Precies een maand geleden hebben Marco en ik een succesvolle dag doorgebracht in een huurbootje op de Loosdrechtse plassen in Breukelen. Trollend vingen we toen een drietal kleine snoekjes, maar het klapstuk was een schitterende metersnoek van 104cm voor Marco. Een PR dat nog wel even ging staan. Deze had Marco gevangen tijdens een uurtje doodaasvissen tijdens onze vaar / lunch pauze. Al snel na deze sessie was het plan gevat om dit seizoen nog een keer terug te gaan en ons dan alleen op het doodaasvissen te richten.

Vandaag was het dan zover. Om 8:30 waren we ter plaatse en na betaling van de huur konden we de boot vol gooien met onze zooi. De boot is erg simpel: een standaard stalen roeiboot met een lichte buitenboordmotor. Geen fishfinders of iets dergelijks, dus gewoon basic. Het plan was om met 2 hengels per persoon ‘hotspots’ af te vissen. Dus op zoek naar mooi ogende plekjes, aanleggen, uurtje vissen en weer naar een volgende plek als er niks gebeurd. Mooie hotspots te over want het hele visgebied bestaat uit diverse trekvaarten met legakkers, dus overal kruisingen, overhangende bomen, windstille plekken etc.

Na ongeveer 2 minuten varen konden we aanleggen bij een mooie legakker (eilandje voor de leken) bij de instroom van een kleine haven. Al snel gingen de dode voorns te water en was het wachten geblazen.

Na ruim een uur geen actie was het tijd voor een volgende plek.

Op zoek naar een geschikt plekje liepen we helaas veel tegen ‘verboden aan te leggen’ bordjes aan. Omdat het in deze tijd van het jaar uitgestorven is hier zou je wel aan kunnen leggen, maar we wilden het risico niet nemen. Na een klein stukje varen kwamen we uiteindelijk bij de plek waar Marco een maand geleden zijn 104cm pakte. “Proberen”? “Tuurlijk”. Ook hier lagen al snel weer 4 aasvissen te wachten op de grote rovers. Ze zitten er, dat weten we van de vorige keer. Na zo’n 3 kwartier dobber staren, gaat Marco’s verre dobber met een ruk onder. We zien het allebei en ik zeg: “Je bent weg!”. Rustig pakt Marco de hengel en telt: 1…2…3… de haak zetten en hij / zij hangt. Terwijl Marco drilt pak ik alvast het net en de camera. Het is een sterke vis en ze blijft lang diep. “Hmm, ja dit is er ééntje” zegt Marco. Als ze voor het eerst bovenkomt slaan onze harten even over. We staan oog in oog met een serieus monster met een gigantische bek. Marco knijpt hem, want de vis is vrij licht gehaakt, maar nog een paar spurten en de dame glijdt in het enorm grote rubber net van Marco. Als een klein kind sta ik te juichen. Alsof ik haar zelf gevangen heb zo blij. Absoluut over de 104 van de vorige keer en moddervet. Marco tilt haar met enige moeite uit het net, want het is nogal een gewicht. De vis klappert en binnen no-time heeft Marco zijn handen weer open liggen. De dreg is snel los en Marco probeert zo goed en kwaad als het kan stoere poses aan te nemen, maar het gewicht van madame maakt het niet makkelijk. Met recht een buffel. Mooi is dat ze daarna ook begint te schijten als een buffel (qua hoevelheid) ;-). Marco en de boot zaten goed onder.

Dan het moment: de meting. Van de vorige metervis ‘baalden’ we een beetje, want de meting verliep rommelig met een meetlintje. Om dat te verbeteren hebben we zo’n oprolbare meetplank / meetmat gekocht van aaskunst.nl.

Wie had kunnen denken dat deze zo snel van pas kon komen! Matje uitrollen, vis erop en neus tegen het opzetstuk. Vol ongeloof kijken we elkaar aan: 114 hele centimeters. Op de juiste manier gemeten, dus echt 100% kloppend. Marco zet de vis terug en direct zwemt ze met een krachtige slag weg. Wat een vis! En ook nog eens moddervet. We hadden geen weegschaal, maar Marco schatte haar tussen de 10 en 15 kilo.


Buikje..

Net als de vorige keer een bloederige bende

We zakken even door de hoeven op en kijken elkaar aan. Marco breekt ‘even’ 2x zijn PR binnen een maand. Dachten we vorige maand nog dat zijn 104 cm lang zou blijven staan. Komt er zomaar 10cm bovenop. Letterlijk op exact dezelfde plek als de vorige vis. Ik durf wel te zeggen dat het een hotspot is. Bovenwater ziet het er al vissig uit op die, maar dat is op heel veel plekken. Er moet daar iets onderwater zijn wat de grote dames heel erg fijn vinden. We zijn het er beiden ook over eens dat het vangen van dit soort vissen het mooist is als je met z’n tweeën bent. Niet alleen heb je dan mooie foto’s, maar het landen, onthaken en meten van dit soort vissen is toch een heel karwei. We kunnen allebei best aardig vissen, maar dit is (helaas) geen dagelijkse kost voor ons.

We vissen nog een minuutje of 20 door, meer om even tot rust te komen en vertrekken naar een volgende plek. Daar aangekomen is het ondertussen ook tijd voor lunch die we heerlijk in de zon en uit wind nuttigen, wat een perfect visweer is het!

Ook op deze plek geen actie en we varen weer verder en genieten van de schitterende omgeving. Zoals eerder gezegd is het nu ook lekker rustig hier, wat in de zomer wel anders is.

We vissen nog enkele plekken af, maar nergens weten we een aanbeet uit te lokken. Ik ben bang dat we ons kruit al verschoten hebben. We besluiten het laatste uurtje nog even trollend door te brengen, maar dat brengt ook niet meer vis in de boot. Iets na 17:30 leggen we weer aan en is het avontuur voorbij. Hoewel ik zelf dus geen vis heb gevangen, ben ik nog nooit zo blij geweest met een blanksessie (en maar 1 vis in de boot). De 114 van Marco heeft dat meer dan goed gemaakt. Dus maatje, gefeliciteerd met je brute PR en dat gaan we zeker nog eens over doen, maar dan wil ik ook wel een keer die 1m plus vangen ok?

Ik hoop dat met dit avontuur duidelijk is dat dat dit soort visdagen voor alle kantvissers dus goed mogelijk is. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik zie de meest succesvolle vangsten vaak bij de bootvissers, omdat zij vaak op de lastige te bereiken plekken kunnen komen. Gelukkig kan je met een simpel huurbootje zonder poespas, ook dit soort resultaten bereiken. Dus niet bootbezitter doe je er voordeel mee!