Vandaag 10-11-2012 had ik met mijn vismaat Marco afgesproken om eens te gaan doodazen op snoek (met de dobber). Marco komt uit Bilthoven en ik uit Zwolle dus besloten we een stek uit te zoeken die een beetje tussen onze woonplaatsen inligt. Na wat overleg en een consult op visplanner.nl kozen we een mooi havenstadje uit met meerdere visbare havens. De temperaturen lopen weer terug en de aasvis trekt de havens weer in. Zo ook de snoek is de algemeen geldende theorie.

Marco en ik zijn stiekem eigenlijk witvissers, maar het roofvissen begint ons steeds meer in de greep te krijgen. Voor mij echter was dit de eerste keer met doodaas onder de dobber. De afgelopen tijd ben ik dus druk bezig geweest met selecteren en kopen van het benodigde materiaal en het van takels en het inlezen in de techniek. Na een partij aasvis aangeschaft te hebben op de markt en internet was ik er klaar voor. Mijn Preston feeder molen voorzien van een 26/100 gevlochten lijn en in combinatie met mijn Korum barbeel hengel had ik zomaar een mooie doodaas set.

Om 8:00 hadden we afgesproken en reden we naar de eerste haven toe. Daar aangekomen echter bleek je alleen het haventerein op te kunnen met een pas of een code. Dus maar naar een andere haven die er vlakbij lag. Daar aangekomen liepen we al snel tegen de borden met ‘verboden te vissen aan’. Dat is een fijne tegenvaller, visplanner waardeloos dus. We besloten toch te gaan vissen, maar dan voor de verbodsborden. Onze interpretatie was dat het daar wel mocht ;-). Marco een haring in de takel, ik een makreel en gaan met die banaan. Een beetje druilerig, maar wel warm weer, dus dat is makkelijk een dag vol te houden met de juiste kleiding. Marco had ook zijn 4m telescoop stokje meegenomen, want naast snoek wilden we ook wat aasvis proberen te vangen. Voorn of baars is immers goed snoekaas naast de zeevis die we bij ons hadden. Binnen 1 minuut had een mooi maatje voorn de made te pakken. Na een welgemikte klap op de kop verdween deze in de koeltas. Dat de aasvis de havens intrekt was wel duidelijk, want zodra je de dobber ingooide ging deze onder. Het begon met voorn, maar al snel kwamen de baarsjes. Marco besloot één hiervan direct te takelen en deze mocht dus gelijk weer zwemmen. De eerste visjes waren gelukstreffers qua grote, want daarna waren het alleen ini-mini voorns en baarsjes (tussen de 5 en 8 cm). Te klein als snoekaas wat ons betreft, dus deze gingen weer netjes terug. De baarsjes zorgden er natuurlijk wel voor dat we beiden niet geblankt hadden wat roofvis betreft, dus dat was in de pocket.

Nadat mijn haring een herinworp niet overleeft had besloot ik de voorn in de takels te hangen. We visten langzaam de haven af, maar we werden niet getrakteerd op aanbeten. Behalve van de aasvisjes, maar nadat we zo’n 20 a 30 ondermaatse exemplaren hadden gevangen (bijna allemaal baars) was de lol er wel af. Af en toe zagen we wel een jagende snoek door het oppervlakte heen klappen, dus dat gaf wel hoop. Ach, beetje ouwehoeren, bakkie koffie erbij. Jullie kennen het wel en de tijd vliegt weer voorbij.

Op een gegeven moment stond Marco te praten met een booteigenaar die ons wist te vertellen dat de verbodsborden er ongeveer 3 weken hingen. Dat verklaart ook gelijk dat dat niet op de visplanner staat. Marco stond met z’n rug naar de dobber en zag dus niet dat deze plotseling door het water begon te bewegen. “Marco, je dobber!!” schreeuwde ik. Marco was gelijk weer gefocust. De dobber bleef zwemmen, maar ging niet onder. Wat te doen? Toch maar aanslaan…. Ja hangen!! Ik begon onmiddellijk aanstalten te maken om alles in gereedheid te brengen voor de landing en onthaking. Maar helaas, al na een seconde of 2 was meneer  / mevrouw alweer gevlogen een teleurgestelde Marco achterlatend. Ik was er toch wel blij mee: ‘ze’ zitten er.

De dobbers bleven verder roerloos staan en Marco besloot wat met de dropshot te gaan pielen. Echter niet voorzien van een dropshot loodje , maar met een klein pilkertje als gewicht. Daarmee ving Marco op een gegeven moment dit monster. Nou ja, toch weer roofvis 😉

Gelukkig ving ie ook nog de enige ‘echte’ baars van de dag. Ook geen monster, maar deze mocht dan toch officieel op de foto. De ochtend was taai, dus dan stel je al gauw je eisen bij.

Helaas was dit de enige actie in dat stuk haven en na een uur of 3 vissen besloten we naar de overkant te rijden. Daar zagen we al meerdere roofvissers zitten, maar er was ruimte zat. Het was meer een soort ‘doortocht’ naar de haven dan een echte haven. Hier gingen we verder met waar we de hele ochtend bezig waren: dobber staren.

Afgewisseld met af en toe een nieuw plekje zoeken (dichtbij, veraf), aaswissels etc. De wind zorgde ervoor dat we best grote stuken water afvisten, maar geen teken van leven te bekennen. Zo visten we het hele stuk af. Tussendoor wierpen we met kunstaas ook maar een beetje lukraak het water af. Tja, je moet wat. En dat dat best slim is bewees Marco. Vlak nadat hij zijn triple pikefigther aan de speld had bevestigd kwam daar de lang gewenste beuk: YES, snoek. Na een korte dril kon dit 84cm exemplaar geland worden. Niet zo dik, maar erg mooi gekleurd en getekend vonden we zelf. Met recht een ‘groenjas’. Hij zat mooi voorin gehaakt, dus even op de foto en zwemmen maar weer.

Gesterkt door het feit dat de snoek toch ook wel wil eten verder vissen maar weer. We konden ver lopen en zelfs nog een hoek om naar een andere haven doorgang. Helaas bleef ons doodaas onaangetast. De andere vissers die we spraken zaten ook te blanken met doodaas, dus de snoek was niet bepaald los. Ik had het gevoel dat ik technisch (montages, aas, takel) best goed bezig was, maar dit hoort er nu éénmaal bij. Ik had natuurlijk wel gehoopt bij mijn eerste doodaassessie eens even lekker te scoren, maar het mocht niet zo zijn. Tegen 15:30 / 16:00 hadden we het wel gezien en was het tijd om de handdoek in de ring te gooien.

Helaas niet het succes wat ik had gehoopt. Het bewijst maar weer dat havens niet altijd heilig zijn voor snoek. Absoluut wel weer een gezellige dag gehad en het is een visserij die mij bevalt en waarmee ik verder ga. Hopelijk de volgende keer een vette vangstmelding voor mij.