Zondag 28 juni was het eindelijk eens tijd voor mijn eerste barbeelsessie aan de IJssel. Ik had de hele dag de tijd, maar lekker vroeg beginnen leek me toch een goed plan. De avond van tevoren al de spullen klaargemaakt en een lekker stinkend voertje in elkaar gedraaid met ‘Sonubaits Hemp and Hali Crush’, ‘Sonubaits Supercrush Cheesy Garlic Crush’ en ‘Sonubaits Supercrush Green’. Als extra flavour ook nog ‘Sonubaits Flavour Shaker Spicy Sausage’. Natuurlijk ook allerlei grove bestanddelen zoals gekiemde hennep, mais en pellets in alle mogelijke formaten en smaken / afbreektijden. Omdat ik vandaag een lange sessie ging vissen had ik besloten maar eens in te zetten met grof voeren. Ik schat dat ik zo’n 2,5 kilo voer in mijn voertas had zitten. Doel was alles opmaken. Vandaag dus maar eens geen ‘monkey-mix’ al kon ik dat altijd nog ter plekke maken indien nodig.

Tegen 7:00 was ik ter plaatse (een uur later als gepland). Om te beginnen 2 voerballen voor de krib en nog een paar handen pellets erbij in de hoop een geurspoor te starten. Na de steun geïnstalleerd te hebben even de hengels klaar maken. Dit ging sneller als voorheen, omdat ik mezelf heb getrakteerd op ‘Korum 5-rod Quiver Holdall’.

Met dit foudraal kan ik mijn molens op de hengel laten zitten, waardoor de hengels afgezien van voerkorf en onderlijn gelijk visklaar zijn. Daarnaast gaat het opbergen van de hengels ook sneller.

Het plan is 1 hengel op dichtbij en 1 veraf (ongeveer 50 meter, richting volgende krib). De verre stek eerst aanvoeren met 10 grote voerkorven. Dat is nog een hele inspanning om 10 korven van 180 gram exclusief voer naar zo’n afstand te smijten. Gelukkig is het geen feedervissen waarbij je op de vierkante meter precies moet gooien. Het gaat om een geurspoor en grove bestanddelen tussen de stenen, waarop de barbeel gaat azen. Tegen 7:30 kon ik de hair beazen met twee 15mm Sonubaits ‘Code Red’ boilies. Een aas waar ik tot nu toe bijna alle barbelen op gevangen heb. Ik geloof eigenlijk niet in heilige aasjes, maar deze geeft mij wel heel veel vertrouwen. Daarna een zelfde voerstrategie voor de ‘dichtbij’ stek op ongeveer 25 meter. Deze hengel wordt voorzien van een enkele 15mm pellet die ik in de olie bewaar om ervoor te zorgen dat ze lang goed blijven in het warme IJssel water (20,4 graden alweer). Het (hopelijk korte) wachten kan beginnen.

Midden op de rivier klapt er af en toe met veel geweld vis uit het water, vermoedelijk roofblei. Niet mijn target, maar activitiet van wat voor vis dan ook zie ik wel als positief teken.

Het eerste uur blijven aanbeten uit en ik haal de hengels op voor aaswissels en om nieuw voer brengen. De enige activiteit die ik bespeur zijn diverse bootjes met roofvissers die het kribvak naast mij uitvissen met de verticaal hengel / dropshot. In totaal 3 bootjes gedurende de dag die geen van allen wat vangen. Af en toe een handje pellets en / of een balletje voer voor de kop van de krib, om het spoor maar actief te houden.

Bij de derde aaswissel besluit ik de verre hengel wat dichter bij de oever te werpen. Nog wel ongeveer 50 meter ver, maar zo’n 8 meter naar links. Nog steeds in de volle stroom. Ik ga rustig zitten en verwacht nog steeds niks, maar al naar 5 minuten na inwerpen een overduidelijke barbeel aanbeet. De hengel stuitert dus in de steun. Na zo’n lang tijd van inactiviteit, ben je dan gelijk klaarwakker. Ik pak de hengel en voel gelijk: dat is er één! Gaaf hoor, eerste sessie van het jaar en gelijk al barbeel aan de haak. Nu nog binnenhalen, wat erg lastig is op deze zeer obstakel rijke plek. Het ligt bezaait met basaltblokken waar Barbus Barbus maar al te graag induikt. Ik hou de hengel zo hoog mogelijk en dril hard. Ik heb het gevoel dat het goed gaat, maar dan zwemt de vis zich vast. Shit, ik trek wat en haal daarna even de spanning van de lijn. Als ik daarna weer lijn opdraai is al snel duidelijk dat ik de vis kwijt ben. Ik haal de boel binnen en de gerafelde onderlijn maakt duidelijk dat de onderlijn stukgezwommen is aan een basaltblok of mosselbank. Snel een nieuwe onderlijn er aan, natuurlijk de ‘Code Red’ boilies aan de hair en op dezelfde plek ingooien. Je verzint het niet, maar binnen tien minuten klapt de top weer dubbel en de baitrunner giert. Gaaf, de goeie plek gevonden dus! Wederom sta ik met samengeknepen billetjes te drillen. Nog steviger drillend en ook nu weer de de hengel hooghoudend krijg ik de vis dit keer wel naar de oppervlakte. Ik laat haar nog wat spartelen voor de kant en dan kan ik het net eronder krijgen. Yes!! de eerste van het seizoen is binnen. Wat een enorme power hebben deze visjes toch. Met 57cm geen record exemplaar, maar met deze maat heb je al plezier voor 10.

In het net kan ze op adem komen en na een minuutje kiest ze het ruime sop.

Dezelfde boilies kunnen weer de plomp in en eens kijken of ik nog meer vissen kan verleiden. Twee aanbeten in zo’n korte tijd geeft toch wel moed. Na een half uur begint de bairunner hard af te lopen, maar dit duurt maar 2 seconden of zo. Ik had niet eens tijd om op te staan.

Daarna wordt het weer stil. Op de dichtbij hengel gebeurt ook nog steeds niks, dus met aas verversen, voeren (met korf en ballen voer voor de krib) en wat verplaatsen van de korf hoop ik vis te verleiden. Ik ga maar eens lunchen en bij boterham 3 kijk ik toevallig naar wat ik eet en wat zie ik: ik zit beschimmeld brood naar binnen te werken! Lekker dan. De rest is voor de windes….. helaas zijn de eenden zijn er eerder bij.

Schimmelbrood 😦

Eindelijk tegen 13:15 weer een onmiskenbare barbeel aanbeet op de verre hengel. De vis hangt en weer wordt er hard gevochten aan de andere kant van de lijn. Ik krijg de vis met veel druk mijn kant op, maar ze blijft diep dan valt de spanning weg en weer haal ik een gerafelde / afgeschuurde onderlijn naar boven. Balen, maar er is weer actie. Na opnieuw ingeworpen te hebben krijg ik onmiddelijk een paar tikken op de top. Duidelijk geen barbeel en inderdaad kan ik even later mijn net onder een winde van in de 40cm schuiven. Geen doelvis, maar zeker geen straf. Zo heb je lange tijd geen actie en dan gaat het plotseling weer ‘los’.

Nog geen half uur later, wederom op de verre hengel een harde aanbeet. Een stuk onzekerder als aan het begin van de dag begin ik aan de dril. Het lijkt nu goed te gaan, maar alweer valt de spanning weg en is de onderlijn doorgesleten. Dat is nummer 3 al! Let wel ik vis niet met licht materiaal of zo. De onderlijn is 30/100 Shimano Technium van ruim 10kg trekkracht. Bekend om z’n slijtvastheid ook. De hoofdlijn is 35/100 van hetzelfde merk en type. Stug doorvissen dan maar, want de vis is aanwezig en heeft ook trek, dus wie weet krijg ik weer een kans. Een half uur later nogmaals de baitrunner die hard afloopt en een stuiterende hengel. De vis hangt, nu moet het toch eens lukken hem binnen te halen. Wederom een sterke vis en weer hou ik de hengel zo hoog mogelijk. Ik loop nu maar eens wat verder het kribvak in. Als de vis niet maar mij komt, ga ik wel naar de vis! Of het daar aan ligt of dat ik gewoon geluk heb: na een paar minuutjes komt daar toch die zo gewenste barbeel aan de oppervlakte. Kleiner dan het gevecht deed vermoeden, maar na 3 geloste vissen is deze vis van 56cm zeer welkom.

De reanimatie duurt een minuutje of 2, maar dan zwemt ze weer de diepte in. Wordt maar lekker groot!

Tegen alle voorspellingen in begint het helaas ook wat te regenen nu. De plu had ik thuis laten liggen, maar gelukkig biedt de grote onthaakmat uitkomst als regenschermpje. Stinkt wel een beetje naar vis natuurlijk ;-). Het bijtuurtje is kennelijk weer voorbij, want op beide hengels is er totaal geen actie meer te bespeuren. De regen is gelukkig van korte duur en tegen 16:00 is het tijd om op te ruimen. Op zich ‘maar’ 2 barbelen en een winde, maar wat een actie en spanning vandaag zeg. Wel steeds in korte tijd actie en dan weer lange tussenpozen waar niks gebeurt. Twee barbelen is eigenlijk al best goed, en met de 3 verspeelde vissen erbij is dit simpelweg een zeer goede dag, waar de vis toch echt los was. Het geeft ook veel vertrouwen voor volgende sessies (waar het lange tijd aan ontbrak). Op een handje na was de 2,5 kg voer ook volledig op, dus dat doel is ook gehaald en scheelt weer sjouwwerk voor de terugweg :wink:. Kanttekening is dat naast verspelen van vis door lijnbreuk niet leuk is voor mijzelf, het ook rottig dat er nu 3 mooie vissen met een haak rondzwemmen, altijd zonde.