Vismaat Henk is er niet meer. Dinsdagavond 16-04-2019 om 23:05 is hij overleden. Hij was al enige tijd ziek en we wisten dat het ging gebeuren, maar wat een schok als het dan toch zo ver is. ‘Gelukkig’ hebben Marco en ik vlak hiervoor nog afscheid van hem kunnen nemen. We troffen toen een man aan die in vrede was met de situatie zonder angst.
Maar wat gaan we hem missen ‘die ouwe’ of ‘de snor’ zoals Marco en ik hem soms noemden. In 2011 heb ik Henk ontmoet op een forumdag op van het ondertussen ter ziele gegane sportvistotaal forum. Online hadden we al contact en op die dag raakten we natuurlijk ook aan de praat. Al snel werd ik (en Marco ook volgens mij) uitgenodigd om een keer te komen vissen op roofvis vanaf zijn boot. Die lag op een camping in Eck & Wiel waar Henk met z’n vrouw Marion een stacaravan had staan.
De eerste keer was gelijk gezellig en vanaf dat moment werden met enige regelmaat vissessies ingepland. Indien mogelijk ook met z’n drieën. Die dagen werden bijna altijd gekenmerkt door 2 dingen: gezelligheid en zeer slechte vangsten. Qua vangsten was het ook wel eens goed hoor, maar de gezelligheid was altijd. Er werd veel gepraat. Natuurlijk gingen de gesprekken over vissen, maar ook over het leven, persoonlijk dingen die we meemaakten of meegemaakt hadden. En omdat we alle drie ‘open’ mensen zijn ontstond er ondanks onze verschillen in werk, woonplaats en leeftijd een innige band met als grote gemeenschappelijke deler natuurlijk sportvissen.
Prachtige dagen
Op het gebied van sportvissen was Henk absoluut een wandelende encyclopedie met jarenlange ervaring. Hij was een ‘pure’ visser die handelde op gevoel en logisch nadenken en zich niet liet gek maken door nieuwerwetse commerciële ideeën. Af en toe was hij daardoor wel eens wat conservatief. Maar goed, hij ving vis en degene die vangt heeft gelijk ;-). Voor mij persoonlijk was mijn mooiste avontuur met Henk onze gezamenlijk trip naar Zweden in 2013. Ook hier vielen de vangsten tegen, maar het was een trip die ik nooit had willen missen.
Henk in zijn jonge jaren met zijn PR snoek: 1.24
Henk, we gaan je ongelooflijk missen. Nooit meer ronddobberen op je geliefde Neder-Rijn. Nooit meer klagen over de slechte vangsten. Nooit meer balen dat je die meerval maar niet te pakken kan krijgen. Nooit meer je appjes met je vangsten na een mooie dag / avond. Nooit meer euforisch zijn over die mega snoekbaars. De jaren dat wij je mee mochten maken waren voor Marco en mijzelf fantastisch. Bedankt voor alles en bij de (gezamenlijk) vissessies die Marco en ik gaan houden ga je altijd een beetje met ons mee.
Goede voornemens…… Begin dit jaar had ik ze. Ik ga weer meer vissen en verslagen schrijven daarover. Zoals jullie merken: dat is vies tegengevallen dit jaar. In totaal heb ik 2 barbeelsessies gehad (met 0 resultaat) en verder nog een keer met Marco naar ’t Mun en 1 of 2x met Henk op de Rijn. Waar dat aan ligt? Ik denk motivatie, tijd, een extreem hete zomer? Verzin het maar.
Maar goed, ondertussen zitten we dus in het najaar en dat is dan toch roofvistijd voor mij. Met Marco heb en Henk heb ik een paar goede visdagen gehad op de Loosdrechtse plassen bij Breukelen, dus dat maar weer eens in de app groep gegooid. Na wat heen en weer geapp kwamen we op zondag 18 november 2018 uit. Door omstandigheden kon Henk helaas niet, dus gingen Marco en ik samen. De week voordat we gingen nog snel even een partij aas besteld bij doodaaskopen.nl en ik was er klaar voor.
Marco had de boot reeds besproken bij jachthaven “De eerste aanleg” in Breukelen. We hebben hier reeds eerder boten gehuurd, maar sinds kort waren er ook nieuwe aluminium boten te huur (in plaats van de oude houten roeiboten). Deze schuiten waren ook nog voorzien van een elektromotor en 2 accu’s. Omdat we van plan waren volledig in te zetten op doodaas kwam dat goed uit, omdat je dan zeer langzaam kan varen terwijl je de dode aasvis presenteert onder een sleepdobber.
De weersvoorspellingen waren in ieder geval goed. Wel koud (daar kan je je op kleden) ,maar droog en zonnig. Om 7:30 waren we ter plaatse en na het dik aankleden, inladen van de boot en het klaarmaken van de hengels kozen we ‘het ruime sop’.
Het plan was dus slepen met doodaas met ieder 2 hengels. Twee hengels voorzien van een ‘normale’ sleepdobber en twee hengels voorzien van een zogenaamde ‘sidefloat’. Dit is een speciaal soort doodaasdobber welke zich gedraagt als een ‘planer board’. De dobber drijft daardoor dus naar buiten toe (zijwaarts van de boot af). Marco en ik hebben deze dobbers al zeker een jaar of 2 in huis, maar op 1 korte sessie na hebben we ze eigenlijk nooit goed ingezet.
Je vist deze ‘geavanceerde sleepdobber’ gewoon op de hoofdlijn met een stuitje er boven zoals een normale dobber. Onderaan de lijn een stevige wartel waar je een stalen onderlijn aan bevestigt voorzien van een fireball van 14 of 21 gram met een stinger. Simpele montage dus. De dobber is voorzien van 4x 5gram loodgewichtjes (zit binnenin, de dobber is open te schroeven). Bij grote aasvissen kan je ervoor kiezen één of meerderen hiervan te verwijderen. Wij waren voorzien van ca. 15cm voorns als aas. Daarvoor is lood verwijderen niet nodig.
Terwijl door het haventje voeren zagen we gelijk al de eerste snoek jagen. Natuurlijk gingen de aasvissen gelijk overboord, maar helaas was het niet gelijk raak. Toen we op het wat bredere water kwamen, gingen ook de sidefloats te water.
Met 2 dobbers achter de boot en 2 dobbers schuin naast / achter de boot konden we daardoor over de gehele breedte van het water vissen. Helaas vonden wij de sidefloats niet zo mooi naar buiten drijven als we hadden gehoopt. Vooral de dobber van Marco, viel al snel ‘plat’, in plaat van dat ie mooi rechtop door het water sneed naar buiten toe. In de middag verplaatste hij wat van de interne loodjes naar de voorkant van de dobber en dat had wel een positief effect.
Na wat geklooi konden we uiteindelijk toch een behoorlijk breed stuk bevissen. Bij het geven van veel lijn dreven de dobbers namelijk toch redelijk naar buiten toe. Gestaag visten we tussen de legakkers en weer een volgend haventje in, maar helaas was er geen teken van snoekleven te bekennen. Tegen het eind van de ochtend besloten we ons te begeven naar een voor ons bekend stuk van het water, waar we al eerder successen hebben geboekt (zowel met doodaas als trollend). Dit betreft een soort kanaaltje tussen de legakkers en ‘de grote plas’. Bekenden van dit water weten vast waar we het over hebben.
Helaas leverde ook deze plek niks op en rond 12:00 besloten we even aan te leggen. Tijd voor de lunch van broodjes knakworst met mosterd zo heet, dat je een gat in het aluminium van de boot vreet 😉 . In de zon en in de luwte was het zowaar warm te noemen. Ik besloot mijn sidefloat te vervangen voor een normale dobber, zodat ik tijdens deze ‘niet vaar periode’ ook met 2 hengels door kon vissen. Gezien de visloze ochtend moesten de kansen natuurlijk zo groot mogelijk gemaakt worden.
Ook hier bleven de dobbers echter roerloos drijven. Bij het binnenhalen van 1 van de hengels om het aas te verplaatsen dook er dan toch een snoek op mijn aasvis. Ik zag een zilveren schim opduiken en een seconde later stond ik vis te drillen. Hij zat mooi voorin de bek gehaakt en na een korte fotosessie mocht deze vis van 77cm weer zwemmen (wat ie ook onmiddellijk deed). Geen monster, maar ook geen haring. Ik was natuurlijk allang blij dat er überhaupt vis in de boot kwam.
Zo eindelijk leven in de brouwerij, hopelijk volgen er meer. Dat gebeurde echter niet en even later besloten we te verkassen naar een plek even verderop met een kruising en wat overhangende bomen. Niet slepen, maar weer aanleggen en gewoon wat plekjes afvissen. Ik had één aasvis tegen de bodem en één er vlak boven.
Ook deze plek leverde helaas geen vis op en dus besloten we weer langzaam richting de haven terug te varen. Als slepend met ons aas natuurlijk.
Via de legakkers kwamen we tegen 16:00 weer in de buurt van de haven. Nog even kregen we hoop, toen we wederom snoek zagen jagen daar. Helaas ook in het laatste staartje van onze visdag hadden ze er geen zin in. We sloten de dag dus af met 1 vis voor 2 man.
Het was dus weer het aloude verhaal: heerlijk gevist, gezellig, lekker bijgekletst (ook dankzij de stille elektromotor 😉 ), maar zeer slecht qua vangsten.
Ik was wel positief verrast hoe makkelijk we eigenlijk met 4 hengels vanuit een varende boot konden vissen. Marco heeft de laatste tijd in z’n eentje een paar keer een boot gehuurd en ik kon merken dat hij wat ervaring had opgedaan met sturen. De functionaliteit van de sidefloats vond ik wel wat tegen vallen. Voor Marco zijn ze zelfs helemaal afgedaan heb ik het idee. Een volgende keer ga ik deze dobber nog wel een kans geven, misschien doe ik wat verkeerd?
Uiteindelijk zaten we ons natuurlijk wel af te vragen wat we fout deden. Hadden we achteraf toch ook kunstaas mee moeten nemen? Bij het afrekenen van de boot hoorden we dat wij als enige van 6 verhuurde boten die dag vis gevangen hadden! Dat vind ik dan toch wel wat zeggen. We hebben waarschijnlijk een slechte dag uitgekozen. Wellicht toch de flink gedaalde temperatuur die roet in het eten gooit? We moeten onszelf maar snel weer een herkansing gunnen Marco. Kan ik ook weer eens een succesverhaal typen
Zoals jullie in mijn laatste korte verslagje konden lezen heb ik de laatste 1,5 jaar niet tot nauwelijks gevist. Vismaten Marco en Henk hadden nauwelijks nog het idee dat ik überhaupt nog iets met vissen deed. Ja, je kan wel stellen dat ik hen ernstig verwaarloosd heb. Dit jaar echter is het weer tijd voor mijn comeback (heb ik zelf besloten). Ook Marco en Henk moeten het rekenen op meer overlast van mijn kant ;-).
Marco en ik wilden het liefst een roofvis sessie op de Loosdrechtse plassen vlak voor het gesloten seizoen, maar door drukke agenda’s ging dat helaas niet lukken. Daarom besloten zondag 8 april maar weer eens een bezoekje te brengen aan commercial karpervijver ’t Mun in Appeltern. We hebben daar zowel samen als individueel meerdere keren gevist met wisselende resultaten. Ik heb dagen gehad met 50 stuks en met slechts enkele vissen, maar een visje moet er altijd wel te vangen zijn. Voor mij is ’t Mun wel een water waar ik vanaf 20 stuks de dag als geslaagd bestempel. Qua vangsten dan, andere factoren spelen natuurlijk ook mee (weer, gezelschap etc.)
Iets voor 7:00 waren we al ter plaatste. De weersvoorspellingen waren uitmuntend te noemen. Dit weekend werd het eindelijk weer eens boven de 20 graden. Dat was te merken, want er stonden als zo’n 10 auto’s te wachten totdat de slagboom openging (stipt om 7:00). Tijdens het opbouwen kwamen er nog meer gasten en al snel ware praktisch alle stekken bezet. Meestal is dat niet zo goed voor de vangsten, maar het is natuurlijk even afwachten. Marco en ik vissen wel wat anders op dit soort wateren. Een paar andere vismaten van mij vissen regelmatig wedstrijden op commercials en van hen heb ik de manier van vissen een beetje afgekeken. Dus een vistation met alles binnen handbereik en meerdere hengels voor het grijpen. Een soort wannabee wedstrijdvisser dus ;-). Marco doet het iets simpeler. Dus lekker vanaf de Korum stoel, maar een ‘klapstoelvisser’ is het zeker niet gelukkig ;-).
Tegen 8:00 was ik klaar met opbouwen en kon het vissen beginnen. Twee jaar geleden heb ik veel succes gehad op een dag in april met de ‘meatfeeder’. Feitelijk gewoon klassiek feederen met een gaaskorf, maar dan is de korf gevuld met smac. Plakken smak druk je door een voerzeef en gemixed met gekiemde hennep prop je dat in de korf. Afgestopt met een beetje grondvoer, om te voorkomen dat de smac al tijdens de worp de korf verlaat. Als aas een pelletvormig stukje smac op de hair.
Als optie 2 had ik een feeder voorzien van een bomloodje met een 10cm onderlijn met baitband en als optie 3 natuurlijk de pelletwaggler om ook de hogere waterlagen af te vissen. Marco had twee opties: de methodfeeder en daarnaast een penhengel (vooral leuk vlak voor de kant).
Het bleek als snel dat het niet niet gelijk ingooien en vangen was helaas, dus tijd genoeg om weer eens bij te kletsen. Ook om ons heen wordt niet veel gevangen. Het is ook erg onrustig rond de vijver. Mensen met een hond die te lui zijn op te staan als ie wegloopt, dus alleen maar ‘GIZMO HIER!’ brullen over het water. Naast me een man met zijn zoontje die alleen maar loopt te jengelen. Maar ach, de zon breekt door en dus zitten we prima.
Zowel bij mij als bij Marco levert de visserij op de bodem geen aanbeten op. Op wat lijners na is het zeer het rustig. Marco wisselt naar de pengengel en ik probeer het maar eens met de pelletwaggler. Ik zet de dobber op 1,5 meter diepte om eerst de diepere lagen af te vissen. Een 8mm pellet als aas. Ik schiet ook wat minder intensief pellets bij dan in de zomer. Helaas levert ook dit geen vis op en Marco switched weer terug naar de methodfeeder. Ik zie een eind verderop iemand anders wel af en toe een vis vangen met de pellet waggler. Ik zie dat hij de dobber een stuk ondieper heeft staan (70cm) dus dat probeer ik ook maar eens. Ook schiet ik nu intensiever pellets bij en laat ik de waggler minder lang in het water voordat ik opnieuw ingooi (10 a 20 seconden).
Tegen 10:00 heeft Marco de eerst goede aanbeet en de vis hangt. Een fractie later gaat mijn waggler onder en ook ik kan aan de dril beginnen. In ieder geval een double hookup dus. Beiden hebben we een flinke karper aan de andere kant van de lijn die ons goed bezig houdt.
Marco landt een flinke spiegel karper van een kilo of 8. Die van mij glijdt even later in het net, maar mijn wistvisnet is gewoon te klein. Ik schat de spiegel op een kilo of 10. Het heeft even geduurd, maar we zijn van de 0 af in ieder geval.
Bij ons beiden loopt het na de eerste vis niet storm. Marco weet gedurende de ochtend niks meer te vangen. Ik vang er nog 2 bij. Beiden op de pellet waggler. Beiden op zo’n 70cm diepte. Rond 12:00 worden bestelde broodjes kroket gebracht wat in ieder geval wat afwisseling brengt. De vader met het jengelende kind gaat weg, dus dat brengt wel wat meer rust.
Hoewel de middag op ’t Mun vaak beter is qua vangsten is dat bij ons helaas niet het geval. Om ons heen hetzelfde beeld. Alleen een visser in de hoek van de vijver vangt met enige regelmaat een vis, maar nergens loop het echt goed. Rond 13:00 krijgt Marco op een tuti-fruti pellet weer een goede aanbeet en een lange dril begint. De conclusie is al snel dat het steur moet zijn en pas 10 a 15 minuten later weet Marco de vis in het net te dirigeren. Het is inderdaad een dikke steur van 1 meter+ (meetlint helaas niet mee). De Shimano Speedmaster van Marco heeft weer lekker z’n werk kunnen doen.
Gedurende de middag weet ik nog slechts 2 vissen bij te vangen. Beiden spiegelkarper. Één op de pellet waggler en één op het bomlood. De meatfeeder waar ik zoveel vertrouwen in had was vandaag geen succesfactor.
Tegen 15:00 beginnen we langzaam met opruimen en om 16:00 zijn de auto’s volgeladen en nemen we afscheid. Qua vangsten een zeer slechte dag. Wederom blijkt dat ’t Mun niet zomaar ingooien en vangen is. Drukte aan de vijver en de kou in de dagen ervoor zullen niet geholpen hebben denk ik. Maakt niet uit, want ondanks de vangsten was het wel zeer gezellig om weer eens met Marco aan de waterkant te zitten. Dit seizoen zullen we dat zeker een stuk vaker gaan doen. Einde van de verwaarlozing dus 😉
Voorwoordje: Dag volgers van mijn blog barbelbasterd.com…… Tja, waarschijnlijk zijn jullie al vergeten dat jullie mijn blog überhaupt volgen. Dat snap ik wel. De laatste 1,5 jaar heb ik niet tot nauwelijks aan de waterkant gezeten (5x of zo). Omstandigheden en motivatiegebrek zie ik maar als oorzaak. Sinds eind 2017 echter begon het visvirus weer te kriebelen. Vismaten die mij nauwelijks hebben gezien de laatste tijd, reageerde nogal sceptisch. Dat snap ik wel, eerst maar eens zien. Vandaag 18 februari 2018 liet tijd en weer het weer eens toe er op uit te trekken. Hieronder het relaas. Het is geen spectaculaire sessie, maar meer een teken van: ik leef nog, ik ga weer vissen en ik ga weer actief mijn blog bijwerken. Ik hoop jullie de komende tijd daar weer mee te kunnen vervelen.
Gezien de temperaturen van de laatste tijd had ik wel een zin om te gaan doodazen. Maar ja, dan moet je wel dood aas hebben en dat heb ik niet. Ja, ja, slechte voorbereiding natuurlijk, maar mijn besluit om te gaan vissen was nogal korte termijn genomen. Roofvis was het doel, maar dan met kunstaas. In mijn (reeds verstofte) kunstaastas heb ik nog een doos met grote snoekstreamers die die eenmaal nat prima te vissen zijn met de spinhengel. Deze zijn zeer langzaam te vissen, ideaal met deze koude temperaturen. Het had toch redelijk gevroren, dus de ochtend sloeg ik maar over om de zon kans te geven eventuele ijslagen te laten verdwijnen. De polder van Mastenbroek was de locatie van mijn keuze. Terwijl ik daar doorheen reed zie ik helaas dat veel plekken toch nog voorzien waren van een dun laagje ijs, maar gelukkig kwam ik uiteindelijk bij een favoriet kommetje van me, waar door een lichte kabbel het water volledig ijsvrij was. Het water is erg bruin dus als eerste ging een grote gele streamer met lekker zwabberende zonkerstaarten aan de speld. Twee grote loodhagels op de onderlijn zorgen voor extra werpgewicht en je kan de streamer er lekker ‘duikelend’ mee vissen. Als je stopt met binnendraaien duikt de streamer naar beneden en als je dan weer een rukje geeft komt ie weer omhoog.
Eerst even natmaken en werpen maar. Het uitvissen van het kommtje duurt langer dan bijvoorbeeld met pluggen of swimbaits, omdat je de streamer veel langzamer binnenvist. Na een minuut of 20 duikt er een mooie snoek van onder op mijn aas een meter of 4 uit de kant. Dat blijft toch een mooi gezicht. De fel gele kleur is net zichtbaar in het bruine water en dan plotseling die schim. Na een korte dril en wat gemanouvreer naar een stuk waar ik de vis makkelijk kan pakken zonder er zelf in te vallen, kan ik deze mooie snoek van 81cm uit het water tillen. Op de meetlint foto is goed te zien dat ie een lekkere dikke winterbuik heeft. Een mooi formaat voor een poldervis vind ik. Onthaken met streamers is door de enkele haak altijd zeer simpel en de vis zwemt onmiddellijk na de release weer de diepte in.
Blij met dit redelijk snelle succes vis ik nog even verder in dezelfde kom, maar dan steek ik de weg over naar een andere plek. Bij de eerste worp daar voel ik een tik en zie ik wat roering in het water, gevolgd door een boeggolf richting het daar aanwezige bruggetje. Een snoek die mist? Of wellicht een witvis / karper die ik per ongeluk over de rug schampte? Ik zal het noot weten, want wat het ook was ik kan hem of haar niet meer verleiden tot nog meer actie. Vlak hierna zoek ik met de auto naar het volgende stuk wat ijsvrij is. Ik maak de nodige worpen verkas een paar keer en wissel mijn streamer nog eens voor een ander exemplaar, maar het mag niet baten. Na 1,5 uur heb ik het wel gezien en vertrek ik huiswaarts.
Best leuk resultaat voor zo’n korte sessie. Kan ik tenminste weer eens een verhaaltje typen ;-). Tot aan de gesloten tijd staan er nog wel wat langere roofvissessie op de planning, maar de eerste roest is er nu wel vanaf in ieder geval. Verder is het wachten op de betere temperaturen voor alle andere soorten visserij die ik leuk vindt. Op naar een visrijk 2018!!
Enkele maanden geleden kwam Leon in onze vismaten whatsapp groep met het idee voor een weekend vissen op barbeel / witvis in Frankrijk. Na wat heen en weer te appen over de periode kwam het er op neer dat alleen Leon en ik een mogelijkheid zagen ook daadwerkelijk te gaan. Eind mei 2016 had Leon een week vrij en dus besloten we het eerste weekend van zijn vakantie te gaan. Na wat gegoogle en overleg kwamen we uit bij de ‘La Meuse’ (oftewel de Maas) in de Franse Ardennen, vlakbij de grens met België. We vonden een camping aan de rivier waar ook nog het riviertje de Semois uitkwam. De camping beschikt over moderne 4persoons stacaravans welke we voor €150 voor 3 nachten tot onze beschikking hadden. Vrijdagavond aankomen en maandagmiddag weer terug.
Dag 1: heenreis en een avond vissen
Op vrijdag 20 mei 2016 rond 13:00 kwam Leon mij ophalen in Zwolle. Dakkoffer op het dak, banken plat en wonderbaarlijk genoeg kregen we alle zooi in de auto. Waarschijnlijk namen we teveel troep mee, maar omdat dit de eerste keer was wilden we toch het zekere voor het onzekere nemen. Leon kon als echte ‘coarse visser’ niet zonder z’n zitkist. In mijn ogen onhandig voor de visserij die wij gingen beoefenen, maar als het in de auto past, wat maakt het uit dan? Volle bak
Tegen 14:00 / 14:30 konden we vertrekken. Na wat drukte rond Luik waren we uiteindelijk rond 19:15 ter plaatse. Zoals verwacht rond deze tijd van het jaar was de camping erg rustig. We hadden de beschikking over een moderne stacaravan met eigen badkamer en toilet en genoeg plek voor onze zooi. Eerst even spullen uitladen en dan snel wat eten halen bij de snackbar die om de hoek zat bij de camping. Daarna als een gek de hengels optuigen, want er moest natuurlijk gevist worden. De Maas stroomde op 50 meter van onze caravan. De oever ter plaatse was mooi vlak en goed bevisbaar, dus dat was een voordeel. Vissen en alvast flink voeren met pellets en hennep was het idee, zodat we daar de volgende dag echt de vruchten van konden plukken. Er zat een lekker stroming in het water, maar korven tussen de 90 en 120 gram bleven goed liggen. Het water was ook niet al te diep, naar schatting zo’n 2 meter. Met schapenbix en gekiemde hennep draaide Leon snel een voertje in elkaar en we konden van start. Beiden begonnen we met een een hengel met maden en een hengel met een pellet / boilie. Op mijn thuisrivier de IJssel vis ik nauwelijks meer met maden, omdat dat alleen maar grondel oplevert. Hier leek ons dat heel anders. Het tegendeel was echter waar, want de eerste actie en eerste vis die Leon mocht landen was deze:
Nadat we de vissengisd hadden bekeken denken we dat het een witvingrondel is of een riviergrondel. Welke soort het ook is, hier komen we niet voor. Omdat de maden bij ons beiden geen actie meer gaf werden deze als snel vervangen voor een pellet. Tijdens het vissen waren we driftig 10mm halibut pellets aan het schieten, om maar veel voer te brengen.
Ruim een uur na de grondel kreeg Leon weer een aanbeet. Dit keer op de spicey sausage pellet van Sonubaits. Dit voelde al een stuk beter, maar Leon kon niet echt duiden wat er nu aan de haak hing. We waren superblij toen daar de eerste barbeel van de trip aan de oppervlakte verscheen. Geen monstervis, maar met 54cm zeer welkom. eerste avond, eerste barbeel
Bij mij bleven de aanbeten totaal uit helaas. Ik wisselde wat van aas maar het haalde allemaal niks uit. Voor Leon was het een half uur later wederom raak op de spicey sausage pellet. Dit keer een kopvoorn van 39cm. Dit was ook één van onze doelvissen, dus hiermee had Leon gelijk al best een succesvolle sessie te pakken. Wederom niet de grootste (39 cm), maar wel gaaf dat de vissen de we graag willen vangen ook actief zijn. Leon vangt ze ook niet dagelijks, dus ondanks de maat, was dit toch gelijk een PR. Omdat we geen idee hebben hoe dit weekend verder gaat verlopen, gaan alle vangsten natuurlijk gewoon op de foto. Ik persoonlijk had nog nooit een kopvoorn in het echt gezien, maar ik vind het echt schitterende vissen. Ik kan me voorstellen dat de enorme muil van dat beest menig karpervisser tot waanzin drijft. Daar passen makkelijk dubbele 30mm boilies in.
Een half uur later wederom een vis voor Leon. Het voelde lomp en zwaar en dit keer was het een mooie dikke brasem die ook wel van spicey sausage hield. Natuurlijk in Nederland vang je die ook, maar toch leuk: 4 soorten op 1 avond.
Vlak hierna had ook ik eindelijk mijn verlossende aanbeet op een spicey sausage pellet. Ik baalde hevig toen ik deze zeer gewenste vis na een korte dril verspeelde. De onderlijn was vlak onder de knoop gebroken. Het was ondertussen ook al na middennacht dus vlak na dit baalmoment zijn we gestopt, omdat we de volgende dag natuurlijk ook vroeg aan het water wilden zitten. Een leuke succesvolle avond voor Leon. Helaas een blank voor mij. Het was in ieder geval wel duidelijk dat er op de camping zelf al goed vis te vangen was.
Dag 2: Vissen vanaf de camping en bij een ‘barrage’
We hadden de wekker om 6:00 gezet, zodat we een zo lang mogelijke visdag hadden. Omdat we de niet al te vroeg in bed lagen de nacht van tevoren en de blank mij niet lekker zat, was het niet echt fris wakker worden. Het plan was om het in eerste instantie op dezelfde stek als gisteravond te proberen om te kijken of het voeroffensief effect had. Nou, daar kan ik kort over zijn: nee. Beiden kregen we geen enkele aanbeet. Na zo’n 3 uur vissen gingen we maar eens ontbijt halen bij de supermarkt en ons beraden wat te doen. Via google maps zagen we dat er een barage in de buurt was (10 minuten rijden). We besloten de campingstek eerst maar eens flink aan te voeren, want wellicht konden we in een avondsessie daar nog van profiteren. Halibut pellets met de spod / kattepult en hennep met een ‘spomb’ moesten de vis op onze stek brengen en houden
Na deze voercampagne gingen we op zoek naar de barrage. Het was schitterend weer, dus we hadden wel zin in deze zonnige sessie. Na het ontbijt was mijn korte nachtrust ook weer vergeten en konden we er vol goede moed tegenaan. We waren al snel ter plaatse en na een verkennende wandeling langs de oever kwamen we bij een plek waar we met wat avontuurlijk klimwerk bij het water konden komen. De rivier lag 2 meter lager dan waar wij stonden, maar zonder al teveel moeite konden we met onze spullen naar benden klauteren. Toen kwamen we in het vissersparadijs. De rivier was een stuk breder dan bij de camping en door de barrage die zo’n 150m stroomopwaarts lag zat er veel roering in het water wat ons veel vertrouwen gaf. Leon begon gelijk zijn viskist in het water op te stellen. Voor hem niks mooier dan dat. Ik zat prima op de kant, met de steun voor me in het ondiepe water.
Omdat ik maden toch nog wel een kans wilde geven besloot ik om kortbij, precies in de overgang van ‘zachte’ naar harde stroming maar eens in te zetten met een zware madenkorf. De maden zelf hadden we de avond van tevoren al bestrooit met knoflookpoeder, dus die stonken een uur in de wind. De andere korf ging de volle hoofdstroom in gevuld met monkeymix besprenkeld met een garlic / cheese flavour en een schep spicey sausage poeder. Beiden van Sonubaits. Aan de hair de voor mij zeer vertrouwde Sonubaits Code Red boilie, 2 stuks van 12mm. Leon had beide korven gevuld met de schapenbix / hennep combi van gisteravond. Nog aangevuld met wat pellets. Rond 12:30 lagen de hengels in het water en kon de tweede sessie van de dag beginnen. Met 25 graden en een zacht briesje in een prachtige natuurlijke omgeving was het genieten geblazen. Nu maar hopen op veel vis natuurlijk. 200meter verderop was een meervalvisser vanuit een boot aan het vissen en dat was dan ook de enige menselijke activiteit die wij konden bespeuren.
De eerste 1,5 uur ging aanbeetloos voorbij. Bij mijn maden hengel haalde ik alleen af en toe leeggezogen exemplaren naar boven. Ik had echter geen enkele beetindicatie, dus waarschijnlijk betrof dit zeer kleine vis. Na die 1,5 uur begon de top van de verre hengel plotseling hard te tikken, de baitrunner gaf niet echt lijn, maar de vis had zichzelf wel gehaakt. Het voelde vrij zwaar, maar het niet als barbeel. Even zwom de vis zich vast (korf vast waarschijnlijk), maar gelukkig kwam ie ook weer los. Even later kwam daar de eerste kopvoorn van mijn leven (en dus een PR) richting het net. En het was een mooi vet en groot exemplaar van 51,5cm. Leon heeft de landing vastgelegd op film.
De code red boilies bewijzen zicht weer eens. Hopelijk willen ze er nog meer van. Helaas bleef het weer lang stil bij ons beiden. Bijna anderhalf uur later kreeg ik eindelijk weer een aanbeet. Deze vis kon ik vrij makkelijk naar binnen draaien, dus barbeel sloot ik uit. Even later kwam er wederom een mooie kopvoorn het net in van 50cm naar boven. Deze was minder vol als de eerste en gaf dus ook veel minder tegenstand. Ik was er natuurlijk niet minder blij mee.
Leon was ondertussen begonnen met te ervaren wat ik de avond van tevoren had meegemaakt: geen enkele aanbeet krijgen. Voor mij was met met 2 vissen ook niet echt druk, maar in ieder geval wat actie. Beiden visten we nu met monkeymix en 2 code red boilies aan de hair. Ook Leon kreeg daar toch eindelijk een aanbeet op, maar deze vis gaat door de onderlijn heen. Balen voor Leon, en ik baalde met hem mee want het is toch leuker als je beiden vis vangt. Na mijn laatste vis moest weer ik zo’n 1,5 uur wachten voor er een aanbeet kwam. Dit was weer een sterkere vis dan de vorige en het resultaat was een mooie dikke kopvoorn van 53cm. Mijn PR dus weer verbetert. Na het fotomomentje kon ook deze vis natuurlijk weer gaan zwemmen. Altijd een prachtig moment. Opvallend dat een kopvoorn gelijk weer op adem is in tegenstelling tot barbeel die een veel langere reanimatie nodig heeft.
Tien minuten na de PR kopvoorn krijg ik weer een aanbeet en na een snelle dril is het wederom een 50+ kopvoorn (51cm) die met mij op de foto mag.
Het was ondertussen tegen 18:00 en gezien de zeer geringe actie en het feit dat we trek kregen besloten we de boel in te pakken en even eten te gaan regelen. We zijn daarna nog even een paar uur wezen vissen op de camping, maar ook daar kon Leon helaas zijn succes van de avond tevoren niet herhalen. Ik kreeg nog een harde aanbeet, maar deze vis zwom zich vast waarbij ik de vis helaas verspeelde. Vandaag dus gevist op een prachtige stek, met schitterend weer maar wederom met matig resultaat. Het is dus niet ‘even ingooien’ en vangen. We ‘filosofeerden’ dan ook druk wat we nou fout deden, maar hadden toch het gevoel dat we op zich goed bezig waren. Hopen dat de zondag ons meer ging brengen. De weersvoorspellingen waren wel zeer slecht en dus besloten we ondanks de magere resultaten van de ochtend dat we nu toch een volle dag vanaf de camping gingen vissen. De aarden wal bij de barage waar we vanaf moesten klimmen leek ons namelijk geen succes in de stromende regen. Bijkomend probleem was dat het brandstof lampje van de auto van Leon al brande en dat er door stakingen in heel Noord-Frankrijk nauwelijks brandstof was te krijgen. Een probleem wat nog lastig kan worden, omdat we maandag ook wel graag naar huis wilden rijden. Vrij vertaald: geen brandstof, zoek het lekker zelf maar uit!
Dag 3: regen,regen, regen (en ook nog wat vis)
De zondag begon regenloos en op de valreep konden we droog opbouwen. Vanaf 8:00 echter gingen de sluizen op. Het was gelukkig nagenoeg windstil, dus onder onze paraplu’s konden we het goed droog houden. Ik besloot vandaag maar eens rustig aan te beginnen, dus na het opbouwen ging Leon gelijk vissen en ik ging maar eens rustig een bak koffie gaan drinken in de caravan. Toen ik ook aan het water verscheen had Leon net z’n eerste kopvoorn teruggezet. Geen groot exemplaar (38cm), maar het geeft wel vertrouwen. Naast een kopvoorn had Leon met het schepnet deze vis uit het water getild:
Een (helaas dode) Koikarper van circa 70cm. Hoe komt zo’n vis op de rivier terecht? Had natuurlijk leuker geweest om met de hengel op de kant te krijgen.
De regen ‘geselt’ ondertussen onze paraplu’s. Leon zit prima, maar ik ben de eerste 2 uur alleen maar bezig om deze goed neer te zetten. Het blijft gemartel die plu’s :-(. Leon pakt ondertussen z’n tweede kopvoorn. Dit keer mooi aan de maat met 48cm.
Naast de vertrouwde monkeymix had ik deze keer besloten om ook een korf met grondvoer in te zetten. Sonubaits ‘cheesy garlic’ gevuld met mais, hennep en pellets moet de klus gaan klaren.
Het is echter op de monkeymix en de code red boilies waar ik vlak voor het einde van de ochend eindelijk een aanbeet krijg. In eerste instantie denk ik aan kopvoorn, maar eindelijk komt daar die lang verwachte barbeel van 54cm boven water.
Het blijft verder doodstil en ik besluit maar eens wat anders te doen: 2 zoete 10mm ‘butterscotch’ boilies aan de hair. Alle hartige smaken leveren immers niks op. Dit lijkt een goede zet, want even later krijg ik weer eens een aanbeet en na een korte dril kan ik deze kopvoorn van 47cm landen.
Nog geen half uur later op hetzelfde aas een keiharde typische barbeel aanbeet. Is deze zoete boilie dan de sleutel? Nadat ik de hengel heb opgepakt neemt de vis een keiharde run, maar daarna kan ik hem stevig drillend naar de kant krijgen. De barbeel aan de haak is niet de grootste, maar wel erg hoog en dik. Duidelijk nog niet afgepaaid.
Nog geen half uur later krijgt ook Leon weer een aanbeet terwijl hij net bezig is zijn andere hengel opnieuw te beazen. Het voelt tijdens de dril als een stevige vis en ook voor Leon is daar nu zijn eerste vijftiger kopvoorn. Met 52cm ook voor Leon een mooi PR.
Daarna valt het weer stil en pas ruim 2 uur later weet Leon nog een kleine kopvoorn van 35cm te vangen op een in een halibut flavour gesoakte pellet. Het regent nog steeds onafgebroken. Om een beeld te schetsen hoe het tekeer ging, zie onderstaand filmpje:
Tegen 19:00 besluiten we maar even op te gaan warmen in de caravan en wat te gaan eten. Als we de puf hebben gaan we na het eten nog even vissen. We vinden dat we vette hap verdient hebben en lopen naar de snackbar naast de camping, maar die blijkt dicht te zijn! Dat is balen, maar met wat we nog in huis hebben weten we dan toch nog een soort van maaltijd te bereiden.
Het eten, een kop koffie en de verwarming uit de caravan doen ons goed en we besluiten het tegen 21:00 toch nog even een paar uurtjes te proberen. Het grote wonder is geschied, want het wordt langzaam droog. Na 13 uur onafgebroken regen is dat wel erg prettig.
In de schemering krijg ik weer een paar felle tikken op de top en vang ik deze kopvoorn van 49cm. Weer op een spicey sausage pellet.
Daarna is het afgelopen met de actie en tegen 22:30 gooien we de handdoek in de ring. Dit keer gelukkig geen blank. Ieder 4 vissen waaronder een paar mooie exemplaren, maar voor het aantal geviste uren is dit wederom een mager resultaat. We besluiten de spullen te laten staan aan de waterkant (onder de paraplu). Morgenmiddag de terugreis en daarvoor nog maar even een paar uur vissen vanaf de camping. De resultaten van vandaag geven natuurlijk niet veel vertrouwen, maar omdat er ook nog gepakt moet worden en we feitelijk niet genoeg brandstof hebben om ook nog door de omgeving te gaan rijden is dit toch het plan.
Dag 4: vissen vanaf de camping en vertrek
De volgende dag beginnen we natuurlijk met wat inpakken en halen we even ontbijt bij de supermarkt. De benzinepompen hebben nog steeds geen brandstof en dus belt Leon met zijn leasemaatschappij. Na wat heen en weer gebel regelen zij uiteindelijk dat er een Belgische wegenwacht 20 liter diesel komt brengen. Dat is geruststellend en dus kunnen we met een gerust hard nog even een paar uurtjes vissen.
Omdat we nogal wat gekiemde hennep over hebben die we niet mee terug willen nemen maken we met de overgebleven schapenbix, een paar scheppen knoflookpoeder en wat aarde uit een molshoop dit voer (vooral dus bedoeld om hennep te kunnen brengen). Met de hand werpen we enkele tientallen ballen in het water. Eens kijken of deze wanhoopspoging nog wat oplevert.
Het water stroomt wat harder dan gisteren (waarschijnlijk door die enorme hoeveelheid regen), maar de korfen blijven nog steeds goed liggen. De aanbeten laten nu echter nog langer op zich wachten. De ochtend gaat aanbeetloos voorbij en de moed zakt ons in de laarzen. Het weer is wel een stuk beter en met een mager zonnetje kunnen de spullen ook nog een beetje drogen voordat ze de auto ingaan. Als tegen 14:30 de wegenwacht is geweest met brandstof hebben we beiden eigenlijk geen motivatie meer om nog langer door te vissen en we gaan rustig aan opruimen. Zoals zovaak is dat natuurlijk het moment voor een aanbeet en op de valreep weet ik nog deze kopvoorn van wederom 49cm te vangen op de zoete butterschotch miniboilies. Een mooie afsluiter van dit taaie weekend.
De reis verloopt voorspoedig afgezien van wat drukte rond de grote Belgische steden en Leon zet mij om 20:00 af in Zwolle.
Conclusie
Een schitterend avontuur dat ik voor geen goud had willen missen. Leon en ik zijn allebei gelijk gestemden met maar 1 doel tijdens zo’n reisje: zoveel mogelijk uren vissen. De resultaten zijn zeer mager te noemen natuurlijk, maar gelukkig zaten er wel een aantal mooie exemplaren bij. Op de terugreis heb ik wat zitten appen met Tim Janssen en die gaf aan dat dit water in mei erg lastig kan zijn. Dat gaf ons toch ook weer een goed gevoel dat het niet helemaal aan onszelf lag (behalve dat we de verkeerde periode hebben gekozen). Tim gaf aan dat september feitelijk de maand is om hier te gaan vissen. Dus Leon: dat gaan we doen!! Ik heb er nu al zin in. Bedankt voor dit weekend in ieder geval, dat nemen ze ons niet meer af 😉
Vangstenregistratie
Barbel Basterd 