Mijn laatste vissessie was alweer enkele weken geleden (2012 dus) en die resulteerde in een blank. Door weinig tijd en het vroeg donker zijn kwam het maar niet van. Maar vandaag was het eindelijk weer eens zover. Een dag achter de roofvis aan. De vorige keer had ik statisch gevist op een zandafgraving met doodaas. Vandaag tijd om roofvis stekken in de buurt te ontdekken. Ik heb namelijk nog niet echt ‘mijn’ watertjes ontdekt daarvoor. Het plan: met de auto naar plekken die er op google maps goed uit zien en proberen vis te vangen met dood aas onder de dobber of met kunstaas. Hoofdlocatie moest de de polder van Mastenbroek worden. Een groot polder gebied met veel weteringen die elkaar her en der kruisen en met veel obstakels (bruggen e.d.). Ik was er wel eens eerder geweest, maar het moest door mij nog wel ontgonnen worden.

Veel later dan gepland (10:00) werd ik wakker. Ik verwachte een stralende zon en kou (dat was de voorspelling), maar nee….. sneeuw! Dat verzin je niet. Geen idee of dat slecht is voor de vangsten, maar we zien wel. Snel ontbijten, aasvis in de koelbox en gaan met die banaan. Het was fris, maar nog net boven 0 en met een matig briesje. Prima uit te houden dus.

Bij de aanblik van de eerste wetering in de polder zag ik gelijk al dat het water zeer bruin was (Zoals ik altijd zeg: anus-bruin). Ook stond het behoorlijk laag. Dat belooft niet veel goeds. Bij de eerst geselecteerde locatie gestopt: een kruising van 4 weteringen met 2 bruggetjes. Hot-spot pur-sang dacht ik zo. En kijk eens, de visvereniging had zelfs een fruitmandje voor me klaargelegd, wat een service ;-).

Als eerste een sardine onder de dobber. Er stond maar iets meer dan een meter water, maar er zat wel een lichte stroming in, waardoor ik de sardine mooi kon ‘trotten’ ;-). Na een kwartier kwamen er een stel ‘vogelaars’ aanwandelen. Één van hen wist me te vertellen dat ik op een goede plek zat. Hij zat er zelf ook regelmatig en wist er de nodige snoeken te vangen. Dat geeft de burger moed!


Polder genoeg dacht ik zo, het uitzicht heb ik vast binnen

Ondertussen ook nog een beetje met kunstaas lopen smijten, maar dat gaf niet veel vertrouwen in het troebele water. Na een half uurtje aan de andere kant van de weg / brug de aasvis nog laten zakken, maar helaas, geen teken van leven te bekennen. In de auto dus en op naar de volgende plek. Daar aangekomen bleek er een grote verbouwing langs de waterkant plaats te hebben gevonden. Voorheen was het een mooie brede bocht met een gras / riet kant. Nu was er een betonnen steigerachtige constructie gemaakt met volgens mij zelfs een trailerhelling. Hartstikke mooi, maar het zag er uit alsof het gisteren pas was aangelegd (graafmachines stonden er nog). Leek me een beetje verstoorde plek, dus weer verder.

Maar helaas, met al mijn vooraf geselecteerde plekken was wat mee: auto niet parkeerbaar, omgevallen bomen / takken in het water, extreem laag water etc. En overal was het water natuurlijk even bruin. Pfff, dat geeft geen goed gevoel. Na nog wat rondgereden te hebben besloot ik het wat dichter bij huis te zoeken. Binnen de stadsgrenzen van Zwolle zelf. Nou zijn er in Zwolle 2 heel bekende wijken waar iedereen zijn vis kan vangen (ook al heb ik er wel eens geblankt), maar daar wilde ik niet heen. Allereerst naar een lokaal kanaal bij een brug. Aan de overkant was een witviswedstrijd (met 6 man), maar ik kon onder een viaduct makkelijk mijn aasvis (een makreel dit keer) laten zakken tegen de pijlers aan. Een stuk dieper dan de polder in ieder geval, tegen de 3 meter.

Ondertussen ook maar het verticaal hengeltje optuigen om de kantjes af te peuteren met shadjes. Wie weet pak ik nog een verdwaalde baars of snoekbaars. De sneeuw en bewolking begon weg te trekken en warempel: de beloofde zon kwam te voorschijn! Dat was dan ook het enige hoogtepunt op die plek. De witviswedstrijd was afgelopen (volgens mij liepen de vangsten in de grammen) en voor mij ook maar weer eens tijd om te verkassen.

Dit keer een stadsvijver aan de rand van Zwolle. In het voorjaar en zomer zit ik hier vaak met de method feeder. Er zit namelijk een goed zeelt bestand. Maar ook snoek zit er veel. De meesten niet al te groot, maar op dit moment is alles goed. Wederom een makreel aan de takel en een behoorlijk stuk uit de kant de plomp in. Behoorlijk bruin water ook weer hier, maar niet zo ranzig als in de polder. De spinhengel even klaargemaakt om me nog een beetje vermaken met wat kunstaas. Op een gegeven moment dacht ik: “ik pak eens een aasje dat ik nooit gebruik”. In dit geval een dubbele spinner. Geeft veel trilling en is feitelijk gewoon een klassieker. Werkt altijd toch? Op het moment dat ik een worp wilde maken zie ik een meter of 20 verderop langs een rietkraag een snoek jagen. Ik dacht eerst een eend of meerkoet, maar die waren in geen velden of wegen te bekennen. Daar snel heengelopen en proberen te werpen. Er stond namelijk wel zo’n 2 meter riet langs de kant, maar met een zeldzame perfecte worp, gooide ik hem precies een meter of 4 over de plek waar de vis sprong. Ik kon hem dus mooi binnenhalen over precies de juiste plek. Zonder echte verwachting haalde ik de spinner binnen. En warempel, hij hangt!! Ik lees dit altijd over anderen dat dit lukt (jagen op zicht) en nu eindelijk ook eens bij mij. Geen grote vis of zo, maar wel de redder van de dag. Gelukkig heb ik als witvisser een lange schepnetsteel, want zonder mijn dat had ik de vis nooit door de rietkraag gekregen. Even een brakke foto maken, opmeten en de vis kon weer zwemmen. Precies 55cm. Aan het begin van de dag had ik nog visioenen van vissen tegen de meter, maar ik was nu al blij met dit visje.

Een mini snoekje…

op de good-old spinner

Na deze opleving nog iets meer dan een uur doorgevist, maar tegen 16:00 had ik er genoeg van. Een zeer mager resultaat. Maar de eerste vis van 2013 is binnen en dus niet geblankt in de eerste sessie. Ik besef me dat ik veel meer uren moet maken voor meer vangsten, dus daar moet ik me maar eens op gaan storten, want dit schiet niet op.