Voorwoordje: Dag volgers van mijn blog barbelbasterd.com…… Tja, waarschijnlijk zijn jullie al vergeten dat jullie mijn blog überhaupt volgen. Dat snap ik wel. De laatste 1,5 jaar heb ik niet tot nauwelijks aan de waterkant gezeten (5x of zo). Omstandigheden en motivatiegebrek zie ik maar als oorzaak. Sinds eind 2017 echter begon het visvirus weer te kriebelen. Vismaten die mij nauwelijks hebben gezien de laatste tijd, reageerde nogal sceptisch. Dat snap ik wel, eerst maar eens zien. Vandaag 18 februari 2018 liet tijd en weer het weer eens toe er op uit te trekken. Hieronder het relaas. Het is geen spectaculaire sessie, maar meer een teken van: ik leef nog, ik ga weer vissen en ik ga weer actief mijn blog bijwerken. Ik hoop jullie de komende tijd daar weer mee te kunnen vervelen.

Gezien de temperaturen van de laatste tijd had ik wel een zin om te gaan doodazen. Maar ja, dan moet je wel dood aas hebben en dat heb ik niet. Ja, ja, slechte voorbereiding natuurlijk, maar mijn besluit om te gaan vissen was nogal korte termijn genomen. Roofvis was het doel, maar dan met kunstaas. In mijn (reeds verstofte) kunstaastas heb ik nog een doos met grote snoekstreamers die die eenmaal nat prima te vissen zijn met de spinhengel. Deze zijn zeer langzaam te vissen, ideaal met deze koude temperaturen. Het had toch redelijk gevroren, dus de ochtend sloeg ik maar over om de zon kans te geven eventuele ijslagen te laten verdwijnen. De polder van Mastenbroek was de locatie van mijn keuze. Terwijl ik daar doorheen reed zie ik helaas dat veel plekken toch nog voorzien waren van een dun laagje ijs, maar gelukkig kwam ik uiteindelijk bij een favoriet kommetje van me, waar door een lichte kabbel het water volledig ijsvrij was. Het water is erg bruin dus als eerste ging een grote gele streamer met lekker zwabberende zonkerstaarten aan de speld. Twee grote loodhagels op de onderlijn zorgen voor extra werpgewicht en je kan de streamer er lekker ‘duikelend’ mee vissen. Als je stopt met binnendraaien duikt de streamer naar beneden en als je dan weer een rukje geeft komt ie weer omhoog.

Eerst even natmaken en werpen maar. Het uitvissen van het kommtje duurt langer dan bijvoorbeeld met pluggen of swimbaits, omdat je de streamer veel langzamer binnenvist. Na een minuut of 20 duikt er een mooie snoek van onder op mijn aas een meter of 4 uit de kant. Dat blijft toch een mooi gezicht. De fel gele kleur is net zichtbaar in het bruine water en dan plotseling die schim. Na een korte dril en wat gemanouvreer naar een stuk waar ik de vis makkelijk kan pakken zonder er zelf in te vallen, kan ik deze mooie snoek van 81cm uit het water tillen. Op de meetlint foto is goed te zien dat ie een lekkere dikke winterbuik heeft. Een mooi formaat voor een poldervis vind ik. Onthaken met streamers is door de enkele haak altijd zeer simpel en de vis zwemt onmiddellijk na de release weer de diepte in.

Blij met dit redelijk snelle succes vis ik nog even verder in dezelfde kom, maar dan steek ik de weg over naar een andere plek. Bij de eerste worp daar voel ik een tik en zie ik wat roering in het water, gevolgd door een boeggolf richting het daar aanwezige bruggetje. Een snoek die mist? Of wellicht een witvis / karper die ik per ongeluk over de rug schampte? Ik zal het noot weten, want wat het ook was ik kan hem of haar niet meer verleiden tot nog meer actie. Vlak hierna zoek ik met de auto naar het volgende stuk wat ijsvrij is. Ik maak de nodige worpen verkas een paar keer en wissel mijn streamer nog eens voor een ander exemplaar, maar het mag niet baten. Na 1,5 uur heb ik het wel gezien en vertrek ik huiswaarts.

Best leuk resultaat voor zo’n korte sessie. Kan ik tenminste weer eens een verhaaltje typen ;-). Tot aan de gesloten tijd staan er nog wel wat langere roofvissessie op de planning, maar de eerste roest is er nu wel vanaf in ieder geval. Verder is het wachten op de betere temperaturen voor alle andere soorten visserij die ik leuk vindt. Op naar een visrijk 2018!!