Na 2 zeer succesvolle sessies vanuit een huurboot op de Loosdrechtse plassen hadden Marco en ik vandaag onze laatste sessie voor het gesloten seizoen gepland. Wederom vanuit diezelfde huurboot op hetzelfde water natuurlijk. Zouden de visgoden ons wederom zo gunstig gezind zijn? Zou er weer een meter de boot inkomen? Om 8:30 waren we ter plaatse en na betaling van de huur en een kop koffie kozen we het ruime sop. De warmtepakken hadden we thuis gelaten, want vandaag werd het de eerste echte lentedag van het jaar. Zonnig en met temperaturen tot 17 graden. In de kroeg waar we de boot huren zat een ‘local’ die in al zijn wijsheid wist te vertellen dat de snoeken vandaag “niet biet’n” (zucht, weer zo’n halve 😉 ). Dat zullen we nog wel eens zien! Wederom gingen we vandaag inzetten met doodaas en trollend met groot kunstaas.

We begonnen met driftend doodaas slepen. Dit was nog een heel gedoe,omdat de huurboot (stalen roeiboot met benzinemotortje) geen elektromotor heeft. Maar met af en toe was gas geven en wat uit laten drijven ging het min of meer. Voor kapitein Marco was het een stuk lastiger natuurlijk ;-). Het eerste half uur deden we dat in een haventje, maar snel vertrokken we naar de ‘hotspot’ waar Marco de zijn 106cm en 114cm vis de boot in kreeg. Ook daar begonnen we driftend. Er stond een briesje langs een legakker, waardoor het driften makkelijker ging. Gewoon mee laten waaien met de wind. Het blijft echter amateuristisch natuurlijk zonder de juiste apparatuur ;-). Na het driften probeerden we het op dezelfde plek nog eventjes vanuit een aangelegde boot, maar na de versie de koffie was het als snel: we gaan trollen.

Zo gezegd zo gedaan. Naar aanleiding van wat vangstverslagen op roofvisforum.nl hadden we ook een voor ons nieuw trolaasje aangeschaft: grote shads (20 a25cm). Marco had deze al voorzien van een loodkop en enkele stinger (super handig zo’n vismaat), dus besloot ik gelijk maar een felgeel exemplaar van 25cm aan de speld te binden. Marco begon met een grote Grandma van 20cm in een bruine baars achtige kleur. Al na een minuut of 20 had Marco zijn eerste aanbeet, maar deze vis loste helaas na enkele seconden. Een hoopvol begin, maar geen garantie voor de rest van de dag natuurlijk. We voeren nog een paar keer over de plek heen, hopend op een ‘second change’, maar helaas.

Deze eerste aanbeet vond plaats op één van de vele trekvaartjes. Hier hadden we de vorige trolsessie ook gevaren voornamelijk. Nu was het plan om een daar aanwezig ‘kanaaltje’ af te trollen. Dit kanaaltje is de grens tussen de trekvaarten met legakkers en het grote open water. Het is makkelijk varen daar (gewoon recht toe recht aan) en omdat het wat smaller en ondieper is warmt het misschien ook wat eerder op daar? Wat dan weer aasvis en dus roofvis aantrekt? Dit is allemaal maar theorie natuurlijk, maar toch een poging waard. We waren koud op het vaartje en ik kreeg al een dikke aanbeet op op de shad. Yes, vis in de boot. Een fel springend klein snoekje van 65cm kwam even de binnenkant van de boot bekijken. Gaaf dat een nieuw aasje gelijk goed werkt (credits naar Marco eigenlijk, die zich er het meest in heeft verdiept).

Nog geen 10 minuten later weer een beuk en een snoekje van 72cm die het gele rubber wel zag zitten. De shad was zelfs helemaal opgeslokt. De stinger zat vrij diep en raakte net een kieuwboog. Maar door de stinger simpelweg even los te maken van de speld, konden we deze durfal makkelijk via de kieuw onthaken zonder grote schade aan te richten. Verdorie dat is toch wel een goede ontdekking. Vooral als je bedenkt dat die shads behoorlijk veel goedkoper zijn dan die grote trolpluggen.

De ochtend was nog niet voorbij en toch al 2 vissen in de boot en een losser. Dat is toch wel hoopvol. We besluiten wat we dit kanaaltje eens goed aan uitvissen. Kan ook, want het kost naar schatting zo’n 20 a 30 minuten om van de ene naar de ander kant te varen. Ik blijf natuurlijk doorvissen met de gele shad. Marco laat de Grandma zijn flanken flapperen in de hoop op een dikke dame. En die komt er. Ongeveer een uurtje na de laatste vis, krijgt Marco een dikke aanbeet, we varen nog dus de slip giert gelijk goed. Als de boot in zijn vrij staat blijft het een hele massa aan de andere kant die die daar partij geeft. Al snel zie ik een eerste glimp en ik zeg: “Dat is er weer één hoor!!” Na een mooie niet al te lange dril komt ze langszei. Is dit een meter? Ik schep haar en we kijken elkaar aan:”Weer een meter (zo op het oog), 3 meters in 3 sessies!!”

Bij het optillen van het net besluit deze zware dame even tot een krokodillenrol, waardoor het kunstaas volledig verstrikt raakt in het net. Ja puristen, we weten het: gewoon landen met de kieuwgreep. Gelukkig is het net rubber gecoat en zit de vis, met maar 1 dreg gehaakt, waardoor ze binnen enkele seconden mag poseren voor de foto.

Dan het spannende moment, is het een meter? We rollen de meetmat uit en leggen haar er op… 99cm!! Ha, ha, dat verzin je niet. De meetmat is een precies meetinstrument, dus we kunnen er geen cm bijsmokkelen. Dat hoeft ook niet, want het is een geweldige vis en moddervet. Deze dame moet duidelijk nog paaien.

Euforisch trollen we verder. Ik natuurlijk wel met een gevoel van: “en wanneer mag ik nu eens?” Marco trekt in 3 sessies 104vm, 114cm en 99cm er uit. Ik alleen 60ers en 70ers. Ik wil ook! Stug doorvissen, want we hebben nog even en dan moet ie wel komen toch? We varen het kanaaltje nog 2x op en neer, maar we krijgen weinig actie. Tegen 14:00 besluiten even aan te leggen voor de lunch. Ook de doodaashengel even uit, want wel doorvissen naturlijk. 100% efficientie is het credo! Wauw, uit de wind en in de zon is het gewoon echt lente. Perfect weer voor de visser. Je merkt het ook aan de ‘drukte’ op het water. Kwamen we de vorige 2x echt helemaal niemand tegen, nu zie je de eerste bootbezitters alweer wakker worden uit hun winterslaap. In het hoogseizoen hoef je hier niet te vissen denk ik. Veel te druk.

Na de lunch besluiten we het kanaaltje toch nog verder uit te vissen. We wisselen wat met kunstaas en varen stug verder. Uit het niets krijgt Marco plotseling toch weer een aanbeet op een swartzonker. Hij denkt dat ie vastzit, maar de snoek die even boven het water uitkomt met de rug, bewijst het tegendeel. Helaas lost deze vis, maar we zitten weer op scherp: ze zitten er nog. Even later ook voor mij weer een aanbeet en losser op een SPRO pikefighter. Lekker, er komt weer leven in de brouwerij. Weer een half uur later wederom Marco met een lompe strike op een grote Storm Thunderstick. Marco twijfelt even of het vis of vastzitten was, maar de diepe tandensporen op de gloednieuwe bait bewijzen dat het wel degelijk een hongerige snoek was. Geen vis op gevangen en toch tandensporen ;-). Dan blijft het even rustig en bespreken we dat we alle vissen en aanbeten in dit kanaaltje krijgen als we 1 bepaalde kant opvaren. Hoe zou dat komen? Tegen 16:00 echter bewijs ik dat het ook anders kan (we varen dan dus net de ‘niet vangende kant’ uit). Bij een kruisinkje met een ander vaartje een dikke beuk op mijn Curly Jake en de slip giert alsof ik vastzit. Al snel zet Marco de boot in z’n vrij. Ik voel gelijk dat dit heel wat anders is dan die eerdere visjes. De vis blijft lang diep, maar als ze dan boven komt slaat mijn hart over…. nu ook die meter voor mij? We landen haar snel en zowiezo een PR is een feit. Één van de dreggen zit in een keihard stuk van de bovenkaak, maar met het knippen van de dreg kunnen we deze dame mooi snel bevrijden. Eindelijk voel ik ook eens wat zo’n vis weegt. Ik krijg er een lamme arm van ;-).


Nou, ééntje extra dan 😉

Dan wederom het spannende meetmoment:…… 96cm! Weer net geen meter, maar ik kan er niet mee zitten. Mijn PR is met 11cm verbeterd. En het voelt geweldig. Op de meetfoto zie je ook hoe moddervet deze vissen zijn in deze tijd van het jaar (de mat is 20 cm hoog).

Kleine boot, dus helaas veel handen en voeten 😉

Na het meten zet ik de dame terug en ze zwemt gelijk krachtig weg. Super blij met deze PR verbetering zo aan het einde van het seizoen. Het begint zo langzamerhand ook tijd te worden om terug te gaan naar de haven. Trollend tussen de legakkers varen we terug, maar verdere aanbeten blijven uit. Tegen 17:00 leggen we aan. Wederom een succesvolle dag op dit water en dit keer ook met superweer. De local die vanochtend beweerde dat de vissen vandaag niet biet’n had dus lekker geen enkel verstand van vissen ;-). Deze baits waren vandaag de 3 naar succes:

Curly Jake, Grandma en een SPRO shad deden het vandaag

Resumerend kan ik zeggen dat de Loosdrechtse plassen ons zeer goed gezind zijn. Drie sessies uit de boot leveren ons 2 ruime metervissen en 2 dikke 90ers op. Voor ons een zeer goed resultaat. En ik heb het eerder gezegd: voor een stel kantvissers is zo’n huurbootje de ideale manier om het bootvissen onder de knie te krijgen. We merkten nu ook dat alle benodigde handelingen een stuk minder chaotisch verlopen als in het begin. Vooral bij het landen, onthaken, meten en fotograferen zijn we ondertussen een geolied team te noemen. Zoals we al besproken hebben Marco: volgend seizoen gaan we hier vanaf de herfst zeker terug komen. Nu toeleven naar snoekbaarzen bij Henk op de Rijn (na de gesloten tijd) en alle andere mooie visserijen die bij voorjaar en zomer horen.