Na gisteren mijn, waarschijnlijk, laatse barbeelsessie van 2014 gehad te hebben was het vandaag, zaterdag 18 oktober 2014 tijd voor de eerste gezamenlijke roofvisbootsessie van Marco en mij. Ok, ok, we hebben deze zomer al enkele keren bij Henk op de rivier vertoeft, dus helemaal de eerste sessie is het niet. Laat ik het zo zeggen: de eerste gezamenlijke sessie van dit roofvisseizoen (voor mij begint dat ongeveer in oktober). Eind vorig jaar/ begin dit jaar hebben we dit ook al enkele keren met veel succes gedaan. We huren een simpele stalen roeiboot met crappy 4pk buitenboordmotor op een schitterend veenplas gebied. Het vorig seizoen hebben we daar met deze simpele setup ongekende successen gehad (voor ons doen). Meerdere meters, 90ers en 80ers zijn de boot ingekomen zowel op doodaas als slepend op kunstaas. Ondertussen beginnen we dit water al een beetje als ‘thuiswater’ te zien. En hebben we al voorkeurstekken voor onze visserij.

De weersvoorspellingen waren super voor vandaag, dus de warmtepakken konden thuisblijven. De kans op veel pleziervaart was daardoor wel aanwezig. Het plan vandaag was om de hele dag te slepen met groot en middelgroot kunstaas. Het doodaas doen we later in het seizoen wel. Om 8:15 konden we pas terecht bij het verhuurbedrijf, dus rond die tijd waren we er ook. Kop koffie naar binnen harken, afrekenen en gaan. De eerste meevaller was al daar: het water zit nu in de grote lijst dus een dagvergunning was niet meer nodig voor mij.

Na de spullen ingeladen te hebben ‘even’ de motor starten. Helaas, dat ging dus niet. Na een hoop gezweet en gevloek van Marco het verhuurmannetje er even bijgehaald. Deze stelde voor om de motor dan maar om te wisselen (er lagen helaas geen andere boten meer). Aangezien deze meneer nogal op leeftijd was, moesten we zelf met veel pijn en moeite de boel wisselen. Geen probleem natuurlijk, maar niet helemaal de start die we in gedachten hadden. Na de wissel probeerde Marco te starten, maar dat ging weer niet. Extra zuur voor hem dat ik de motor naar 4x wel aan de praat had ;-).

Zodra we aan het varen waren gelijk de pluggen overboord en trollen maar. Na zo’n vijf minuten slaat de motor af. Marco probeert te starten, maar al snel ziet ie het probleem: de benzineslang is afgebroken. AAARGH!!! mogen we ook nog vissen vandaag? Maar goed, motor kapot, wat doe je dan? Juist…..

We hadden ondertussen gebeld dus toen we weer bij de verhuurder aankwamen lag er een andere boot met draaiende motor op ons te wachten. Deze was klaargelegd door de eigenaar die ondertussen ook gearriveerd was. Doodleuk vertelde hij dat dit de motor was die we zonet niet aan de praat konden krijgen. Het lag aan de benzineslangconstructie die kapot was. en dat was al bekend. Verhuur dat dan niet!! Niet zo moeilijk toch?

Maar ach, we vetrokken weer en nu konden we echt beginnen. Trollend tussen de legakkers voeren we naar onze favoriete trolplek: een vaartje van zo’n 8 a 9 meter breed tussen de legakkers en de ‘grote plas’. Heen en weer varend op dat vaartje hebben we slepend onze grootste successen geboekt. De eerst keer afvaren levert geen vis op en we besluiten aan het eind van die vaart een voor ons onbekend zijvaartje te proberen. Dit is erg ondiep en troebel en na 5 minuten varen we terug naar ‘ons’ vaartje. Ik besluit een gloednieuwe Joe Bucher Shallow Raider 7″ in de kleur ‘Black Perch’ aan de speld te binden. Deze plug heb ik bij Hengeldiscountgigant in Oldemarkt gekregen bij de aanschaf van mijn reel en hengel. Volgens de eigenaar ‘de trollplug die je moet hebben’. Tja, ik geloof daar niet zo in, maar het ziet er toch uit als een mooi stuk kunstaas en ik heb wel vertrouwen in donker kunstaas. Vooral op zo’n zonnige dag als vandaag. Hoe dan ook, we waren net weer aan onze vaart begonnen en ik krijg een mega beuk op de hengel. Bam! die plug doet het. De vis hangt en ik merk gelijk: dit is een beste. Mijn nieuwe hengel + reel doen hun werk en even later komt er een mooie dame aan de oppervlakte. Op alle plekken rond de kop bungelen de dreggen vervaarlijk en dus besluiten we de vis te scheppen in het grote net van Marco. Supervis, een dikke 90er zo op het oog. De hengel + reel zijn is ontmaagd en gelijk met een mooie vis. Op de meetmat blijkt ze 92cm. Geen PR, maar wel gelijk een mooie maat. Ze verliest wel wat bloed, maar een kieuw lijkt niet geraakt te zijn. Het op krachten komen duurt wat langer als normaal, maar dan zwemt ze toch weg.

Helaas was deze vis niet zo goed voor mijn hagelnieuwe Shallow Raider. Een dikke scheur boven de middelste dreg was namelijk het resultaat. Niet zo leuk voor een plug van bijna €20 (gelukkig had ik hem gratis)

Zo op het oog doet het nog prima, dus blijft ie aan de speld en we vissen verder. Na 20 minuutjes weer zo’n lekkere beuk en weer hangen. Wederom een aardige vis, 77cm dit keer.

Dat belooft een mooi ochtendje te worden en inderdaad een kwartier later weer een vis. Een harinkje dit keer, maar dankbaar als we zijn, mag alles op de foto. Het kan immers de laatste zijn 😉

Marco kijkt vertwijfeld en vraagt of ik nog zo’n plug heb. “Helaas, maar jou vis komt ook nog wel” zeg ik. Daarbij kan ik niet laten om op te merken “Weet jij ook eens hoe dat voelt”. De laatste keer dat we hier visten namelijk had ik 1 vis en hij een stuk of 5 + ontelbare aanbeten. Gelukkig zijn we vismaten die het elkaar gunnen. Van ware strijd is geen sprake. Het blijft dan een tijdje rustig. Gelukkig pakt Marco na een tijdje ook zijn eerste visje. Een kleintje, maar gelukkig van de 0 af en tot nu toe is het een behoorlijk actief ochtendje zo in de eerste uurtjes.

Het valt dan even stil en ondanks het goed begin besluit ik toch maar eens een aaswissel door te voeren. Een 23cm Fox rage firetailschad (wit met oranje staart) mag het gaan doen. Dat werkt want binnen 10 minuten sta ik weer met een kromme hengel. Deze vis is een stuk sterker als die 92cm van vanochtend, dus ik hoop op de meter vis. Bij bovenkomst is gelijk duidelijk dat dat niet zo is, maar het is wel weer een heel mooie 80er zo schatten we in.

Ook al ligt ze naast de boot, ze gaat nog niet op haar zei liggen wat voor mij aangeeft dat ze nog niet klaar is met vechten. Ik vis shads met een enkele dreg en de haak zit mooi voorin. Om niet te verspillen toch maar in het net. Ze neemt nog een sprong in het net, maar ze komt er niet uit. Ze flipt nog wat bij het optillen, maar dan is het rustig onthaken, opmeten en een fotosessie. Bij de release duikt ze onmiddellijk weer de diepte in, van reanimatie is geen sprake. Een mooi getekende vis van 85cm, maar als ik naar de kop kijk heeft ze de potentie om een stuk groter te worden. Tot ziens hoop ik dan maar.


Blijft imposant

Het is nu 12:00 en de ochtend die eigenlijk later begon dan gepland heeft toch zo maar 5 vissen in de boot gebracht. Een zeer succesvol begin voor ons, hopelijk blijft de vis zo actief. Helaas, zoals zo vaak gebeurt valt het stil. We trollen het vaartje nog meerdere keren af, maar er volgt geen enkele aanbeet meer. Wel hebben we veel last van bladeren en drijvende plompebladeren die los komen nu de planten langzaam aan het afsterven zijn. We lunchen nog even kort met voor ons klassieke knakworsten op brood met staalsmeltend scherpe mosterd en verse jus d’orange om de boel weg te spoelen. We vissen weer verder, maar er gebeurt niks. Dat feit in combinatie met de toenemende drukte op het vaartje doet ons besluiten dat we het eens tussen de legakkers gaan proberen. Na verloop van tijd pak ik daar toch weer een harinkje op een knaloranje Rapala Magnum.

En ook Marco mag een sprotje bijschrijven

Geen grote vissen, maar na 2 uur radiostilte is het toch fijn om te zien dat er weer wat activiteit te bespeuren valt. We besluiten om het laatste uurtje toch nog het vaartje af te trollen. Wie weet is daar ook weer wat meer leven in de brouwerij gekomen. Daar aangekomen haalt Marco zijn plug per ongeluk extreem dicht langs een damwand (veroorzaakt doordat we wat moesten uitwijken voor een partij kano’s en een zeilbootje). Marco ziet vanonder een drijvende plank een schim en de vis beukt zich op zijn Rapala SSR in een baars kleur. Gelukkig, de aantallen voor Marco lopen nu toch op en Marco kan deze snoek van 70cm met de nekgreep uit het water tillen.

Fijn om te merken dat er weer activiteit is. Dat kan nog een leuk laatste uurtje worden zo. Vlak na het keerpunt op het vaartje, merkt Marco plotseling dat zijn lijn om z’n top heen zit geslagen. Hij geeft even een rukje aan de hengel in de hoop dat het losschiet, maar het wordt juist erger. Dat rukje aan de hengel is waarschijnlijk ook de trigger geweest voor een klaarliggende snoekdame om eens lekker de SSR aan te vallen. Wat volgt is een zeer hectisch moment. Marco heeft een serieuze vis aan de haak, maar de vis kan geen lijn nemen en natuurlijk varen we nog. Gelukkig vissen we altijd met grof materiaal. Een 50 of 60 ponds lijn kan heel wat hebben. Marco heeft zijn prio op de lijn om de top gezet en dus blijven we ook nog even varen. Ondanks alles kan de dame toch een beetje lijn nemen en als ze iets rustiger word kan ik de top vrij maken. De lijn heeft even slap gelegen, dus zit ze er nog aan? Jazeker, nog even neemt ze wat runs en dan komt ze boven. “Dit is een meter Marco!”, “Nee, echt?” zegt zegt Marco vol ongeloof. Het net gaat er onder, want deze mag niet ontsnappen. Na het snelle onthaken volgt het spannende meetmoment: 100,5cm! Geweldig, op de valreep toch maar zo weer een meter de boot in. Wat een heerlijk gevoel en ondanks de hectiek mooi gelukt.

Even leek Marco’s dag te eindigen in 2 harinkjes als resultaat en nu is daar zomaar weer die felbegeerde metervis. Een PR op kunstaas voor Marco. We vissen verder en ik heb de Shallow Raider er maar weer eens aangebonden. Op een kruisinkje wederom een dikke beuk en ik voel gelijk dat het hier weer om een serieuze vis gaat. Helaas lost deze na een seconde of 5. Ondanks de goede dag baal ik hier stevig van, want dit voelde als de vis die de kroon op de mijn dag kon zijn. Dit was ook het laatste wapenfeit van de dag en trollend tussen de legakkers koersden we weer richting havenwaar we tegen 17:00 weer aanlegden.

Voor ons een topdag. Negen vissen in de boot en vooral de ochtend was zeer productief. Die laatste metervis maakt de taaie middag in 1 klap goed. Deze veenplas is ons zeer gunstig gezind we zullen er nog vaak naar terugkeren dit seizoen. Marco, bedankt voor de wederom een topdag.