Slechts 1 dag na mijn vorige vissessie was het alweer tijd voor de volgende. Super handig, want ik hoefde alleen maar even wat pellets bij te vullen en de auto was ingepakt 😉

Dit keer gingen we op 30-05-2020 met 5 man een dag vissen op visvijver “De Poele” in het Drentse Ane. Deze vijver wordt beheerd (en is eigendom?) van Rix Hengelsport uit Zuidwolde en is voorzien van 19 steigers. Het ligt in de ‘middle of nowhere’ in een groene omgeving. Helaas wel aan een drukke N-weg (dus veel verkeerslawaai). Ook deze vijver (net als Nolderwoud) betreft een oude zandafgraving gebruikt voor de aanleg van de N-weg die er langsloopt en bevat een prima bestand aan Karper, F1, Zeelt, en Voorn. Ik ben er 1x eerder wezen vissen met een goed resultaat.

De gegadigden van vandaag waren vismaten Marco en Michaël (met wie ik al enkele jaren niet meer heb gevist) en twee vismaten van Michaël: Ron en Antonie. We hadden extra vroeg afgesproken om er zeker van te zijn dat we met 5 man op een rijtje konden zitten en dus parkeerde ik om 05:10 de auto bij de vijver….. om te concluderen dat ik niet eens de eerste was.

Ook Ron kwam even later aanrijden en nadat we onszelf aan elkaar hadden voorgesteld begonnen we met het ‘bezet houden’ van 5 stekken. Ook Michaël en Marco kwamen kort daarna aan en het opbouwen kon beginnen. Kruiwagen vol visspullen werden langs de vijver gereden om prachtige werkplekken te creëren. Daarna snel een gezamelijke kop koffie (op volledig corona proof 1,5m afstand) en we konden beginnen.

Rechts van me trapte Marco binnen 5 minuten al af met een sterke vis op het bomlood.

Links van me kon ook Michaël kon binnen 10 minuten z’n eerste vis verzilveren.

Toen we in het half uur daarna meerdere double hookups kregen en zelfs een triple hookup (allemaal op het bomlood met 8mm pellets) leek het een dag te worden om nooit meer te vergeten. Ron had ingezet op de vaste stok en die bleef helaas een verstoken van aanbeten.

Wat later dan gepland kwam ook Antonie met z’n spullen het terrein oplopen en na opbouw ging hij met z’n nieuwe vast stok in de weer. Ondertussen was bij de rest van ons de beet behoorlijk weggevallen. Marco, Michaël en ik wisselden onze bodemvisserij af met bomlood en pellet/hybrid feeders, maar niks liep echt hard. Heel anders dus dan de explosieve start. Ron en Antonie konden de vis op de vaste stok ook niet echt aan de praat krijgen. Nogmaals het bewijs voor mij: het is echt niet zomaar even ingooien en vangen op dergelijke vijvers. Vijf vissers die echt wel weten hoe het spelletje werk, meerder technieken die ingezet worden, maar niks wat doorslaggevend is. Gelukkig kwam er af en toe wel wat vis op de kant, maar het was schrapen.

Toen ik even ging buurten, was ik ook nog wel getuige van de de vangst van deze schitterende takvis van Antonie ;-).

De zon stond achter ons en toen deze op het water begon te schijnen besloot ik dat ik de voor mij zo favoriete pellet waggler in ging zetten. Schietend met 8mm pellets proberen om te kijken of ze wellicht wel goed azen aan de oppervlakte. Uiteindelijk kreeg er één aan de haak, maar deze lossende vis voor mij was het noodlot voor Marco. Hij had zelf namelijk zijn hengel kort voor de kant ingegooid. Hij keek even naar hoe ik de vis drilde…. terug naar zijn hengel….. en die was weg! In de fractie dat ie naar mij keek had een karper zijn Shimano Speedmaster feeder in de plomp getrokken. De hengel bleef heel even achter wat riet hangen. Ik rende nog naar Marco toe met mijn schepnet maar Marco kon de hengel niet meer pakken. Geschokt stonden we te staren naar het wateroppervlak waar nu dus een hengel onder lag. Even later kwam de top van marco’s hengel weer boven water in het midden van de vijver. Hij probeerde nog met een andere hengel er overheen te werpen, maar dit mocht niet baten. Marco was zijn speedmaster kwijt. Dit zijn natuurlijk zaken die de stemming aardig drukken. De manier waarop was ook is ook echt domme pech. Het was niet zo dat hij niet haast de hengel zat.

Eerlijk gezegd had ik verwacht dat Marco nu z’n spullen zou pakken, maar wonder boven wonder ging hij dan maar met de pellet waggler aan de slag. Het gezicht wel op onweer, maar ja wat verwacht je. Michaël en ik vangen af en toe een visje en het meeste op de bodem.
Wij krijgen ze op de waggler helemaal niet aan de praat. Op de sinking waggler (een dobber die net zinkt op het gewicht van een pellet) vang ik één vis, maar op de gewone waggler geen response. Marco vangt zo nu en dan toch wel een vis. En dat voor iemand die dat voor het eerst doet (dit was Marco’s eerste sessie met zijn nieuwe Shimano Beastmster hengel). Hoewel hij meer ving dan de rest van ons, woog dat natuurlijk niet op tegen het verlies van de hengel.

Tegen het einde van de ochtend heeft Marco 7 karpers, Michaël 4 en ik 6. Ron en Antonie konden met de vaste stok alleen wat voorns landen en waren aan het zoeken naar de juiste methode. Ron kreeg op de matchhengel nog wel wat aanbeten, maar dat was waarschijnlijk kleine vis.

In de middag werden de vangsten niet veel beter. Gelukkig vangen Ron en Antonie nu ook een paar vissen. Antonie op de vaste stok en Ron met de method feeder.

Antonie kreeg het ook nog aan de stok met een snoek die tot 2x een voorntje te grazen nam die hij aan de haak had. Dat zit dus ook nog in deze vijver: roofvis. Helaas loste deze vis ook weer snel. De stek was echter ernstig verstoord.

Tegen 15:00 besluit Michaël het eens met de waggler te proberen in de margin. Gewoon 1m van de kant zijn dobber neerleggen. Daar krijgt hij nog best onverwacht een mooie aanbeet van wat hij zelf noemt een ‘dikke margin big’. Na een stevige dril kan hij z’n net onder deze mooi schubkarper schuiven:

Voor Michaël is dat ook gelijk zijn laatste wapenfeit. Hij, Ron, Antonie en Marco gaan opruimen. Op dat moment heeft Michaël een vis of 8, Marco een stuk of 14/15 en Ron en Antonie ieder 2 a 3 karpers en wat voorntjes. Ik sta op dat moment ook ongeveer op 13 vissen. Ik beslis dat ik nog even door wil vissen in de hoop dat de vis aan het einde van de middag nog gaat azen. Op het moment dat het opruimen begint besluit ik de waggler weer eens te proberen. Worp 1 levert gelijk vis op. Een paar worpjes erna… weer vis. Voordat iedereen weg is vang ik zo 3 a 4 vissen en los ik er nog wat.

Deze trend zet door, de aasperiode breekt kennelijk eindelijk aan. Worp na worp is het raak met aanbeten. Soms komt de dobber niet eens boven en loopt gelijk de lijn weg. Een heerlijk gevoel en precies zoals je hoopt dat de waggler visserij gaat op een dag. Jammer dat de rest er niet meer is om er ook van te genieten. Al met al vang ik in de laatste 2 uur (tussen 16:00 en 18:00) net zoveel vis als de 9 uren ervoor. Ook los ik nog zo’n 10 vissen. Met 30 vissen op de teller besluit ik te stoppen.

Een taaie dag met voor Marco een extreem zuur tintje. Super sportief dat ie besloot toch nog door te vissen. Ik weet niet of ik dat had kunnen doen na zo’n materiaal verlies. Qua vangsten overheerst voor mij toch dat gevoel van de laatste 2 uur waarbij alles op z’n plaats viel. Het was lang wachten totdat het eindelijk lukte, maar maakte een hoop goed.

Heren, bedankt voor de gezellige dag. Antonie en Ron, leuk om jullie ontmoet te hebben. We komen elkaar vast nog wel eens tegen aan de waterkant.