Ik heb vakantie, dus lekker veel vistijd. Afgelopen vrijdag een bizarre sessie op ’t Mun met 53 karpers en steuren. Vandaag weer eens een hele ‘fijne’ barbeelblank op de IJssel en dezelfde dag had ik ook nog afgesproken met Marcel in Hengelo Overijssel om daar eens één van de vele vijvers met karper te bevissen. Dit zijn geen vijvers met 30 ponders, maar allemaal ‘klein’ formaat schubkarpertjes. Ideaal om te bevissen met de method feeder of zoals Marcel daar ook regelmatig doet: drijvend met kattenbrokken.

Om 18:00 hadden we afgesproken bij een benzinepomp in de buurt en 5 minuten later stonden we aan de vijver. Er zat al een visser en tijdens onze opbouw kwam er ook nog iemand naast ons zitten. Het beloofde een drukke avond te worden, want een eind verderop zagen we ook al mensen zitten. Vanwege de wind besloten we eerst met de method feeder te beginnen. Ik had als voer een geweekte pelletmix van 4 smaken en 2 formaten. Marcel een zoet vismeel voer met wat mais er doorheen. Ondertussen waren er nog meer vissers bijgekomen, dus het was even zoeken naar een stekje waar je niemand in de weg lag. Het waren allemaal dobbervissers, dus zolang wij in het midden bleven ging dat wel goed.

Na wat methods met voer gebracht te hebben kon het wachten beginnen.

Marcel begon ondertussen aan de verhalen over dat je hier toch altijd wel wat vangt en dat hij zelfs een keer een uitschieter van 36 stuks heeft gehad op een ochtend. Van dat soort verhalen wordt ik altijd een beetje huiverig, want ik ben bijgelovig in dat soort dingen.

De eerste 3 kwartier bleef het bij ons beiden stil. Toen ik net even bij Marcel stond te praten zag ik uit mijn ooghoek dat mijn hengel vervaarlijk richting het water begon te bewegen. Een snoeiharde method aanbeet uit het boekje en een karper had zichzelf al gehaakt. Een mooie dril volgde. Echt een lekker krachtige vis, maar door de ruimte op de vijver kwam ik niet in de problemen. Voor de kant gaf de vis nog wat gas en op het moment dat ik het net alvast in het water wilde leggen….. los. Balen, maar ach we vangen er nog wel ééntje toch? Na een minuut of 20 inderdaad weer een keiharde beuk en de vis hing. Een vergelijkbaar gevecht zoals met de vorige vis volgde en dit keer kon ik hem / haar wel landen. Een puntgaaf schubkarpertje van 58cm mocht even poseren alvorens ze weer het ruime sop koos. Geen grote vis, maar gezien de kracht van deze visjes is dit erg leuke sport op de methodfeeder.

Hierna werd het stil…. heel stil. De overige vissers vingen af en toe een voorntje, maar dat was het dan ook. De wind ging liggen, dus marcel besloot de kattenbrokken maar eens in te zetten. Leuk detail is dat Marcel op afstand vist met kattenbrokken (dus op het midden van de vijver). Met een grote ‘rocket spomb’ bracht ie de kattenbrokken. Om de beaasde lijn op zijn plek te brengen gebruikt hij wat ik noem een ‘waterdobber’. Een doorzichtig plastic bolletje die je als een dobber op de lijn schuift. Deze kan je vullen met water, waardoor hij blijft drijven, maar waardoor je ook een flink werpgewicht krijgt. Deze werp je gewoon midden in de zojuist gespodde brokken en het geheel drijft al karperlokkend over het water. Het tweede inventieviteitje van Marcel is zijn imitatie kattenbrok. Dit is een stuk van een spons in de juiste vorm geknipt. Deze wordt in een dip gesoaked en kan makkelijk aan de haak bevestigd worden. Blijft goed zitten en werkt veel makkelijker dan pielen met kattenbrokken op een hair of elastiekje.

Zoek het verschil….

De vis kwam wel naar de oppervlakte, maar echte voedselnijd trad niet op. Op een gegeven moment pakte een karper toch even de spons van Marcel. Hee even had Marcel contact, maar deze vis bleef helaas niet plakken. Door de toch nog aanwezige zachte wind dreven alle kattenbrokken naar de linkerzijde van de vijver. Daar zagen we toch wel regelmatig vis azen. Marcel besloot dan ook om even met de hengel die kant op te gaan, stuk makkelijker als aanwerpen natuurlijk.

Helaas bleef een snelle aanbeet uit. Ook bij mij bleef het angstaanjagend stil op de methodfeeder, dus beloot ik maar eens bij Marcel te gaan kijken. Naast de azende vissen aan de oppervlakte waren er een meter of 4 uit de kant ook dikke aasbellen zichtbaar. Met een ‘baat het niet dan schaad het niet’ gevoel, besloot ik mijn method daar dan maar eens te laten zakken. Verder dan twee keer een lijnzwemmer kwam ik helaas niet. Bij Marcel ontstond ondertussen een lichte frustratie, omdat de karpers telkens net niet bij zijn aas gingen azen. Na elke nieuwe inworp gingen die pestkoppen net azen op de plek waar hij daarvoor lag. Op een gegeven moment pakte een vis toch weer de spons, de lijn liep strak en zelfs de top van zijn hengel ging krom staan. Helaas was Marcel net iets te laat met de haak zetten, waardoor deze aanbeet ook niet verzilverd kon worden :-(.

Vlak hierna besloten we het laatste half uurtje voor het donker nog maar te besteden aan de method feeder, maar dan op de origineel aangelegde voerstek die we eerder opgebouwd hadden. Bij Marcels eerste inworp echter knapte de hoofdlijn waardoor de korf zonder hengelcontact in het water belande. Nog vervelender was dat de bovenste 2 delen van Marcels hengel ook mee in de plomp verdwenen. We zagen dat de hengeldelen mooi bleven drijven, toen duidelijk werd dat deze niet te vangen waren met de spodhengel was er maar één oplossing voor Marcel: zwemmen. Erg zuur, maar voor mij natuurlijk een uitgelezen kans om een paar mooie plaatjes te schieten voor een smeuïg verslag 😉

Gelukkig was het lekker warm en (bijna) alle andere vissers waren weg. Daarbij heeft Marcel zijn hengeldelen weer terug. Na deze actie echter was het bijna donker en waren we er wel klaar mee voor vandaag. De vangsten vielen wat tegen, maar we hebben een gezellige avond gehad. Voor mij was Marcels manier van opervlakte vissen ook een eye-opener. Toch weer wat geleerd! Marcel, doen we nog eens over.