nog een heerlijk zonnetje, waardoor het gewoon genieten is.

We varen nog een keer heen en weer op ‘onze’ route, maar zonder resultaat. Af en toe moeten we de lijnen binnenhalen, omdat er niet te vissen is vanwege de bladerpakketten. Dit zijn gelukkig steeds maar vrij compacte gebieden.

Omdat het met trollen rustig blijft qua vis besluiten we aan te leggen op de plek waar we tot nu toe 3 van de 4 vissen gevangen hebben. Lunchen en even de aasvissen laten zwemmen. Omdat we onze trol hengels ook even snel ombouwen, kunnen we ieder met 2 hengels in de weer. De benodigde aasvissen worden met een ferme klop ‘gelegaliseerd’. We vissen natuurlijk niet met levende aasvis, al kan Henk als oude stempel visser nooit nalaten te zeggen hoe goed dat werkt. Gelukkig ben ik er om hem in toom te houden ;-). Al snel dobberen er 4 dobbers en ga ik in de weer met het klaarmaken van de voor ons klassieke broodjes knakworst. Na verloop van tijd begint één van de dobbers van Henk tekenen van leven te vertonen. De dobber schiet steeds kort onder maar komt gelijk weer boven daarna. Het is een vrij lichte snoekbaarsdobber dus even denken we dat de aasvis misschien nog niet heelmaal dood is. Deze ligt er echter al 20 minuten in, dus dat kan het niet zijn. Na een minuutje houdt het op. Het lijkt er sterk op dat er een baars heeft lopen knabbelen. De voorn is verder niet beschadigd, dus verder vissen dan maar.

Na de lunch en zonder enige aanbeet besluiten we driftend op de wind hetzelfde stuk nog maar eens af te vissen met doodaas. Dit keer gaat Henk achter het roer. Alleen corrigerend met de motor weten we zo lekker rustig ons doodaas achter ons aan te slepen. Op een gegeven moment ligt de boot een beetje raar schuin op het water. Henk wil dit even corrigeren en vraagt mij zijn dobber in de gaten te houden. Ik kijk naar de plek waar ik die verwacht en zeg hem dat er helemaal geen dobber is. In die 2 seconden wat wij met elkaar aan het praten waren is die er snel vandoor gegaan. Henk wacht even, maakt contact en zet de haak. Een klein snoekje van 62cm had aasvis van Henk gevonden. Na snel onthaken mocht ook deze vis weer snel zwemmen. Een foto was niet nodig.

We besluiten het laatste uurtje weer te gaan trollen, want het doodaas brengt ook niet wat we er van verwachten. Helaas weten we op deze manier ook niks meer te vangen en om 16:00 leggen we weer aan in de haven. Met in totaal 5 vissen was het niet een topdag qua vangsten, maar vooral de ochtend had lekker wat actie. Met een lekker zonnetje was het een heerlijke visdag, dus mij hoor je niet klagen. Henk bedankt voor de leuke dag, eens kijken of we dat dit seizoen nog een keer kunnen doen.

Na lange tijd eindelijk weer eens een vangstverslag van mijn kant. De afgelopen maanden heb ik door omstandigheden weinig gevist en de dagen die ik gemaakt heb waren vaak dusdanig dramatisch dat ze het schrijven van een verslagje niet waard waren. Vandaag 14-06-2015 komt daar gelukkig eindelijk weer eens verandering in.

Voor de eerste keer dit roofvisseizoen hadden Marco, Henk en ik weer eens afgesproken om de rovers op de rivier te belagen vanuit de boot van Henk die hij bij zijn vaste campingplek heeft liggen. Dat houdt meestal in trollen met dieplopers en als de omstandigheden het toelaten (wind / stroming) ook dropshotten met dood aas. Deze sessies zijn altijd gezellig, maar meestal niet al te best qua vangsten. Henk vangt echter vrij goed de laatste tijd, dus wie weet wordt vandaag een succes. Omdat Henk aangegeven had dat het iets grotere kunstaas vrij goed loopt op dit moment, was ik vrijdagavond nog even naar Hengeldiscount in Oldemarkt gegaan, om daar nog een paar wat grotere dieplopers te halen. Op aanraden van de eigenaar die altijd even een praatje komt maken besloot ik ook 2 Halco pluggen aan te schaffen. Het enthousiasme over dit voor mij onbekende Australische merk deed me over de streep trekken. Hopelijk gaan ze hun vangkracht bewijzen. Ondertussen begint mijn bak met rivier dieplopers al aardig vol te raken, al weet ik dat dit voor sommigen helemaal niks is ;-).

Om 7:00 waren we ter plaatse bij Henk op de camping en na een kop koffie kozen we het ruime sop. Plan was trollend naar de dropshot stek te varen en daar aangekomen dus dropshotten met de aasvisjes die Henk nog in de vriezer had liggen. Mijn plug was nog niet eens op diepte toen Henk letterlijk na een seconde of 15 al z’n eerste snoekbaars mocht landen.

Wat je noemt een vliegende start, maar daar wordt ik vaak heel huiverig van. Van die super starten…… en dat dan ook gelijk de laatste vis van de dag is. Gelukkig was dat niet het geval, want nog geen 10 minuten later bracht Henk weer een klein snoekbaarsje in de boot. Nog steeds niet zeker wetend wat de dag ging brengen, ging ook dit visje voor de zekerheid maar op de foto.

Bij aankomt bij de dropshot stek, besloten we er eerst nog maar eens trollend overheen te varen. Dat pakte voor mij goed uit, want op de nieuwe Halco plug pakte ik daar een snoek van 83cm. Ik had al wel eens wat kleine snoekjes gevangen hier, maar deze vis gedroeg zich als een echte riviersnoek. Dus hard doorvechten, onder de boot duiken en als toegift nog een mooie sprong. Prachtige sport en heel anders dan de polder snoeken die ik normaal vang. Uiteindelijk werd de strijd opgegeven en kwam ze langszij.

Dat is 3 vissen in de boot in ongeveer 45 minuten. Het begin is goed in ieder geval. Trollend weten we verder geen vis meer te verleiden, en dus besluiten we over te stappen op het dropshotten met doodaas.

Het weer en de stroming leent zich perfect voor deze visserij vandaag. Nagenoeg geen wind en de stroming gaat precies zo hard dat we langzaam over de hotspot heen kunnen driften. Nu is het Marco die binnen een minuut in de eerste drift een beuk krijgt en een snoekbaarsje kan landen. Ook nu weer op de foto voor de zekerheid, want echt vertrouwen doe ik het nooit op dit water 😉

Henk mist ook al snel wat aanbeten en verspeelt een vis, maar dan mag ook hij zijn eerste dropshotvis van de dag bijschrijven.

Zowel Marco als Henk verspelen een aantal vissen. Bijna bij elke drift is er wel een aantbeet of een losser. M.a.w. de vis is lekker los. Het gebied waar de aanbeten plaatsvinden is vrij klein, dus maken we maar korte driftjes en is het concentreren geblazen omdat je er alweer zo voorbij bent. Je merkt dan toch dat Henk het meest bedreven is in deze visserij, want hij pakt kort na elkaar een aantal leuke vissen.


Marco krijgt ook z’n aanbeten en lossers, maar er blijft niks plakken. Bij mij is het angstvallig rustig. Kennelijk is mijn techniek niet optimaal, of wellicht is mijn Hengel niet gevoelig genoeg (Henk weet dit uit ervaring). Gelukkig krijg ik als de aasvis al bijna op is toch wat tikken. Ik sla aan, maar er hangt niks. Gelijk daarna weer 2 droge tikken en na aanslaan hangt de vis nu wel. In het begin denk ik aan een klein snoekbaarsje, maar dan wordt er gas gegeven en komt deze mooie vis uiteindelijk naar boven. Met 72cm een PR voor mij, waar ik natuurlijk superblij mee ben.

Hierna pak ik nog een klein snoekbaarsje en dan zijn we door onze aasvisjes heen. We besluiten weer te gaan trollen en ik bevestig mijn andere nieuwe Halco plug aan de speld. Kort na de start pak ik daar deze mooie dikke rivierbaars op van 41,5 cm die vlak voor de boot nog eens lekker gas geeft. Heerlijk die riviervissen!

Daarmee heb ik voor het einde van de ochtend zomaar een ‘grandslam’ te pakken. Nu nog roofblei en meerval ;-). Verder trollend vang ik nog een klein snoekbaarsje op dezelfde plug en ook Marco kan dit sprotje bijschrijven.

We varen even terug naar de camping om te lunchen, de benen te strekkken en de voorraad aasvis aan te vullen. Na de lunch beginnen we weer met trollen. Ook nu weer een vliegende start van Marco en Henk die allebei vis verspillen, maar uiteindelijk ben ik degenen die een klein snorkeltje in de boot mag verwelkomen. We besluiten om maar weer de andere kant op te gaan, op weg naar een tweede dropshot hotspot. Onderweg krijgen Marco en Henk nog even een double hookup cadeau. Geen monsters, maar double hookup is double hookup en dus een foto waardig!

De tweede dropshot stek geeft geen vertrouwen en we besluiten naar de stek van vanochtend te varen. Daar aangekomen blijkt de vis nog steeds los te zijn. Eigenlijk nog gekker dan vanochtend. We hebben nog ongeveer een uurtje, dus dat is mooi. Henk pakt in de eerste seconden van de eerste drift onmiddellijk al deze prachtige hoge snorkel die ook goed partij geeft.

Wat mij betreft de mooiste vis van vandaag. Hij lijkt veel groter vind ik, maar hij is ‘slechts’ 62cm.

Henk pakt lekker door en vangt er doodleuk nog wat mooie vissen bij.

Ook Marco krijgt z’n aanbeten. Na een vis verspeelt te hebben krijgt hij het aan de stok met een mooi snorkel die z’n hengel prachtig laat buigen.

En in het laatste driftje weet Marco vis nummer 21 in de boot te brengen

In dit laatste uurtje waar de vis toch echt los was heb ik slechts 1 aanbeet weten te forceren. Het voelde als een aardige vis, maar helaas loste deze. Dropshot technisch heb ik nog wel wat bij te leren dus ;-).

Om 16:00 was het mooi geweest. De aasvis was nu echte helemaal op en Marco moest ook weer een beetje bijtijds naar een huis wegens andere verplichtingen. Uiteindelijk zijn er 21 vissen in de boot gekomen vandaag: 5 voor Marco, 7 voor mij en 9 voor Henk. Met alle lossers erbij hadden we over de 30 kunnen zitten schat ik. Genoeg actie dus. Echt super aantallen zijn het niet eens (in totaal 7,5 uur gevist), maar we zijn lekker bezig geweest. Voor mij persoonlijk een ‘grandslam’ en een PR verbetering snoekbaars. Tel daarbij op dat het perfect weer was en dat we geen één keer vastgezeten hebben (en dus geen plug hebben verspeeld) en je kan concluderen dat dit toch wel de meest geslaagde gezamenlijke sessie ooit is geweest. Het mag ook wel eens een keertje 😉 . Het meest opvallende was dat bij elke keer dat we wisselden van techniek er binnen enkele seconden vis in de boot kwam. O ja, en dat Marco bij elke vis van mij nat gespat werd. Springende snoek, plonzende snoekbaars bij het teruggooien of een druipend net: Marco was het bokje ;-).

Heren bedankt voor deze geslaagde dag. En nu niet eens alleen vanwege de gezelligheid.