Welke visser kan er zonder vismaten? Nadeel van een medium als internet is dat je soms vismaten opdoet die niet altijd bij je in de buurt wonen. Zo ook met Henk en Marco. Marco woont in Bilthoven, Henk in Helmond en ik in Zwolle. Marco en ik rijden nog wel eens een stukje om samen te vissen en Henk zit vanaf het voorjaar meestal op de camping in Eck en Wiel wat een stuk beter te berijden is. Marco en ik wilden weer eens samen achter de roofvis aan in één van de bekende havens rond de randmeren. “Maar waarom gaan we niet naar Henk”, bedacht Marco. Het is een eind rijden, maar het is wel leuk om weer eens een keer bij te kletsen en dat te combineren met onze hobby. Zo gezegd zo gedaan en na een mail naar Henk was de afspraak snel gemaakt. Zaterdag 09-02-2013 was het zover. Henk zou ons meenemen naar de roofviswateren in de buurt van Helmond. De laatste jaren vist Henk voornamelijk op de camping, maar in het verleden heeft hij ook in zijn woonplaats menig snoek / snoekbaars weten te verleiden.

Om 9:00 hadden we afgesproken bij Henk thuis. Na een rit van 150km (je moet er wat voor over hebben) werden we zoals altijd hartelijk ontvangen door Henk en zijn vrouw Marion. Even snel een bak koffie, de warme kleding aan en gaan met die banaan. Het was een beetje mistig en iets onder 0, maar bijna windstil dus echt koud was het niet. Na een korte rit nam Henk ons eerst mee naar het Wilhelminakanaal. Een plek waar hij in het verleden zeer goede roofvisvangsten had gedaan. Naar eigen zeggen had ie nog nooit geblankt daar.

Mistig kanaal

Het plan was met doodaas op 2 manieren te gaan vissen: actief met de fireball en passief onder de dobber. Na de spullen snel in stelling gebracht te hebben (wat gaat dat altijd heerlijk snel in vergelijking met de witvisserij) konden we beginnen.

voorn op de fireball

Tenminste dat dachten we, want de vorst in combinatie met windstilte zorgde voor een dun laagje hard water…

Oppervlakte vissen met de fireball…

Gelukkig waren er net genoeg gaten om de dobbers doorheen te laten zakken, maar het verticalen met de fireball was zoeken. Op ijsvrije plekken konden we wel wat metertjes maken, maar je moest er ver voor lopen. Wat we nodig hadden was één schip dat het ijs even zou breken. Maar ja op een carnavalszaterdagochtend in carnavalsland kan je dat wel vergeten natuurlijk.

Windstil….

Helaas bleven de aanbeten uit. Ook het meegebracht kunstaas bracht geen soelaas (ha, heerlijk dat woord eens te kunnen gebruiken). Het ontbreken van de scheepvaart was volgens Henk in ieder geval een grote oorzaak. Bij veel boten trekt de vis daar namelijk dicht tegen de kant aan vanwege de onrust en wervelingen. Ideaal voor de fireball dus. Van een voorbijganger hoorden we zelfs dat er de hele week al geen scheepvaart is, omdat de dichtbijgelegen brug kapot was geweest. Dus met koffiedrinken en ouwehoeren de tijd vullen dan maar (ook hard doorvissen natuurlijk). Ach, dat was ook een beetje het doel van deze dag.

Aan het eind van de ochtend, kwamen er meer visbare plekken, maar geen vis en we besloten om te gaan verkassen. Natuurlijk kwam er op dat moment een boot van Rijkswaterstaat langs die al het ijs deed verdwijnen. Zal je altijd zien. Eerst gingen we even lunchen en opwarmen bij Henk thuis waar Marion heerlijke warme soep met broodjes had gemaakt. Ja, bij hen krijg je altijd het totaalpakket.

Na de lunch vertrokken we naar stek 2: een insteekhaven in Helmond zelf. Daar lag gelukkig ook geen ijs. De fireball konden we niet gebruiken, dus per persoon gingen we met 2 doodaashengels in de weer. Ééntje statisch op de bodem (karpermanier) en één onder de dobber. We hadden zowel zeevis als voorn mee genomen, dus konden we meerdere smaken inzetten. En met 6 hengels die een groot gebied bestreken ging het zeker lukken om er een vis uit te trekken. Na ongeveer een uur kwam de dobber van Henk, met daaronder een blankvoorn in beweging. Twee korte tikken…….. en toen absolute rust. Er kwam geen beweging meer in de dobber. De aanbeet gaf ons weer even de boost die we nodig hadden. Er zit vis!! Nu kan het elk moment gebeuren.

Het bleef echter stil en dus schoven we gewoon een stuk verder naar naar een volgend jachtgebied. Met 6 hengels konden we een groot gebied bevissen. De mist was ondertussen volledig verdwenen en we stonden vol in de zon, dus dat was gewoonweg genieten. Heerlijk ouwehoeren over vissen en onbelangrijke zaken.


en af en toe een aas-check.

Elk uur ongeveer verplaatsten we ons, maar verdere aanbeten bleven uit. Marco probeerde met een pilkertje nog wat baars te verleiden, maar ook deze gaven niet thuis. Pas tegen 16:30 zagen Henk en ik dat Marco aan zijn Hengel stond te hengsten een eindje verderop. De Hengel boog flink door, maar Marco gaf geen kick, dus we dachten dat ie vast zat. Niks ervan, hij stond gewoon een vis te drillen! Henk en ik waren gelijk euforisch. Eindelijk, er is vis. Ik liep al naar het net (Marco stond op een hoge stijger), maar daar zagen wij plotseling de voorn aan Marco’s takel door de lucht vliegen….. los. NEE!!!!!!!! Shit, de voorn was niet goed uit de takel gevlogen en de vis was niet goed gehaakt waarschijnlijk. Marco had de vis wel even gezien. Het was een klein snoekje van een cm of 60. Maar ja, op dat moment was die natuurlijk heel erg welkom geweest. Ook deze aanbeet gaf ons gelijk weer moed: zou dit het teken zijn voor een bijtmoment? We hoopten het, terwijl Marco zich stond te verbijten over de verloren vis. Dit was een zuur verlies.

Helaas, het was geen beetmoment en tegen 17:30 was het mooi geweest. Het werd kouder en de carnavals geluiden begonnen over de stad te zwermen. Tijd om op te ruimen met een triple blank in de pocket. Ja, het zijn zware tijden voor de visser soms. Slechte vangsten, maar ik had de dag niet willen missen. Want zoals ik in het begin al zei: een dag met je vismaten aan het water is altijd leuk! Vangsten zijn bijzaak……. nou ja, niet helemaal, maar goed. Marco en Henk, ik heb wederom weer een mooie dag beleeft. Dat doen we gauw weer over, maar dan met vis. Ook Marion natuurlijk weer bedankt voor de goede zorgen.