Na een slechte vismiddag op de Vecht na het eten maar eens vertrokken naar een Zwolse stadsvijver “De Dobbe” (zie deze link voor info). Ik heb hier tot op heden niet heel erg succesvol gevangen, maar ik heb ondertussen wat beter leren vissen, dus toch maar weer eens proberen. En in tegenstelling tot de vecht heb ik hier zeker geen last van stroming.

Na het opbouwen van de spullen was ik rond 18:30 visklaar. Beginnen met de method. 30 Grams elastiek korf, 10 cm onderlijn 18/100 met haak 10. Als voer ‘Ringers Bag-Up Carp and Bream Mix’.

In het midden van deze vijver is een eilandje met wat overhangende takken. Dat leek me een mooi plekje voor zeelt of karper, dus ongeveer 1 meter daar vandaan een voerplek aangelegd met 5 korven. Voor het eerst met de lijnclip gevist en dat beviel uitstekend. Telkens de korf op dezelfde plek. Het vissen kon beginnen. Als aas eerst maar eens een 8mm chocolade boilie. Daar vang ik goed mee de laatste tijd.

Vervolgens m’n tweede feeder gaan optuigen. Met een klassieke montage, gaaskorf met Sensas brasem feedervoer (broodmeel basis), 45 cm onderlijn (16/100) en haak 16. Als aas een worm en wat maden. Ook hiermee een voerplek aangelegd, maar nu iets verder van het eilandje (2 meter). Ik zat op een dusdanige plek dat ik 2 kanten van het eiland kon bevissen.

Rond 19:00 nog geen aanbeet gehad op de method, dus maar eens een aaswissel. Een witte 10mm Ringers shellfish boilie op de hair.

Om 19:15 begon de ‘klassiek’ feeder te zwabberen. Een klein voorntje van 15 cm was het resultaat. Dit keer wel het foto toestel mee…… maar geen geheugenkaart, die zat nog in de laptop, grrrr.

Terwijl ik bezig was m’n korf te vullen: een tik op de method en een terugloper. Rustig opgepakt en hangen! Een brasem van 46 cm. Een hele lelijke met allemaal puisten / bulten rond de borstvin. Mijn eerste vis op m’n zelfgeknoopte hair onderlijntjes. Voor velen van jullie niks bijzonders misschien, maar ik vind het wel gaaf dat ze goed werken. Op mijn gekochte onderlijntjes had ik nogal eens missers waarschijnlijk door een te lange hair.

Na bijgevoerd te hebben verder gevist met dezelfde boilie. Ook de klassieke feeder weer de plomp in. Rond 19:30 alweer een tik en een terugloper op de method. Wederom een brasem en wederom mooi in de onderlip gehaakt. Wel wat sterker en groter (52cm), maar ook weer van die lelijke bulten rond de borstvin. Mijn visplek is volgens mij erg ondiep, want zodra ik de hengel oppak en 1 slag met de molen maak is de vis al boven water.

Terwijl ik m’n korf aan het vullen ben begint de klassieke feeder ook weer te zwabberen. Een klein kolbleitje van 20 cm, gevangen met een maiskorrel en 2 maden.

Een karpervisser die een eind verderop zit komt even een praatje maken. Zij zitten net en hebben nog niks gevangen. Wel stoere verhalen over de 30 ponders die hier rond schijnen zwemmen. Tevens schijnt er een grote karper rond te waren die aan de ene kant spiegelkarper is en aan de andere kant schub. Of het waar is weet ik niet, maar het klinkt wel gaaf. Terwijl ik aan het kletsen ben zwabbert de method weer. Een brasem van 52 cm, mooi in de onderlip. Dat is 3 vissen met dezelfde boilie. Het is dan iets voor 20:00.

De karpervisser vertrekt en mijn vriendin komt even kijken. Ze heeft koffie meegenomen, dus dat is altijd goed. Terwijl ik koffie drink af en toe wat tikken op de klassieke feeder. Ik verspeel nog een kleintje, maar voor de rest rustig. Mijn vriendin stelt voor dat ik het eens probeer met een rivierkreeftje dat ik die middag van een medevisser heb gekregen. Een beetje lacherig leg ik haar uit dat dat vast niet werkt. Na enig aandringen beaas ik de klassieke feeder toch maar een met een klein exemplaar. 1 Made ervoor, omdat het een beetje zacht aas is. Na een kwartiertje wachten wil ik eigenlijk maar weer ‘gewoon’ aas gaan gebruiken, maar dan…zwiep, zwabber…vis!!!. Ik sla aan en… dit is groot en geen brasem! Deze vis zwemt echt in plaats van een beetje kopschudden. Voorzichtig de slip wat beter afstellen en proberen de vis weg te houden van de lijn van m’n ander feeder. Gelukkig besluit hij niet het riet of de overhangende takken van het eilandje in te duiken. Na een korte dril is het duidelijk: zeelt. Eindelijk, m’n eerste. Ohhhh, waarom heb ik juist nu geen camera bij me, maar gelukkig, mijn vriendin heeft een telefoon met een redelijk camera, dus hierbij presenteer ik: mijn eerste zeelt en wel ééntje van 52 cm. Een puntgaaf lekker dik exemplaar: